Deel 1: Als 'natuurlijk' zwanger worden niet zo natuurlijk is

Anna (36) en haar man willen dolgraag een baby. Maar wat als dit niet via de natuurlijke manier lukt? Eens in de twee weken vertelt zij openhartig over het IVF-traject waar zij kort geleden in zijn gestapt.

Daar is 'ie dan: hét moment. Het moment dat je nóóit verwacht. Waar je stilletjes wel rekening mee hebt gehouden maar niet vanuit gaat. 
Het moment dat mij veel stof tot nadenken geeft. Wat me triggert welke kant ik op ga denken. Het nieuws dat mij raakt en tegelijkertijd verlamt. Het moment dat je hoor dat we niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden. Mocht het wel lukken, dan zou dat een lot uit de loterij zijn. Wat een schok. We waren er stil van. Het drong eerst niet tot me door, ik liet het even bezinken en zag toen de hormoonspuiten en het woord 'IVF' al voor mijn ogen dwarrelen. Ik ben een beelddenker. Dingen die ik eerder als laatste redmiddel zag voor mensen met een kinderwens zijn nu ineens een onderdeel van mijn leven. De ver-van-mijn-bed-show blijkt ineens om de hoek.

Halfvol of halfleeg

Dìt is het traject wat ons te wachten staat. In welke mate weten we nog niet, dat wordt nog bepaald. De kans op een kindje is voor mijn gevoel ineens een stuk kleiner. Wát?! Mijn gedachten dwalen soms zelfs af naar een lege babykamer en een kinderloos leven. Geen lachende stemmetjes of kriebelende handjes. Eigenlijk mag ik niet zo pessimistisch van mezelf denken. "Is het glas half vol of half leeg?" vraagt mijn man. Tja, in zulke situaties is bij mij het glas ook wel eens halfleeg. Dan zie ik alleen de negatieve kanten en voel ik me intens verdrietig. Bijna ongrijpbaar. Ik heb mezelf nooit zonder kinderen gezien. Dacht en hoopte altijd dat ik later kinderen zou krijgen. Nu dat ‘later’ er is ben ik me des te meer bewust van het wonder dat het eigenlijk is. Ik heb het altijd gezien als 'mogen krijgen'. Nu is dat ‘mogen krijgen’ voor mijn gevoel ineens heel zwaar beladen.

Wat als?

Wat als het niet lukt? Wat als het wél lukt? Die kans is er natuurlijk ook! Dat we met een beetje hulp toch papa en mama mogen worden samen. Natuurlijk zie ik ook die kansen. Alleen worden die nu door de eerste schrik een beetje verdoezeld door het vooruitzicht van ziekenhuisbezoeken en veel onderzoeken.

Mister Positivo

Gelukkig is mijn man een echte Mister Positivo en staat hij altijd naast me. Hij vult het glas als het ware weer halfvol. Ook ík heb soms een duwtje in mijn rug nodig om weer verder te kunnen en te durven denken. Om uit de rampscenario’s te kunnen blijven en positief vooruit te kijken. Wat een geluk heb ik dat ik dit traject met de liefste man mag doorlopen die ik me maar kan wensen! Voor nu wiebel ik nog wat heen en weer met al mijn gedachten en gevoelens. Tegelijkertijd ben ik er zeker van dat wij samen dit traject vol goede moed ingaan en ons dit als team sterker maakt. Wat het resultaat ook zal zijn.

Want de liefde tussen ons? Die is zo sterk als een rots.

Meer weten over Anna? Klik hier voor haar profiel.