Irene: 'Ik heb mijn zwangerschap tot het laatste moment verborgen gehouden'

Irene was 17 jaar oud toen ze beviel van een wolk van een baby. Tot op het allerlaatste moment had werkelijk niemand in de gaten dat ze in verwachting was. Het was een grote verrassing. Irene: “Mijn ouders schaamden zich.”
 

Irene (25) kwam uit een goed milieu. Het ontbrak haar materieel aan niks, ze had dure tennislessen, mooie kleren en had zelfs haar eigen paard. Irene: “Mijn ouders hoopten dat ik de nieuw Anky van Grunsven zou worden. Ik deed alles om mijn strenge ouders tevreden te stellen. Mijn ouders waren heel competitief ingesteld. Alles moesten ze beter doen dan andere mensen. Ook zeiden ze vaak: “doe niet zo of trek wat anders aan, wat moeten de mensen daar wel niet van denken?” Mijn ouders werkten toen ik klein was fulltime, dus we moesten vaak naar een oppas. Er werden torenhoge verwachtingen op mij geprojecteerd. Ik had niet het gevoel dat ik ademruimte had of mijn eigen keuzes kon maken. Leeftijdsgenootjes werden veel vrijer gelaten, ik wilde dat ook. Het kon me niet schelen dat we veel geld hadden thuis, ik had liever ouders gehad die oprecht meer in mij geïnteresseerd waren.”
 

Ondankbaar nest

“Als puberend meisje begon ik ook interesse te krijgen in jongens. Ik had hier alleen nooit echt heel veel tijd voor, ik moest meteen vanuit school paardrijden. Ik leefde onder een strikt regime. Als ik zei dat ik niet meer wilde paardrijden, kreeg ik te horen dat ik een ‘ondankbaar nest’ was. Soms vielen er ook wel klappen bij mij thuis. Op een gegeven moment durfde ik niet meer goed te zeggen dat ik het niet meer wilde. Op school had ik het wel naar mijn zin, ik had genoeg vriendinnen. Het was jammer dat ik nooit tijd had om buiten schooltijd met ze af te spreken. Mijn leven stond in teken van mijn paard.” 
 

Spannend vriendje

“Toen ik 16 jaar oud was, leerde ik een oudere jongen kennen. Ik vond hem spannend en hij zag er anders uit dan de andere jongens in mijn omgeving. Het kan zijn dat ik mij verzette tegen alles waar mijn ouders in geloofden en juist daarom met hem omging. Ik begon steeds meer te puberen en maakte mijn ouders duidelijk dat ik wilde stoppen met paardrijden. Ik wilde geen amazone zijn, ik wilde mijn eigen keuzes kunnen maken. Mijn vader hield me erg in de gaten. Hij was inmiddels gestopt met werken en in zijn vrije tijd las hij mijn dagboek en e-mails. Ik had totaal geen privacy. Mijn vriendje en ik konden bijna nooit afspreken, mijn vader hield mijn rooster in de gaten en wist wanneer ik ongeveer moest thuiskomen. Het was benauwend. Mijn vriendje haalde me soms van school, dan hadden we soms een uurtje voor onszelf om bij hem thuis af te spreken.”
 

Ik moest het uitmaken 

“Het vriendje behandelde mij na een paar maanden alsof ik een stuk bezit van hem was. Na een tijdje kon ik er niet meer tegen. Aan iedere kant werd ik geclaimd. Mijn ouders kwamen achter mijn relatie en waren er helemaal niet blij mee. Ze hadden hem nooit ontmoet en waren dit ook niet van plan. Onder dwang van mijn ouders maakte ik het uit. Hij was boos en viel me nog een tijdje lastig. Ik vond het moeilijk om volledige afstand te bewaren, hij was nog steeds de jongen van wie ik hield. Mijn ouders hielden me constant in de gaten, dus met geen enkele mogelijkheid konden we nog afspreken. Ik was nooit alleen thuis, altijd was mijn vader daar. Maar na een tijdje pakte ik m'n kans. Toen ik de hond moest uitlaten, kon ik hem nog een keer zien. We spraken af in het bos en hadden daar seks. Daarna kwam ik weer thuis alsof er niks gebeurd was. Mijn vader vermoedde gelukkig niets.”
 

