Linda (49) kwam uit de kast in een streng gereformeerde gemeenschap: 'Homoseksualiteit was vies en zondig'

Linda groeide op in een streng gereformeerd gezin in Rijssen, waar homoseksualiteit niet geaccepteerd werd. Na 25 jaar huwelijk en zes kinderen vond ze toch de moed om uit de kast te komen. Daardoor verloor ze veel mensen, maar ze leeft nu als een gelukkiger mens. Haar deelname aan het KRO-NCRV programma Ouders uit de Kast heeft veel losgemaakt. Linda: “Ik heb met niemand uit de gemeenschap contact meer."

Lees ook: Tessa: ‘Mijn moeder had een verhouding met een 17-jarig meisje’

Altijd al geweten

Linda: “Ik heb altijd al geweten dat ik op vrouwen viel. In de strenge geloofsgemeenschap waar ik ben opgegroeid is het wel gedoogd om homo te zijn, als je het maar niet uitdraagt. Zolang ik me dus hetero gedroeg was alles prima.”

“Toch ben ik opgegroeid met het idee dat homoseksualiteit vies, slecht en een enorme zonde is. Een gruwel in Gods ogen. Ik heb het daarom ook nooit aan iemand durven vertellen. Toen ik ongeveer 22 jaar was vroeg mijn vader me een keer of ik niet van de verkeerde kant was, omdat ik nooit een vriendje had. Ik wuifde dat snel weg, omdat ik dacht dat ik toch geen begrip zou krijgen.”

25 jaar huwelijk

“Ik ben 25 jaar met mijn ex-man getrouwd geweest. Uit dat huwelijk heb ik zes kinderen gekregen. Op een zeker moment bezochten we een relatietherapeut, omdat het niet goed ging tussen ons. Daar werden we zo binnenstebuiten gekeerd dat mijn geaardheid al gauw ter sprake kwam. Toen ik mijn man vertelde dat ik op vrouwen viel was hij vooral boos. Hij kon het niet accepteren. Toch was dit voor mij nog geen reden om van hem te scheiden. Ik was veel te bang om mijn familie en de gemeenschap kwijt te raken.”

Hersenbloeding

“Het omkeerpunt kwam toen ik vier jaar geleden een hersenbloeding kreeg en in het ziekenhuis belandde. Daar schoot mijn leven aan me voorbij en dacht ik bij mezelf: wat heb ik nu van mijn leven gemaakt? Dat moment was echt een eye-opener. Uiteindelijk was het mijn dochter die me het laatste duwtje in de rug heeft gegeven. Ze zei: ‘Mam, waarom ga je niet scheiden, zoek je een leuke vriendin en word je eindelijk eens gelukkig?’”

Uit de kast

“Toen heb ik het gedaan. Ik verzamelde al mijn moed en ik kwam uit de kast. Voor sommigen van mijn kinderen was het wel even slikken en moeilijk te accepteren. Het is ook niet niks als je ouders uit elkaar gaan. Bovendien zijn zij opgegroeid met het idee dat homoseksualiteit een zonde is. Om te verwerken dat je moeder dan op vrouwen valt is dan niet te begrijpen. Het heeft dan ook even geduurd, maar ze hebben inmiddels allemaal geaccepteerd hoe ik ben."

"Mijn ouders waren zacht gezegd niet blij met de situatie. Mijn vader zei: 'Als ik je weer zie, hoop ik dat het over is.' Maar het ging natuurlijk niet over. Toch bleek de angst om het contact met mijn ouders, broers en zussen kwijt te raken uiteindelijk onterecht. Na mijn deelname aan Ouders uit de Kast kon ik op begrip van hun kant rekenen. Aan het eind van de dag willen zij gewoon dat ik gelukkig ben.”

Lees ook:  Isabeau (23) heeft meerdere relaties: ‘Er zijn mannen die er misbruik van willen maken’

Contact verbroken

“Toch is niet alles goed gekomen. De gemeenschap reageerde namelijk minder begripvol. Ik heb veel gesprekken moeten voeren met de wijkouderlingen en de dominee. Zeker na mijn deelname aan het programma wilden ze dat ik mijn oude leventje weer zou oppakken, want anders zouden ze de banden met mij afsnijden. Geen haar op mijn hoofd, dacht ik. Toen ben ik met mijn nieuwe vriendin verhuisd naar een andere gelovige gemeente waar homoseksualiteit wél geaccepteerd is. Daar zijn er maar een paar van in Nederland. In de gemeenschap waar ik nu woon is de vrouwelijk dominee zelf ook homo. Daar worden we gewoon geaccepteerd omdat we allemaal mensen zijn.”

