ZeBlundert: Bij de buren

: ?Ik woon samen met vier huisgenootjes in heel leuk flatje. Helaas is de ligging minder fijn: we zijn omringd met pasgetrouwde stellen met baby?s en gezinnen. Dat heeft er al ontelbare keren voor gezorgd dat de buurvrouw op de stoep staat elke keer wanneer de muziek ook maar een beetje te hard staat. En dat was ook het geval toen we op een zaterdagavond met een lekker deuntje ons klaar aan het maken waren voor het stappen. Ineens klonk er een hard geklop op de voordeur. Lichtelijk aangeschoten begonnen we keihard te gillen. Gauw deden we de muziek uit toen mijn huisgenootje net iets te hard schreeuwde: ?Laten we doen alsof we niet thuis zijn!? We werden zo stil als muisjes toen de buurvrouw luid zei: ?Dat hoorde ik...? We kregen de slappe lach en deden de deur maar open. Ook al was ze best wel chagrijnig, ze kon er volgens mij wel om lachen.?

: ?Mijn buurvrouw en ik zijn dikke maatjes. Regelmatig gaan we bij elkaar op de koffie, winkelen we samen of laten we gezellig met elkaar de hond uit. Ook qua smaak lijken we veel op elkaar, het toeval wil dan ook dat we dezelfde auto hebben: een zwarte Peugot 307. Alleen die van mij heeft de laatste tijd kuren. De deur gaat niet meer zo soepeltjes open. Eigenlijk had ik al lang naar de garage moeten gaan, maar met een beetje duwen en trekken gaat het ook. Toen ik ?s ochtends veel te laat naar mijn werk wilde gaan, werkte mijn auto weer eens niet mee. Maar het gebruikelijke duwen hielp niet. Dus ging ik over op grof geschut. Ik sloeg zowat de hele auto in elkaar, toen ik even naar binnen keek. Een hondenkleed, een vreemde sleutelhanger aan het stuur en voor mij onbekende kledingstukken. Toen viel het kwartje: ik was de auto van mijn buurvrouw aan het slopen! Ik heb het haar ?s avonds maar wel opgebiecht, want haar auto zat onder de krassen!?

Mijke (30): ?Tijdens onze verhuizing begon het al: het klikte totaal niet met de buurtjes. Ach ja, wat niet is, kan nog komen dacht ik en ik probeerde toenadering te zoeken bij de buurvrouw. Dat lukte. Nu zijn we niet gelijk de beste vriendinnen, maar dat we elkaar groeten en een klein praatje maken is al heel wat. Maar onze mannen, nee, die kunnen elkaar niet uitstaan. En dat is nog een understatement. Ik vind het nogal kinderachtig, maar mijn man heeft altijd wel weer een reden om te klagen over de buurman. En ja, soms heeft hij gelijk, maar vaak overdrijft hij enorm. Noem me naïef, maar ik dacht dat het een goed idee zou zijn om de heren eens nader tot elkaar te brengen. Dus vertelde ik dat de buurman zo aardig was geweest om de kliko van ons op de straat te zetten, omdat het voor mij die ochtend te zwaar was. Totaal verzonnen, maar ik was wanhopig. Mijn man ging echter compleet door het lint. Want hij zat aan onze spullen, hij was schijnheilig, hij zou me willen versieren en zo ging hij maar door. En de buurman kon meegenieten van deze scheldkanonnade, want de achterdeur stond open. Wat volgde was een eindeloos lange ruzie tussen mijn hem en mijn man. En alles is nu nog veel erger geworden...? 

 

: ?Mijn appartement is nogal gehorig. Als mijn bovenbuurvrouw haar hakken aanheeft, krijg ik dikke koppijn van al het getik. En ook de bewoners die onder mij wonen storen mij altijd met hun luide pianomuziek. Maar goed, ik ben zelf ook de stilste niet dus ik klaag er maar niet over. Maar dat ik zo luid kon zijn, had ik nooit gedacht. Ik heb al een tijdje een scharrel en regelmatig komt die over de vloer. Ik kan me moeilijk bij hem inhouden, dus tijdens onze vrijpartijen maak ik nogweleens wat geluid. Nu kwam hij op een zondag eens niet ?s avonds, maar ?s middags langs. En na de koffie lagen we al gelijk in bed. De seks was buitengewoon (we hadden elkaar al een maand niet gezien) en mijn scharrel genoot hoorbaar. Normaal is 'ie best stil, maar nu maakte hij dikke oergeluiden. Toen hij weer wegging ?s avonds en ik het vuilnis buiten zette, kwam ik twee buurvrouwen tegen. Toevallig ving ik hun gesprek op. En ja hoor, dat ging over die vreemde geluiden die ze vanmiddag had gehoord. Alsof er iemand vermoord werd, zei ze. Blozend gooide ik m?n afval weg en liep ik gauw naar huis. Oeps, de hele flat had dus alles gehoord!"

Carolien (24): ?Sinds kort woon ik samen met mijn vriend in hartje Utrecht. En dikke bonus: we hebben een voortuin! Aangezien mijn vriend over groene vingers beschikt, zit hij elke zaterdagochtend lekker burgerlijk te klooien met onze rozenstruiken. En de buurman helpt hem vaak even een handje. Zo komt het ook weleens voor dat als de mijn vriend de heg aan het snoeien is, hij gelijk ook die van de buurman meeneemt. En andersom maait de buurman ons gras ook als hij toch zelf bezig is. Ik ging op zo?n zaterdagochtend even een boodschapje halen en toen ik terugkwam zag ik mijn vriend alweer staan. Hij stond voorover gebukt en dacht hem even te verrassen met een harde tik op zijn billen. Je raadt het al, het was niet mijn vriend. De buurman draaide zich om en keek me verschrikt in de ogen aan. Ik voelde mijn wangen rood worden, mompelde wat en rende naar binnen.?

Wat is jouw grootste blunder met je buren?