Serena achter de tralies: De uitspraak
Hoe stom kon ik zijn? Ik dacht dat ik ‘wel even’ 10 kilo drugs mee kon smokkelen vanuit Amerika, gewoon in m’n koffer. Nou niet dus. Hier zit ik dan, al twee jaar lang achter de tralies. En ik heb nog wel eventjes te gaan…
Vorige week…
?Als drugssmokkelaar - helaas, wel een mislukte - ben ik hier nog een lieverdje. Ja, echt! Ik zit hier tussen de vrouwen die hun man hebben vermoord, vrouwen die voor een paar duizend euri voor hun beroep mensen omleggen, vrouwen die jonge kinderen hebben misbruikt, vrouwen die een gewapende overval hebben gepleegd, vrouwen die de piemels van hun mannen hebben afgehakt nadat ze waren vreemdgegaan, vrouwen die minnaressen van hun ex hebben vermoord en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als ik hieraan denk geeft het me een ‘goed gevoel’ dat ik niemand écht pijn heb gedaan, niemand behalve mijzelf.
?Als drugssmokkelaar - helaas, wel een mislukte - ben ik hier nog een lieverdje. Ja, echt! Ik zit hier tussen de vrouwen die hun man hebben vermoord, vrouwen die voor een paar duizend euri voor hun beroep mensen omleggen, vrouwen die jonge kinderen hebben misbruikt, vrouwen die een gewapende overval hebben gepleegd, vrouwen die de piemels van hun mannen hebben afgehakt nadat ze waren vreemdgegaan, vrouwen die minnaressen van hun ex hebben vermoord en zo kan ik nog wel even doorgaan. Als ik hieraan denk geeft het me een ‘goed gevoel’ dat ik niemand écht pijn heb gedaan, niemand behalve mijzelf.
Het bericht?
Na ongeveer 6 maanden in de gevangenis te hebben gezeten kreeg ik post. Belangrijke post. Ik kreeg een oproep om een week later in de rechtbank te verschijnen. Die week deed ik natuurlijk helemaal geen oog dicht. Ik sliep daar al slecht, maar toen? Ik was kapot… Het kon twee kanten opgaan. Of ik zou er vanaf komen met een lullig strafje. Dat ik bijvoorbeeld nog maar een paar maanden moest zitten, maar ik vreesde het ergste. Dat ik nog jaren in de bak zou zitten tussen de verkrachters en moordenaars. Hoe zou ik dat overleven?
Na ongeveer 6 maanden in de gevangenis te hebben gezeten kreeg ik post. Belangrijke post. Ik kreeg een oproep om een week later in de rechtbank te verschijnen. Die week deed ik natuurlijk helemaal geen oog dicht. Ik sliep daar al slecht, maar toen? Ik was kapot… Het kon twee kanten opgaan. Of ik zou er vanaf komen met een lullig strafje. Dat ik bijvoorbeeld nog maar een paar maanden moest zitten, maar ik vreesde het ergste. Dat ik nog jaren in de bak zou zitten tussen de verkrachters en moordenaars. Hoe zou ik dat overleven?
Naar de rechtbank?
Het was de hoogste tijd om te gaan. Op een dinsdagochtend werd ik naar de rechtbank vervoerd. M’n handen zaten in de handboeien en mn voeten zaten ook aan elkaar vast. Alsof ik zou wegrennen met drie gewapende mannen naast me? De weg naar de rechtbank kan ik me nog goed herinneren. De gevangenis lag in the middle of nowhere, dus de eerste kilometers was er weinig anders te zien dan dorre planten. Pas na een halfuurtje kwamen we weer in de bewoonde wereld. Ik werd de rechtbank binnen gereden. Voordat ik het busje uitstapte hapte ik nog één keer goed naar adem. Het was the moment of truth…
Het was de hoogste tijd om te gaan. Op een dinsdagochtend werd ik naar de rechtbank vervoerd. M’n handen zaten in de handboeien en mn voeten zaten ook aan elkaar vast. Alsof ik zou wegrennen met drie gewapende mannen naast me? De weg naar de rechtbank kan ik me nog goed herinneren. De gevangenis lag in the middle of nowhere, dus de eerste kilometers was er weinig anders te zien dan dorre planten. Pas na een halfuurtje kwamen we weer in de bewoonde wereld. Ik werd de rechtbank binnen gereden. Voordat ik het busje uitstapte hapte ik nog één keer goed naar adem. Het was the moment of truth…
Schaamte
?Ik werd naast mijn advocaat geplaatst. Een man die ik pas een paar keer had gezien en waar ik totaal geen vertrouwen in had. Als je in Amerika geen geld hebt krijg je een advocaat toegewezen en moet je maar hopen dat hij een beetje z’n best doet. Toen ik ging zitten werd het me pas allemaal echt duidelijk. Ik zit gewoon in een fucking rechtszaal. Wat doe ik hier? Ik ben geen slechte vrouw. Ik heb gewoon een domme fout gemaakt. Naast de rechter, de jury, m’n advocaat en ik, zaten er ook nog mensen van de pers achter me. Er werden talloze foto's van mij gemaakt. Ik zou vast op internet verschijnen in m’n oranje pak. Ik was bang dat het ging uitlekken en dat al m’n vrienden en familie mij zo zouden zien. Ik schaamde me dood.
