Marieke (24): 'Ik gaf mijn vegetarische vriendin stiekem vlees'

Eten door Sabine

Marieke was al tijden helemaal klaar met het vegetarische dieet van haar beste vriendin Christina. "Ze kan een ongelofelijke zeur zijn als het op eten neerkomt. Ik was er klaar mee." Uit pure gemakzucht besloot ze haar stiekem vlees voor te schotelen.

Marieke (24): “Christina is een vegetariër in de dop en checkt altijd alle pakjes en zakjes in de supermarkt om te checken of er niet toch iets dierlijks inzit. Begrijp me niet verkeerd, ze is echt een schat, maar dat eetgedrag van haar kan ongelooflijk irritant zijn. Omdat Christina en ik allebei maar arme studenten zijn, besloten we een hele tijd terug dat het leuk was om een keer in de week samen te koken. De ene keer bij haar en de andere keer bij mij. Destijds leek me dat een heel erg leuk idee, maar Christina is vegetariër en dat bleek lastiger te zijn dan ik dacht. We deden altijd samen boodschappen en daar waren we heel lang mee bezig. Wilde ik chocoladeroomtoetjes van 22 cent per stuk hebben, kon dat niet want daar zat gelatine in. Dus we eindigden met vruchtenyoghurt van 2 euro die lang niet zo lekker was. En zo ging dat altijd!”

Ook vegetarisch 

“Omdat het makkelijker en goedkoper was, besloot ik op een gegeven moment ook maar vegetarisch met haar mee te eten. Eerst kocht ik nog gewone hamburgers voor mezelf als zij een vegetarische wilde eten, maar dat vond ik lastig worden aangezien ik de overgebleven hamburgers weer mee naar huis moest nemen als we bij haar gingen eten. Dan was het veel makkelijker om twee vegetarische te kopen en er elk eentje te verorberen.”

“Midden in de toetsweek hadden we weer afgesproken om samen te koken. Alleen Christina had het heel druk en vroeg me of ik het erg vond om in mijn eentje vast de boodschappen te doen en het klaar te maken. Hoewel ik dat helemaal niet leuk vond omdat ik het ook druk had met leren, stemde ik in. Chagrijnig en op de automatische piloot liep ik naar de supermarkt om boodschappen in te slaan. Ik besloot pasta bolognese te maken omdat het makkelijk en snel was te bereiden.”

“Ik gooide de zware boodschappentas op het aanrecht en realiseerde me opeens dat ik in de zombiemodus gewone gehakt had gepakt in plaats van vegetarische. Even overwoog ik om terug te gaan naar de winkel voor de juiste variant, maar het regende, ik was moe en ik moest bovendien ook nog leren. Het hielp ook niet mee dat ik pissig was dat ik het eten alleen moest bereiden, dus gooide ik de gehakt gewoon door het gerecht heen.”

Schuldgevoel

“De pasta was nog maar niet klaar of Christa stond al op de stoep. Ik dekte snel de tafel en schotelde de pasta voor. Ze werkte het gewoon naar binnen en leek niets door te hebben. Op het moment waarop ze de eerste hap nam, voelde ik me even heel erg slecht. Maar ik was bang dat ze heel boos zou worden als ik het zou vertellen. Ik wilde haar nog stoppen en zeggen dat ik me had vergist, maar ik weet dat ze zich dan heel rot zou voelen, dus ik liet het er maar bij. Ik heb me nog heel lang schuldig gevoeld, maar ik vind dat ik maar met dat schuldgevoel moet leven en haar geen rotgevoel moet bezorgen. Ik weet in ieder geval dat ik niet zomaar weer zo’n stunt uit zal halen uit gemakzucht. Want dat was het eigenlijk: gemakzucht.”

(Dit artikel verscheen al eerder op Ze.nl)