De maanden erna

“Heel af en toe zag ik hem nog, het werd steeds minder. Ik moest mij focussen op mijn examens en met geen mogelijkheid had ik nog de kans om hem te zien. Die maanden verliepen rustig. Ik had stress, sliep veel en at iets meer. Er waren geen echte bijzonderheden. Mijn menstruatie was altijd al heel onregelmatig, dus daar was geen peil op te trekken. Het kwam daarom ook niet bij mij op om te denken dat ik zwanger kon zijn. Ik was niet misselijk en in gewicht werd ik ook niet heel veel zwaarder. Misschien wilde ik het eigenlijk ook niet weten.” 
 

Onverwachte bevalling

“Mijn ouders gingen op vakantie en ik bleef alleen thuis. Ze vertrouwden me opeens, dat was iets nieuws voor mij. Toch deed ik niets anders dan slapen. Ik voelde me vreselijk beroerd; mijn onderrug deed zo’n pijn. Ook had ik krampen. Ik hield het bijna niet meer. Zelfs toen dacht ik niet aan een zwangerschap, ik dacht er gewoon niet aan. De avond dat mijn ouders terug van vakantie kwamen kreeg ik heftige krampen. Mijn moeder en ik reden naar de eerste hulp en daar kregen we te horen dat ik aan het bevallen was. Mijn moeders mond viel letterlijk open, ik heb alleen maar gehuild. Het was een verschrikkelijke bevalling.” 
 

Een zoontje

“Na 17 uur drama, kwam Maikel ter wereld. Een kerngezond jongetje. Onbeschrijfelijk, hij is het mooiste wat me is overkomen maar tegelijkertijd was het ook heel raar. Mijn ouders konden het niet bevatten. Ze konden niet echt goed blij zijn; dit hadden ze nooit verwacht en voor mij gewenst. Ik zou een 17-jarige alleenstaande moeder zijn.”
 

Baby verstoppen

“Mijn zoontje Maikel heb ik de eerste 6 maanden van zijn leven verstopt. Mijn vriendinnen hield ik op afstand, geen van hen wist dat ik een baby had gekregen. Mijn ouders schaamden zich en waren bang voor roddels. Ze wisten gewoon niet hoe ze hiermee om moesten gaan. In het milieu waar ik vandaan kwam, was dit een grote schande. Ik was alleen maar bezig met Maikel, het was heel erg zwaar. Na een tijd hadden we er toch voor gekozen om het de mensen in onze omgeving te vertellen. Er waren veel roddels, want het was een vreemde situatie. Ik had natuurlijk ineens een kind. Ook vonden ze het raar dat mijn ouders niks in de gaten hadden en dat we ons maanden op de achtergrond hebben gehouden.” 
 

Jaren later

“Mijn zoontje Maikel is nu 8 jaar oud. Hij ontwikkelt zich tot een fijn kereltje. Ik ben er voor hem maar geef hem ook de ruimte om zichzelf zo vrij mogelijk te kunnen ontwikkelen. Inmiddels heb ik een HBO-studie afgerond en woon ik op mezelf. De vader van Maikel is niet betrokken in zijn leven. Hij heeft hem wel een paar keer gezien, helaas is zijn interesse in Maikel niet groot. Mijn ouders hebben Maikel in hun hart gesloten, er is geen schaamte meer. Ze zijn trotse grootouders en betrokken in ons leven, met een gepaste afstand. Ik vind het niet makkelijk, maar ik ben best goed terechtgekomen al zeg ik het zelf.” 

Wil je ook je verhaal aan (de leZeressen van) Ze.nl vertellen? Stuur dan een mailtje naar redactie@ze.nl o.v.v. real life verhaal.