Ons Soort Loeders: Pufcursus
Nummer één is winderig, nummer twee heeft gekneusde ribben en nummer drie denkt de hele dag aan seks. Jaja. Dat deed ze natuurlijk altijd al, maar nu kan ze het mooi op die zwangerschap gooien.
Juf Gonnie, een spitse vrouw met tarwegrashaar, is bezig met het rondje. Ik zit op zwangerschapsyoga in een grote, stinkende woonkamer aan het Wilhelminapark. Er zijn ook vrouwen bij die voor de 2de of 3de keer zwanger zijn, heel saai. Ze maken hun oudste zindelijk en zijn oh-zo-druk en hebben het heel zwaar. Maar de juf moedigt ze aan dat te delen, want “je eigen well-being heeft enorm veel invloed op de baby”. Zou ik wel genoeg welzijn hebben voor de baby? Je weet het niet. Toch eens vragen.
Harige kuiten
Na het rondje gaan we aan onze buiken duwen en voelen. Zo ‘roepen’ we ons kindje op. Dat is blijkbaar belangrijk, dat ze nu al een beetje bij de les blijven. Maar ik vind het wel sneu, stel dat Bobbie nou net ligt te slapen? “Nee, zo moet je dat niet zien”, legt juffie uit terwijl ik onbeleefd naar de harige kuiten staar die onder haar driekwart legging uitkomen. “Zo maken jullie juist contact met je kindje.” Oh. Dat is het.
“Maar we leren die baby’s toch pas kennen als ze er eenmaal zijn?”, vraagt ene Kaat die eigenlijk Cathelijne heet maar dat, volkomen terecht, een kaknaam vindt. Juf Gonnie raadt Kaat dwingend haptonomie aan om dichter bij haar gevoel te komen.
Draagmoeder
Na een paar sessies mogen we een keer het gehandicaptenbadje van het Diakonessenhuis gebruiken. Als aangespoelde walvissen met geleende badpakken onder elkaar raken Kaat en ik aan de praat. Ene Yolanda, een wijsneuzerige vrouw met een praktisch kort koppie, haakt aan. We bespreken alles en iedereen.
Of het echt beter is om te persen tijdens de inademing (Warum?).
Of de draagmoeder in onze groep al spijt zou hebben (Tuurlijk. Is zij lekker gek.).
Dat wildvreemden opeens tegen ons aan gaan lullen nu we een buik hebben (Bemoeials. Die vrouwen die meteen over hun bevalling beginnen zijn het ergst).
Wat Yolan tegen haar moeder moet zeggen, als die weer eens roept dat Yolanda een vroeggeboorte zal krijgen als ze blijft werken (Houd je kop).
Vanaf die dag praten we iedere dinsdagavond na op een bankje in het park (Er is hier geen horeca. In een park! Ik hoorde dat deze buurt de komst van een poffertjeskraam heeft tegengehouden uit angst voor te veel plebs.) Naarmate onze zwangerschap vordert, vertellen we steeds meer aan elkaar. Het wordt nog bijna gezellig in Utrecht-Oost. En dan moet het hoogtepunt nog komen: de partneravond.
Lees ook de vorige verhalen van Alies!
Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.
Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders.