Ons Soort Loeders: Opper-Vagina

Groepjes moeders lispelen en lachen in magische kringetjes. Ik hoor ze afspraakjes maken, elkaar complimenteren over een vintage jurkje en bijeenkomsten plannen voor de versiercommissie. 

 

En ik hoor meer tijdens mijn eerste weken op het schoolplein. Dat ze geld inzamelen voor een wandkleed in de klas. En alvast pleiten voor een eerlijke taakverdeling tijdens het kerstdiner voor de kleuters. Kerstdiner? Is dat niet iets voor grote mensen? 
 

 

Volgelingen

De Moeder Overste van het schoolplein is een perfect opgemaakt vrouwtje, met lang, gestreken donderbruin haar dat wordt samengeknepen in een strakke staart. Soms, als ze in een dolle bui is, doet ze het in een vlecht. Hoewel er geen haartje op de verkeerde plaats zit en niets aan haar gezicht flubbert, moet ik telkens aan een vagina denken als ik haar zie.
‘s Ochtends begroet ze haar volgelingen alsof ze na jaren zijn teruggekeerd uit detentie. Ze is trouwens wel de enige die zich al snel aan mij kwam voorstellen, dat is aardig. Ze heet Olivia. 

Soms knoop ik een praatje aan met een vrouw die ook alleen staat. Een enkele keer zegt zo iemand dan wat terug. Maar meestal niet. Zodra Olivia eraan komt, wendt iedereen zich snel tot haar.  

 

Ongewenst gesprek

Na een tijdje leer ik twee vaders kennen. Met hen normaliseren plein- en gangcontacten zich tot een enkel cynisch commentaar op onze kinderen, het rokje van de nieuwe stagiaire en de teloorgang van de wereld in zijn algemeenheid. Ik hoor geruststellend gevloek als een van hun spruiten zijn jas weer eens kwijt is en ga me bijna op mijn gemak voelen. Maar dan verschijnt vader Baardaap op het toneel. Hij heeft waarschijnlijk net bot gevangen bij de Filipijnse au pair en de bijstandsmoeder, dus richt hij zijn pijlen nu maar op mij. God waarom heeft u mij niet gewoon knap gemaakt, denk ik op zulke momenten. Dat heeft sowieso veel voordelen en dan zou dit type man mij echt niet durven te benaderen. Hoewel… hij is wel erg brutaal. Waar ik maar ben, springt hij in mijn aura, begint hij een ongewenst gesprek of zingt hij een liedje.  
 

 

Tanend seksleven

Met pijn en moeite blijf ik beleefd doen. Dat blijkt al genoeg aanmoediging. Hij stelt voor dat we ‘dan maar eens gauw’ met de kinderen naar de speeltuin gaan: “Nemen wij er gezellig een kopje koffie bij en dan vertel ik je over dat boek wat ik aan het schrijven ben.” Sinds wanneer zie ik eruit als iemand die ooit een boek leest? Maar hij is te vol van zichzelf om dat op te merken. Hoe kom ik hier vanaf?
 

“Je moet hem snel aan iemand anders koppelen”, raadt Tep me aan. “Die Opper-Vagina, is dat niet wat?” Daar heeft ze misschien een punt. Olivia moet wel een tanend seksleven hebben (waarom zou je je anders verliezen in overmatige intimiteit met andere schoolmoeders). Dus wie weet is ze gevoelig voor mannelijke aandacht. En inderdaad. Een simpel: “Hee, jij zocht toch mensen voor de oudercommissie, volgens mij heeft hij (ik wijs naar Baardaap) wel interesse”, blijkt voor nu effectief. Ze raken zowaar enthousiast aan de klets. Ik peer hem snel en opgelucht met Jochem. 

 

Als we de voortuin in sjokken, zegt de buurvrouw: “Heerlijk hè, deze leeftijd. Je krijgt er zo’n hoop gezelligheid bij. Al onze vrienden zijn ouders van klasgenoten van de kinderen!” Dan weet ik het opeens zeker: het ligt aan mij.