“Uit mijn vorige gemeente heb ik met niemand contact meer. Niemand stak mij of mijn familie in die periode een hart onder de riem. Ze hebben me nog wel eens geprobeerd te waarschuwen voor het kwaad dat ik over mezelf heb afgeroepen, maar ik ben die preken meer dan zat. Vrienden die me accepteren voor wie ik echt ben zijn veel meer waard. En die heb ik in mijn nieuwe gemeente gevonden.”

Spijt

“Als ik terugkijk op alle gebeurtenissen heb ik van één ding spijt: dat ik niet eerder uit de kast ben gekomen. Ik heb mezelf al die jaren opgesloten en verstopt, omdat ik doodsbang was om iedereen die me dierbaar was te verliezen. Achteraf gezien bleek dat totaal niet nodig. Alle mensen die echt om me geven hebben het inmiddels geaccepteerd. Zolang ik maar gelukkig ben, dat is het allerbelangrijkste. Ook geef ik voorlichting op middelbare scholen, zodat jongeren op jongere leeftijd al uit de kast durven komen. Ik heb sowieso het idee dat de jongere generatie veel begripvoller is naar elkaar. Tegenwoordig kun je meer jezelf zijn."

“Ik ben nu heel gelukkig samen met mijn vriendin Wilma. In maart volgend jaar gaan we trouwen. Wilma’s coming out was het tegenovergestelde van de mijne. Zij kwam op haar achttiende al uit de kast en haar feministische moeder accepteerde het direct. Het was voor haar dus wel even slikken hoe moeizaam het bij mij allemaal ging."

Steun

“Mijn deelname aan het programma heeft wel veel losgemaakt. Zo kreeg ik veel steun en begrip van collega’s, familie en zelfs vreemden op straat. Ook heb ik een aantal reacties gehad van mensen die ik heb geïnspireerd met mijn verhaal. Zo heeft het iemand uit een andere strenggereformeerde gemeente geholpen om zelf ook uit de kast te komen. Dat ik haar daarin heb kunnen steunen vind ik heel mooi."

"Mijn intentie om mee te doen aan het programma was deels om jongeren te stimuleren om voorzichzelf op te komen, omdat iedereen mag zijn wie die is. Daarnaast was het ook mijn streven om de ogen te openen van kerken die de praktisering van homoseksualiteit veroordelen. Dat zij in plaats van een belerend vingertje juist eens een helpende hand uitsteken en in gesprek gaan."

Gay Pride

“Zelf heb ik gelukkig nog nooit vervelende ervaringen op straat meegemaakt wanneer ik hand in hand liep met Wilma. Ik zie mensen eerder opfleuren als ze ons samen zien. Wilma zelf heeft weleens wat vervelends meegemaakt. Zo is ze op het strand weleens weggepest samen met een vriendin. Dat is echt heel naar.”

“Dit jaar ga ik voor de tweede keer naar de Gay Pride Parade in Amsterdam. Vorig jaar was het een hele grote stap voor me. Onderweg in de trein wilde ik telkens omkeren omdat ik ervan overtuigd was dat er iets vreselijks zou gaan gebeuren. Ik was nog steeds heel bang voor het feit dat ik gestraft zou worden voor wat ik had gedaan. Eenmaal daar aangekomen ging er een wereld voor me open. Iedereen vierde feest en de sfeer was geweldig. Natuurlijk is het dubbel dat je een evenement nodig hebt om jezelf te kunnen zijn, maar het is zeker een fantastisch feest.”

Bekijk hier het hele fragment van Linda's deelname aan Ouders uit de Kast vanaf minuut 10:20.

Lees ook: Coming out van Lies (21) was zeer heftig: 'Ik begon mezelf te snijden

Beeld: KRO-NCRV en privécollectie