Hannah Overton zat zeven jaar in de gevangenis voor de moord op haar zoon: “Ik was onschuldig”
Het klinkt als een nachtmerrie. Toch overkwam het Hannah Overton dat ze werd beschuldigd voor de moord op haar pleegzoon Andrew. Zeven jaar zat ze onterecht in de gevangenis totdat haar onschuld werd bewezen. "Ik zag de eerste stapjes van mijn jongste dochter vanachter tralies."
Het was de ergste dag uit Hannah’s leven. Ze had net geluncht met Andrew, haar 4 jaar oude pleegzoon die ze wilde adopteren, toen hij ziek werd en begon over te geven. Hij klaagde dat hij het koud had en pijn in zijn hoofd had. Hannah belde haar echtenoot, Larry, dat hij naar huis moest komen. Nadat ze Andrew in bad hadden gedaan, werd zijn ademhaling kort en onregelmatig. Hannah, een ervaren verpleegkundige, besloot dat de symptomen reden genoeg waren voor een bezoek aan het ziekenhuis.
Te laat in het ziekenhuis
Onderweg naar het ziekenhuis stopte Andrew met ademen. “We stonden voor het rode licht en ik kon de spoedeisende hulp al zien. Ik realiseerde me dat het een kwestie van leven of dood was en ik raakte in paniek.” Andrew werd opgenomen in het ziekenhuis. Hannah hield hem vast en zei dat ze van hem hield. Dat zou de laatste keer zijn dat ze Andrew levend zag.
Midden in de chaos arriveerden er plots twee rechercheurs. Hannah werd meegenomen naar het politiebureau en ondervraagd. Ze had op dat moment nog geen idee dat ze verdacht werd voor de moord op het 4 jaar oude jongetje. Maanden later zou ze beschuldigd worden voor moord en er levenslang voor krijgen.
Andrew was vroeger mishandeld
Vier maanden voordat hij stierf kwam Andrew Burd bij de Overtons in huis. Hannah droomde altijd al van een groot gezin en wilde al langer een kindje adopteren. Hannah en haar man Larry ontmoetten elkaar op de middelbare school in Texas en hadden inmiddels vier kinderen samen. Ze wilden Andrew adopteren als vijfde kind.
Andrew’s biologische moeder was tijdens haar zwangerschap drugsverslaafd geweest en Andrew was mishandeld door zijn biologische ouders, waardoor hij uit huis werd geplaatst. Twee jaar lang zwierf hij van pleeggezin naar pleeggezin. Hannah: “Andrew zat op school met onze dochters en bad iedere week voor een echte familie. Mijn dochter kwam op een dag thuis en zei: ‘Andrew droomt van een familie, waarom adopteren wij hem niet gewoon?’”
Toen de Overtons het jongetje zagen werden ze vrijwel direct verliefd op hem, maar toen ze hem eenmaal in huis hadden genomen bleek hij lastiger dan verwacht. Hij had een onstilbare honger en wanneer hem voedsel werd geweigerd, werd hij agressief.
Zoutvergifiting
Op de bewuste dag van Andrew’s dood had Hannah lunch voor hem klaargemaakt - een chili con carne bonensoep. Ze was niet verrast toen hij een tweede portie wilde, maar bij de derde maakte ze zich zorgen dat hij teveel zou eten. In plaats van een extra portie te geven deed ze wat chili kruiden in zijn flesje in de hoop dat de bouillon zijn trek enigszins zou stillen.
Na diezelfde lunch werd Andrew ziek en begon over te geven. Toen ze hem naar de spoedeisende hulp bracht, had Hannah nooit gedacht dat het kon komen door zijn lunch. Eenmaal in het ziekenhuis was Andrews diagnose hypernatriëmie, oftewel zoutvergifiting. Door de hypernatriëmie zat Andrews lichaam onder de blauwe plekken, waardoor autoriteiten dachten dat hij thuis mishandeld werd.
Hoofdverdachte
Hannah was zo van streek dat ze niet direct doorhad nummer één verdachte te zijn in de zaak van haar eigen pleegkind. Het kwam dan ook niet in haar op een advocaat in te schakelen toen zij verhoord werd. Zo vroeg de ondervrager of ze ooit water met chili aan haar andere kinderen had gegeven, waarop Hannah antwoordde dat ze dat alleen deed om hem te kalmeren. Ook haar man Larry werd ondervraagd: “Ik had toen al direct door dat de rechercheur dacht dat mijn vrouw Andrew iets had aangedaan.”