?Ik werd naast mijn advocaat geplaatst. Een man die ik pas een paar keer had gezien en waar ik totaal geen vertrouwen in had. Als je in Amerika geen geld hebt krijg je een advocaat toegewezen en moet je maar hopen dat hij een beetje z’n best doet. Toen ik ging zitten werd het me pas allemaal echt duidelijk. Ik zit gewoon in een fucking rechtszaal. Wat doe ik hier? Ik ben geen slechte vrouw. Ik heb gewoon een domme fout gemaakt. Naast de rechter, de jury, m’n advocaat en ik, zaten er ook nog mensen van de pers achter me. Er werden talloze foto's van mij gemaakt. Ik zou vast op internet verschijnen in m’n oranje pak. Ik was bang dat het ging uitlekken en dat al m’n vrienden en familie mij zo zouden zien. Ik schaamde me dood.
Uitspraak?
Ik mocht m’n zegje doen en daarna volgde al snel een uitspraak: 5,5 jaar… Ik kon nog in hoger beroep gaan, maar m'n advocaat zei al snel dat ik geen kans maakte. Ik moest ruim 5 jaar wegrotten in de cel. Tuurlijk, het is m’n eigen schuld. Ik heb er zelf voor gekozen. Maar het blijft toch pijnlijk om het uit de mond van de rechter te horen. Ik was stil. Ik kon niks meer uitbrengen. Ik had altijd gezegd dat ik voor m’n 30e m’n leven op orde wilde hebben, inclusief een fijn huis, leuke man en kinderen. En nu? Nu zat ik op m’n 30e verjaardag in de cel. Niks taart, niks verjaardagseten, niks cadeautjes. Een dun matrasje en ranzig eten, dat was wat ik ging krijgen.
Ik mocht m’n zegje doen en daarna volgde al snel een uitspraak: 5,5 jaar… Ik kon nog in hoger beroep gaan, maar m'n advocaat zei al snel dat ik geen kans maakte. Ik moest ruim 5 jaar wegrotten in de cel. Tuurlijk, het is m’n eigen schuld. Ik heb er zelf voor gekozen. Maar het blijft toch pijnlijk om het uit de mond van de rechter te horen. Ik was stil. Ik kon niks meer uitbrengen. Ik had altijd gezegd dat ik voor m’n 30e m’n leven op orde wilde hebben, inclusief een fijn huis, leuke man en kinderen. En nu? Nu zat ik op m’n 30e verjaardag in de cel. Niks taart, niks verjaardagseten, niks cadeautjes. Een dun matrasje en ranzig eten, dat was wat ik ging krijgen.
Gebroken
Al snel na de uitspraak nam ik weer plaats in het busje die mij terug naar de gevangenis reed. Ik was gebroken. Ik wilde niet huilen, ik wilde sterk blijven. Toch brak ik. Het enige wat ik kon doen was huilen. Gelukkig werd ik goed door m’n roomie Manon opgevangen. Zij had even hiervoor dezelfde uitspraak moeten aanhoren. Ze wist precies hoe ik me voelde. De nachten erna kon ik ook alleen maar huilen. Ik werd wakker met dikke ogen en de avond erna huilde ik me weer in slaap. Tot er ongeveer een week voorbij was. Ik werd wakker en ik voelde een soort van oerkracht opkomen. Ik was niet dood en dat zou ik, mits er geen rare dingen zouden gebeuren, ook niet gaan. Ik ging er maar het beste van maken, dan zou de tijd sneller voorbij zijn…
Serena's vorige artikelen lees je hier!
Serena is 29 jaar oud en zit al twee jaar vast in een vrouwengevangenis in Texas, USA. Ze kwam door verschillende gebeurtenissen in haar leven in de schulden. Om deze zo snel mogelijk af te betalen besloot ze in 2013 om drugs te gaan smokkelen vanuit Amerika naar Nederland. Dit liep helemaal verkeerd af. Ze werd gepakt en kwam achter de tralies terecht.
Nog iedere dag heeft ze spijt van deze beslissing. Momenteel zit ze een straf uit van 5,5 jaar. Serena schrijft om de week een column voor Ze.nl over haar gebeurtenissen in de gevangenis.
Serena's vorige artikelen lees je hier!
Serena is 29 jaar oud en zit al twee jaar vast in een vrouwengevangenis in Texas, USA. Ze kwam door verschillende gebeurtenissen in haar leven in de schulden. Om deze zo snel mogelijk af te betalen besloot ze in 2013 om drugs te gaan smokkelen vanuit Amerika naar Nederland. Dit liep helemaal verkeerd af. Ze werd gepakt en kwam achter de tralies terecht.
Nog iedere dag heeft ze spijt van deze beslissing. Momenteel zit ze een straf uit van 5,5 jaar. Serena schrijft om de week een column voor Ze.nl over haar gebeurtenissen in de gevangenis.