Abortus: Ja of nee?

Wanneer je ongewenst zwanger bent, heb je tegenwoordig de keuze. Hou je het kindje, of laat je het toch weghalen omdat het niet in je leven past? Moet abortus gewoon kunnen, of is het moord? Twee vrouwen vertellen.

Abortus is de medische term voor het bewust voortijdig afbreken van een zwangerschap, door medisch handelen. Van alle zwangerschappen ter wereld wordt minstens één op de vijf (!) voortijdig afgebroken door een abortus. In Nederland alleen al werden er in 2008 zo?n 33.000 abortussen uitgevoerd. 95% daarvan werd in professionele klinieken gedaan, de overige 5% gewoon in het ziekenhuis.

Maar abortus is natuurlijk niet niks. Allereerst sta je voor de keuze: past een kindje op dit moment in je leven, of niet? Maar wanneer die keuze eenmaal gevallen is op een abortus, is daar natuurlijk ook de zware ingreep. Vrouwen kunnen gaan twijfelen vlak voor, of spijt krijgen vlak ná de abortus. De keuze voor de ingreep is een lastige, die vaak niet in je eentje te maken is. Deze twee vrouwen hebben er in ieder geval een uitgesproken mening over.

Ja

Nikki (28): "Ik vind dat vrouwen zelf moeten weten of zij abortus laten plegen, of niet. Ik vind het schokkend en vaak ook belachelijk dat abortus in sommige culturen verboden wordt. Als je denkt aan vrouwen (of zelfs jonge meisjes) die bijvoorbeeld verkracht zijn en daardoor zwanger zijn geraakt? Je moet er toch niet aan denken dat je een kind zou krijgen van een verkrachter?! Daarnaast vind ik ook gewoon dat vrouwen over hun eigen lichaam moeten kunnen beslissen. Niemand, niet de maatschappij, niet haar dokter en ook niet haar man of vriend, moet dat voor een vrouw kunnen beslissen."

?Zelf zou ik nooit abortus laten doen, maar dat is meer omdat ik het niet zou durven. Ik zou het bovendien ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen, je laat toch iets uit je weghalen wat uit kan groeien tot iets heel moois. Maar het ligt echt aan de situatie. Ik zou bijvoorbeeld geen kind willen hebben van een verkrachter of one night stand. Maar ik zou het heel moeilijk vinden.?

"Het argument dat het ?kindje? in je een levend wezen is dat je niet zomaar weg kunt laten halen, daar ben ik het niet mee eens. Ik zie abortus niet als moord. In dat geval zouden sommige vormen van anticonceptie of de morning after pil ook als moord gezien kunnen worden. Wanneer je abortus laat plegen, is dat eitje nog nauwelijks uitgegroeid tot iets levends. Het is een klompje cellen, geen kindje. Wanneer je besluit dat je nog niet klaar bent om een kind te krijgen, moet je dat in principe gewoon kunnen weghalen. Al vind ik ook weer niet dat vrouwen om het halfjaar naar de abortuskliniek moeten rennen wanneer ze een onveilige one night stand hebben gehad. Het is tenslotte een heftige ingreep en een grote aanslag op je eigen lichaam. En op dat lichaam moet je zuinig zijn."

Nee

Jamelle (30): "Ik ben echt fel tegen abortus, altijd al geweest. Ik snap niet hoe mensen abortus laten plegen en zichzelf vervolgens weer normaal aan kunnen kijken in de spiegel. Je hebt een kindje, een mens, de kans op een leven ontnomen. En waarom? Voor je eigen bestwil. En waarom is jouw bestwil belangrijker dan dat van een ander? Ik snap dat echt niet, en zal het ook nooit snappen."

"Ik zie abortus niet als moord, meer als 'het ontnemen van leven' - wat ik overigens minstens zo erg vind. Bovendien vind ik, dat als je zoiets overkomt, dat je daar zelf de verantwoordelijkheid voor moet dragen. Ook in het geval van een verkrachting. Ik vind dat alles gebeurt met een reden, en als jij sterk genoeg bent om die lasten te dragen, moet je dat doen. Je kunt dan je eigenbelang niet voorop stellen. Maar buiten dat heeft abortus psychisch ook een enorme invloed. Zou je ermee kunnen leven dat je een kindje weg hebt laten halen? Als je het kindje laat komen kun je er van leren houden en kan je ermee leren omgaan, maar het feit dat je het weg hebt laten halen zal je altijd achtervolgen. En stel dat je daarna niet zwanger raakt, terwijl je dat wel wilt? Karma komt altijd terug? Ik zeg niet dat dit bij alle vrouwen die abortus laten doen het geval is, maar ik zou er enorm bang voor zijn."

"Zelf heb ik mijn dochtertje gekregen op jonge leeftijd, ik was 19 toen ik zwanger raakte. Maar geen haar op mijn hoofd heeft er ooit aan gedacht om het weg te laten halen, en ik ben nu gelukkiger dan ooit. De vader is nog wel in beeld, hoewel we niet meer samen zijn. Ik had het geluk dat hij een vader voor mijn meisje wilde zijn, en ik besef dat ik daarmee bevoorrecht ben. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik het zonder hem ook gered had. Wij vrouwen zijn sterker dan we vaak denken. En als de natuur ervoor gezorgd heeft dat jij zwanger geraakt bent, wie ben jij dan om die natuur tegen te gaan?"