Andrew stierf diezelfde nacht in het ziekenhuis. Omdat Hannah en Larry hoofdverdachten waren in de zaak, mochten ze niet bij hem zijn in het ziekenhuis. Hannah hoorde dat haar pleegzoon was overleden via een telefoontje van de pastoor. “Niet bij hem kunnen zijn op dat moment was… gewoon… ik kan geen woorden vinden om het te omschrijven”, aldus Hannah.
Bevallen in de gevangenis
Door het lopende onderzoek werden de overige vier Overton kinderen uit huis geplaatst in twee aparte pleeggezinnen. Uiteindelijk lukte het Hannah’s moeder om tijdelijke voogdij over de kinderen te krijgen. Voordat alle ellende begon was Hannah al in verwachting van haar vijfde kindje. Terwijl zij wachtte op de uitspraak van de rechtbank werd haar dochter Emma geboren. Hannah mocht drie dagen bij Emma zijn toen ook zij bij haar werd weggehaald. “Emma’s geboorte was zo’n zegening in alle ellende, dat we haar als tweede naam ‘Blessing’ gaven."
23 lepels hete peper
Tijdens de rechtszaak werd Hannah door de openbaar aanklager omschreven als een woedende moeder die niet van Andrew hield zoals van haar eigen kinderen. “Het komt neer op een vrouw die een kind feitelijk heeft mishandeld door hem 23 theelepels hete peper te voeren en vervolgens toekeek hoe hij stierf”, aldus de openbaar aanklager. Een dokter had de hoeveelheid zout in Andrews bloed (6 theelepels ) gelijkgesteld aan 23 theelepels chili - een fatale hoeveelheid voor een jongetje van vier.
“Het was verschrikkelijk die beschuldigingen te moeten aanhoren”, zei Hannah. “Zelfs als ik er alleen al aan denk draait mijn maag weer om.”
De uitspraak van de jury was dat Hannah schuldig was aan de moord op haar pleegzoon. Volgens hen had zij Andrew weliswaar niet expres vergiftigd, maar had haar nalatige handelen er wel voor gezorgd dat Andrew niet op tijd geholpen kon worden en daardoor stierf. Ook haar man werd veroordeeld wegens nalatigheid en kreeg vijf jaar voorwaardelijk en een boete van $5.000. Toch was de familie opgelucht dat hij ten minste voor de kinderen kon blijven zorgen.
Gevangenis
Hannah probeerde te wennen aan haar leven in de gevangenis. Haar man en kinderen kwamen iedere zaterdag op bezoek en Hannah zag haar jongste dochter haar eerste stapjes zetten op de parkeerplaats van gevangenis, vanachter de dikke tralies.
Mom of 5, serving life in prison for son's death, given chance at new trial: http://t.co/sBb3WApliK #HannahOverton pic.twitter.com/82uVyZDIhx
— 8News WRIC Richmond (@8NEWS) September 19, 2014
Eindelijk gerechtigheid
Toch konden haar advocaten de zaak niet laten rusten en gingen door met bewijs verzamelen voor Hannah’s onschuld. Dit bleek succesvol. Na zeven lange jaren in de gevangenis werd Hannah’s onschuld bevestigd, doordat er nieuw bewijs op tafel kwam. Er werd namelijk aangetoond dat de hoge zout concentratie in Andrew's bloed niet door de lunch was gekomen, maar al eerder op de dag. Hannah had eerder al verklaard dat ze hem had betrapt in de voorraadkast, maar niet wist wat hij toen had gegeten. Daarnaast bleek ook zoutvergiftiging een incubatietijd van een uur heeft. En die tijd was nog niet verstreken tussen de lunch en het moment dat Andrew ziek werd. Het bewijs pleitte voor Hannah's onschuld en na zeven jaar kwam ze vrij.
“Het voelde als een droom”, aldus Hannah toen ze werd herenigd met haar familie. “De eerste week dat ik thuis was, was de hele familie dag en nacht bij elkaar. Na zeven jaar fantaseren over hoe het zou zijn om weer thuis te zijn, was het moment eindelijk daar.”
Het hele verhaal van Hannah Overton is terug te zien in de documentaire Until Proven Innocent van Investigation Discovery.
Whatever it takes you need to watch the #HannahOverton Story on @DiscoveryID #IDGo #UntilProvenInnocent #IDAddicts pic.twitter.com/Zw1Se0jbyc
— Love 4 Fandoms (@Love4Fandoms) May 3, 2017
Lees ook: Naomi (46) is transgender: ‘Het is alsof je een tweede puberteit ingaat’
