Serena achter de tralies: 10 kilo cocaïne
Hoe stom kon ik zijn? Ik dacht dat ik ‘wel even’ 10 kilo drugs mee kon smokkelen vanuit Amerika, gewoon in m’n koffer. Nou niet dus. Hier zit ik dan, al twee jaar lang achter de tralies. En ik heb nog wel eventjes te gaan…
Bijna drie jaar geleden, toen ik 26 was, kwam ik in de schulden terecht. Ik raakte mijn baan kwijt… Niet veel later kwam ik er ook nog eens achter dat m’n (ex-)vriend mij met een andere vrouw belazerde. Hij trapte mij het huis uit en ruilde mij in voor die andere vrouw. Ik kwam op straat te staan.
Hoge schulden
Een paar weken lang ging ik van bank naar bank en iedereen was mij inmiddels wel zat. Gelukkig kon ik vrij snel via een vriendin van mij een appartement van een kennis van haar huren. Het huisje stond midden in het centrum van onze hoofdstad, heel erg fijn, maar was daardoor ook erg duur. Duur of niet, ik was allang blij dat ik onderdak had. Elke dag solliciteerde ik mij rot, maar keer op keer kreeg ik te horen dat ik het niet was geworden. Ik had geld nodig om mijn huur en eten te betalen, en snel! Ik stond inmiddels al €5000 in de schuld bij m’n huurbaas. Hij had ondertussen alle smoesjes van mij ook wel gehad. En ook mijn vriendinnen waren het zat om mij geld te lenen. Al met al was mijn schuld bijna €8000.
Een paar weken lang ging ik van bank naar bank en iedereen was mij inmiddels wel zat. Gelukkig kon ik vrij snel via een vriendin van mij een appartement van een kennis van haar huren. Het huisje stond midden in het centrum van onze hoofdstad, heel erg fijn, maar was daardoor ook erg duur. Duur of niet, ik was allang blij dat ik onderdak had. Elke dag solliciteerde ik mij rot, maar keer op keer kreeg ik te horen dat ik het niet was geworden. Ik had geld nodig om mijn huur en eten te betalen, en snel! Ik stond inmiddels al €5000 in de schuld bij m’n huurbaas. Hij had ondertussen alle smoesjes van mij ook wel gehad. En ook mijn vriendinnen waren het zat om mij geld te lenen. Al met al was mijn schuld bijna €8000.
Eén telefoontje
Iedere nacht weer lag ik wakker. Ik schaamde me voor mijn schulden en wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn. Ik kende nog een vriendje van vroeger die altijd snel aan geld kon komen. Ik besloot hem op te bellen en zo ging het balletje rollen. Binnen twee weken zat ik in het vliegtuig naar Houston, Texas. Daar zou ik een ‘klein pakketje’ op moeten halen. Na een week zou ik dan weer veilig en wel op Schiphol staan en €10.000 rijker zijn, maar helaas liep dat net een beetje anders.
Iedere nacht weer lag ik wakker. Ik schaamde me voor mijn schulden en wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn. Ik kende nog een vriendje van vroeger die altijd snel aan geld kon komen. Ik besloot hem op te bellen en zo ging het balletje rollen. Binnen twee weken zat ik in het vliegtuig naar Houston, Texas. Daar zou ik een ‘klein pakketje’ op moeten halen. Na een week zou ik dan weer veilig en wel op Schiphol staan en €10.000 rijker zijn, maar helaas liep dat net een beetje anders.
'Pakketje'
Toen ik in het vliegtuig naar Houston zat had ik voor het eerst écht door wat ik ging doen. Waar was ik mee bezig? Kon ik niet gewoon nog even wachten tot ze mij wel ergens aan gingen nemen? Toen ik in Houston was aangekomen zag ik het zoveelste mailtje van mijn huurbaas. Als ik niet binnen twee weken zou betalen zou ik uit m’n huis worden gezet. Mede door dit mailtje besloot ik toch door te zetten. De week in Houston ging snel voorbij. Ik probeerde wat leuke dingen te doen om afleiding te zoeken. Ik deed net alsof ik een echte toerist was. Een dag voor de terugvlucht begon het pas allemaal echt. Er werd een pakket bij mijn hotelkamer afgeleverd. Dat pakket zou ik mee moeten nemen. Wat er allemaal inzat? Geen idee. Wel wist ik dat het pakket geen ‘pakketje’ zou zijn, het was echt veel groter dan afgesproken! Het was een soort platte rechthoek, helemaal in de afmetingen van mijn koffer.
