ZeBevalt: Jong zwanger

Ik was vrij jong toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Mijn toenmalige vriendje en ik waren maar een paar maanden samen en een kindje krijgen stond helemaal niet op de planning. Toen ik het de vader vertelde, wist hij niet hoe hij ermee om moest gaan. Voor mij was het direct duidelijk dat ik de baby wilde houden. Mijn vriendje twijfelde. We hebben nog een aantal weken geprobeerd om er samen uit te komen, maar dat is niet gelukt. Ik was negentien jaar oud, acht weken zwanger en stond er alleen voor. Gelukkig had ik veel steun aan mijn ouders.

Zware zwangerschap
Alle zwangerschapskwaaltjes die beschreven staan, zijn bij mij langsgekomen. Zo had ik de eerste drie maanden van mijn zwangerschap verschrikkelijk veel last van misselijkheid. Ik werd goed in de gaten gehouden, want ik bleek tegen een uitdroging aan te zitten. Omdat ik zo ziek was, ben ik met mijn opleiding tot stewardess gestopt. Mijn ouders stonden in die periode helemaal achter me. Ik kon veel rusten en hielp voor zover dat ging in het huishouden.

Op een koude avond in het begin van december voelde ik me helemaal niet lekker. Ik was inmiddels 36 weken zwanger. Mijn buik rommelde en ik had kramp in mijn onderrug. Ik had erg mijn best gedaan om sinterklaascadeautjes voor mijn familie te kopen en had die middag pepernoten gebakken voor het sinterklaasfeest. Ik dacht dus dat het vervelende gevoel daardoor kwam. Ik heb geen seconde gedacht aan de naderende bevalling, omdat ik voor mijn gevoel nog vier weken te gaan had.

Naar het ziekenhuis
Toch waren dat wel de eerste tekenen van de bevalling, achteraf gezien. Ik ben die avond gewoon gaan slapen, maar werd ?s morgens rond zes uur gillend van de pijn wakker. Mijn moeder kwam direct mijn kamer binnen en zag wat er aan de hand was. Zij heeft me geholpen bij het aankleden en naar het ziekenhuis gebracht, want daar wilde ik bevallen.

Vliezen breken
In het ziekenhuis werd ik gelukkig goed opgevangen door het personeel. Ik was nogal in paniek door de pijn, maar zij wisten me gerust te stellen. Mijn vliezen waren nog niet uit zichzelf gebroken, dus dat werd in het ziekenhuis gedaan. Toen ik net aan kwam had ik pas twee centimeter ontsluiting. Ik had dus nog een heel lange weg te gaan.

Wachten, wachten, wachten
Hoe ik al die tijd doorgekomen ben, weet ik eigenlijk alleen nog maar uit verhalen van mijn moeder. Ik denk dat ik die periode in een soort van trance was, om de pijn op te vangen. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in mijn leven zo veel pijn heb gehad. De periode van het wachten tot ik mocht gaan persen, duurde verschrikkelijk lang.

Om twee uur ?s nachts was het eindelijk zo ver. Ik was al ruim twintig uur wakker, dus aardig vermoeid. Toch kwam er een soort oerkracht in me los toen de verpleegkundige vertelde dat ik tien centimeter ontsluiting had en dus mocht gaan persen. Na een paar persweeën was ze daar eindelijk, mijn prachtige dochtertje. Ik werd heel emotioneel. Ondanks dat de vader er niet bij was, voelde ik me heel goed. Het was een mooi moment om samen met mijn moeder door te maken.

Schuldig voelen
De periode die daarop volgde was heel zwaar. Ondanks de hulp van mijn ouders, wilde ik toch zo veel mogelijk alleen doen. Ik voelde me heel schuldig als Shelly ?s nachts huilde en mijn ouders wakker maakte. Nooit heb ik ze daarover horen klagen, maar ik kon toch niet wachten tot ik mijn eigen huisje had om samen met mijn dochtertje te kunnen wonen.

Op eigen benen
Toen Shelly twee jaar oud was, kreeg ik mijn eigen huisje. Ik had in de tussentijd mijn opleiding afgemaakt en ben als grondstewardess aan de slag gegaan. Nog steeds spelen mijn ouders een heel grote rol in het leven van Shelly, daar ben ik ze enorm dankbaar voor.

Inmiddels is Shelly al een grote meid. Ongelooflijk om te zien hoe hard ze groeit! Ze heeft sinds een paar jaar contact met haar vader, en dat verloopt heel goed. Ik vind het heel bijzonder dat ik op zo?n jonge leeftijd moeder ben geworden, en had het ook voor geen goud willen missen!

Wil jij ook op Ze vertellen over jouw bevalling? Stuur een mailtje naar redactie@ze.nl!