Kim: ?Ik was 5 maanden zwanger zonder dat ik het wist?

Veel vrouwen schijnen het te voelen als ze zwanger zijn. Bij Kim was dit niet het geval. Zij was op haar zeventiende zwanger zonder het te weten: ?In de abortuskliniek kwam ik erachter dat het te laat was om weg te halen.? 

?Op 21 mei in 2008 kwam ik erachter dat ik zwanger was. In eerste instantie dacht ik dat het in geen geval langer dan een maand had kunnen zijn, aangezien ik normaal menstrueerde. Ik slikte de pil en normaliter was het zo dat ik meteen de dag na mijn laatste pil ging menstrueren. Dit was deze keer niet zo. Ik ben meteen naar de winkel gegaan om een zwangerschapstest te kopen. En de test was positief.?

Ex-vriend
Op dat moment schoot er vanalles door Kim heen. ?Ik was net één dag 17 jaar, zat nog op de middelbare school, had geen werk, geen geld, geen eigen huis en geen vriend. Ik wist niet wat ik moest doen en hoe ik dit aan mijn ex moest vertellen, waarvan het kind moest zijn. We waren net een maand uit elkaar na een relatie van 2,5 jaar, omdat ik erachter kwam dat hij vreemdging. Ik moest het hem toch vertellen, dus we spraken af.? Helaas reageerde Kims ex-vriend niet zoals ze had gehoopt. ?Ik vertelde hem wat de situatie was en vroeg hem wat WE moesten doen. Hij vertelde me dat IK het probleem moest oplossen: weg laten halen. Ik stond er dus echt alleen voor.?

Anderhalve week ging voorbij waarin Kim alleen maar aan het overwegen was: abortus of niet? Wel, niet, wel niet? ?Ik had heel veel om over te denken en te bepraten met mijn moeder. We maakten lijstjes met positieve en negatieve kanten. Uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen om de zwangerschap niet door te zetten. Het was beter voor mijzelf, maar ook beter voor het kindje.?

Abortus
De volgende stap voor Kim was om een afspraak te maken bij een abortuskliniek. Ze vertelt: ?Dan ga je eerst door een hele vragenmolen. 'Wat is je leeftijd, woonplaats, heb je een relatie, heb je werk, zit je op school, hoe lang denk je zwanger te zijn?' Niet lang, aangezien ik vorige maand nog ongesteld was... Na afloop hebben we de datum geprikt om het kindje weg te laten halen.?

5 maanden
Samen met haar moeder ging Kim naar de kliniek toe. ?Ik stond met grote ogen te kijken: hoe bizar. Dag in, dag uit komen er hier vrouwen voor een abortus. Ik was in shock. Ik was één van deze meisjes. Samen met de zuster liepen we naar een tussenkamer. Hier wordt gekeken hoe lang je precies zwanger bent door middel van een echo. Toen de zuster eenmaal het apparaat over mijn buik bewoog zag ik haar vol verbazing naar het scherm kijken. Er moest een arts bijgehaald worden. Hij keek naar mijn buik en weer terug naar het scherm. Hij keek me aan en zei: ?We kunnen je niet meer helpen, je bent al 5 maanden zwanger.?
Hoe cliché het ook klinkt: ik voelde de wereld onder me wegglijden. We waren in shock.?

?Ik kon het niet geloven. In mijn hoofd ging ik een checklistje af: 1. Ik had geen buikje 2. Ik slikte de pil op een vaste tijd en ben deze nooit vergeten. 3. Ik ben nooit misselijk geweest, en ga zo maar door. Hoe kon dit?! Er zat gewoon een kind in mijn buik. In mijn lichaam."

Voorbereiding
?Niemand van de familie wist wat er speelde, hoe moest ik ze gaan vertellen dat ik zwanger was? Dat zou ik niet kunnen. Eigenlijk heb ik heel snel de knop kunnen omzetten. Je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten, maar dit kindje komt, en snel ook.?

?Ik vroeg me wel af of ik een gezond kindje had. Ik rookte, ik dronk, ik ging redelijk vaak uit? Maar alle angsten werden met de eerste echo weggenomen. Het kindje groeide goed, had genoeg vruchtwater en voor zover de echoscopist kon zien was het kindje volledig gezond. Er werd uitgerekend dat ik rond 13 september zou gaan bevallen. Toen kwam de grote vraag: willen wij het geslacht weten? Denkend aan de tijd die we hadden om alles voor te bereiden, was dit wel de slimste keuze. Het werd een meisje!?

Bevalling
Maar de uitgerekende datum ging voorbij, en Kim beviel maar niet. ?De dagen vlogen voorbij en ik had nog steeds geen weeën. Als het langer dan 11 dagen zou duren zou ik worden ingeleid. Gelukkig op 22 september begonnen mijn weeën. Ik had natuurlijk geen vriend om mij door de bevalling heen te slepen dus mijn moeder en mijn beste vriend stonden aan mijn zij. Op 23 september om 5:03 ben ik de moeder geworden van mijn mooie Nemesis (Grieks voor: gerechtigde wraak/Vrouwe Justitia).?

"Twee maanden na mijn bevalling kwam ik mijn huidige vriend tegen. Hij drukte me op het hart dat hij het vaderschap aan durfde te gaan. Dat hij dit zei voelde heel fijn en om hem met mijn kleine prinsesje te zien was hartverwarmend. We kregen een relatie en na een halfjaar heeft hij Nemesis erkend als zijn dochter. Wat er ook zou gebeuren tussen ons, hij wilde haar vader blijven. Nu 4,5 jaar verder, zijn wij de trotse ouders van twee meiden: Nemesis en Luana. Nemesis gaat al naar de basisschool en Luana is nu tien maanden. We hebben ons eigen huisje met genoeg kamers voor de kinderen en doen lekker ons eigen ding. Ik studeer voor schoonheidsspecialiste en wil na deze opleiding nog een kappersopleiding doen. Kansen genoeg in de wereld en ik pak ze met beide handen aan."

Lees ook onze andere real life verhalen.

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar redactie@ze.nl o.v.v. real life verhaal.