Toen ik in het vliegtuig naar Houston zat had ik voor het eerst écht door wat ik ging doen. Waar was ik mee bezig? Kon ik niet gewoon nog even wachten tot ze mij wel ergens aan gingen nemen? Toen ik in Houston was aangekomen zag ik het zoveelste mailtje van mijn huurbaas. Als ik niet binnen twee weken zou betalen zou ik uit m’n huis worden gezet. Mede door dit mailtje besloot ik toch door te zetten. De week in Houston ging snel voorbij. Ik probeerde wat leuke dingen te doen om afleiding te zoeken. Ik deed net alsof ik een echte toerist was. Een dag voor de terugvlucht begon het pas allemaal echt. Er werd een pakket bij mijn hotelkamer afgeleverd. Dat pakket zou ik mee moeten nemen. Wat er allemaal inzat? Geen idee. Wel wist ik dat het pakket geen ‘pakketje’ zou zijn, het was echt veel groter dan afgesproken! Het was een soort platte rechthoek, helemaal in de afmetingen van mijn koffer.
Inchecken
De volgende ochtend werd ik misselijk wakker. Ik rende naar het toilet en moest overgeven. Ik probeerde mezelf te kalmeren. Twee uur later stapte ik de taxi in om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld liep ik wat rondjes en probeerde nog iets naar binnen te krijgen. Ik wilde m’n koffer zo laat mogelijk afgeven. Ik had het gevoel dat ze dan moesten ‘haasten’ om mijn koffer het vliegtuig in te krijgen, dus dat ze wat minder goed keken wat er allemaal in zou zitten. Voor het inchecken moest mijn koffer al door de scan. Ik stond er gewoon naast en ik dacht dat ik een hartaanval zou krijgen. Zo bang was ik! Gelukkig liep het goed af. Die man die achter de knoppen zat leek zich meer op de bagage van de meneer voor mij gefocust te hebben. Ik was ontzettend blij, omdat ik dacht dat dit de enige check was. Helaas bleek dit niet het geval te zijn…
Bij de gate
Ik stond bij de gate toen ik werd omgeroepen. Of ik mij zou willen melden aan de balie. Ik begon enorm te zweten. Natuurlijk wist ik gelijk wat er aan de hand was. Ik moest meelopen naar een aparte kamer en daar lag mijn koffer op tafel. “Is this yours?”, zei een van de douanemedewerkers. “Yes…”, zei ik. Voor m’n neus werd de koffer open gemaakt. Binnen no time werd het pakket eruit gehaald. Ik was zwaar de lul…
Ik stond bij de gate toen ik werd omgeroepen. Of ik mij zou willen melden aan de balie. Ik begon enorm te zweten. Natuurlijk wist ik gelijk wat er aan de hand was. Ik moest meelopen naar een aparte kamer en daar lag mijn koffer op tafel. “Is this yours?”, zei een van de douanemedewerkers. “Yes…”, zei ik. Voor m’n neus werd de koffer open gemaakt. Binnen no time werd het pakket eruit gehaald. Ik was zwaar de lul…
Serena is 29 jaar oud en zit al twee jaar vast in een vrouwengevangenis in Texas, USA. Ze kwam door verschillende gebeurtenissen in haar leven in de schulden. Om deze zo snel mogelijk af te betalen besloot ze in 2013 om drugs te gaan smokkelen vanuit Amerika naar Nederland. Dit liep helemaal verkeerd af. Ze werd gepakt en kwam achter de tralies terecht.
Nog iedere dag heeft ze spijt van deze beslissing. Momenteel zit ze een straf uit van 5,5 jaar. Serena schrijft om de week een column voor Ze.nl over haar gebeurtenissen in de gevangenis.