Spannend verhaal: Water & Vuur

Spannend verhaal: Water & Vuur

Met een hoop geschok rijdt de intercity richting het noorden van het land langzaam het station uit. Mijn shirt plakt nu al tegen mijn huid en ik sta pas drie minuten in de trein.

Nog tweeëneenhalf uur te gaan. Ik schuifel mijn voeten wat uit elkaar en grijp snel het bagagerek vast wanneer de trein van spoor wisselt. Mijn opgerolde yoga mat en sportschoenen wiegen ritmisch heen en weer met de beweging.

“Sorry,” zeg ik als ik toch mijn evenwicht verlies en per ongeluk tegen een jonge vrouw aan bots die ook geen lege zitplaats kon vinden.

Maar ze kijkt niet op van haar telefoon — vanuit haar zwarte koptelefoon klinkt een pakkende beat. Ik haal diep adem. God, wat ben ik toe aan een paar dagen vrij. En al ga ik niet naar Barbados – een midweekje house sitting in Groningen is beter dan niks. Een wandeling aan zee, een wijntje in de achtertuin… Wie weet trek ik mijn hardloopschoenen voor het eerst in anderhalf jaar weer eens aan.

Als ik ben overgestapt in de sprinter zijn er zitplaatsen genoeg vrij. Groene weilanden flitsen voorbij en langzaam voel ik mijn ogen dicht vallen. Maar ineens schrik wakker. Heb ik die afspraak met Warner & Buitels wel verplaatst? Shit. Ik trek mijn rugtas op mijn schoot en graaf naar mijn telefoon. Nee. Wacht. Ik…ik heb die afspraak naar eind van de maand gezet. Gisteren nog. Met een racend hart zak ik onderuit en zet mijn zonnebril op. Ik moet echt even afkicken.

De straat waar Sophie en Michael wonen is amper een straat te noemen. Ze wonen nog net niet vrijstaand, hebben maar aan één kant buren, en een prachtig uitzicht over oneindige grasduinen. De tegenstellingen tussen onze woningen zouden niet groter kunnen zijn – ik woon in een kast driehoog achter in hartje Den Haag.

De houten poort bij de achtertuin kraakt als ik hem opendoe.

“Soof?” roep ik als ik de tuin in loop.

De geur van vers gemaaid gras hangt in de lucht.

“Daar is ze dan!” klinkt het achter me. Sophie komt net via de open tuindeuren met een dienblad met koele drankjes naar buiten.

“Wat fijn dat je er weer bent!” zegt ze.

Ik schud mijn rugzak van mijn schouders en geef haar een dikke knuffel.

“Het is zo lang geleden!” zeg ik. “Ik was bijna vergeten hoe mooi jullie wonen. Waar is Michael?”

Sophie wijst naar een grote struik paarse Hortensia’s bij het tuinhuisje, waar een hand vanachter omhoog steekt.

“Hé Lara, ik kom eraan hoor. Geef me een minuutje.”

Sophie geeft me een glas fris aan.

“Hij is aan het klussen,” zegt ze. “Meestal onder toeziend oog van Elian, onze nieuwe buurman, maar die is zelf ook met een flink project bezig.”

Ze kijkt me aan en wiebelt met haar wenkbrauwen.

“Oh jee. Wat bedoel je met die look?”

“Niks, niks.”

Sophie’s ogen schieten naar de bomen heg die hun tuin afbakent. Van achter het groen klinkt zwoele muziek. Iets jazz-achtigs.

“Kom, geef ik je een rondleiding.”

Sophie pakt me bij m’n arm en samen lopen we naar binnen.

“We hebben alles voor je klaargezet. Eten en drinken staat in de koelkast, je bed is opgemaakt, handdoeken liggen in de badkamer. En het belangrijkste: de wijn staat klaar in de kelder.”

Wat is dat voor klap? Sophie en ik kijken snel om naar waar Michael in de tuin werkt.

“Elian?” roept Michael, die opstaat terwijl hij naar de bomen heg kijkt.

Ik kijk Sophie met een vragend gezicht aan.

“Niks aan de hand,” klinkt een diepe mannenstem.

“De buurman,” zegt Sophie. “Hij is iets in de tuin aan het bouwen.”

Oh. Een beeld van mezelf op een yogamat in de tuin met oordoppen in schiet door mijn hoofd.

“Ik verwacht niet dat je er veel last van zal hebben, hoor. Als het te gek wordt, ga je gewoon even langs.”

Ze knipoogt naar me en lacht als ze in de deuropening van de logeerkamer blijft staan. Ik zet mijn rugtas in de hoek van de kamer en loop naar het grote raam dat uitkijkt over de achtertuin.

Jemig. Als dit zo drie dagen gaat… Ik leun voorover door het open raam en speur naar waar die herrie vandaan komt. In een afgezakte spijkerbroek staat een man met ontbloot bovenlijf steigerplanken te stapelen. Zijn bezwete lichaam glanst in het zonlicht. Met open mond kijk ik hoe hij zich omdraait en zijn hand door zijn peper en zoutkleurige haren strijkt. Op zijn kaak pronkt een goed bijgehouden baard, en zelfs vanaf hier maken zijn donkere ogen indruk. Even kijken we elkaar aan — hij grijnst kort, maar heeft zich alweer omgedraaid voor ik mijn hand op kan steken om ongemakkelijk te zwaaien.

Sophie komt naast me staan en leunt op haar ellebogen op de vensterbank.

“Precies,” zegt ze, als ik op mijn lip bijt. “Heerlijk hè, dat mannen soms zo mooi ouder worden.”

Ik knik zonder mijn ogen van de buurman af te wenden.

“Hoe, eh, hoe oud is ouder?” vraag ik.

“Elian is eind veertig. Misschien midden veertig,” zegt Sophie schouderophalend.

Dat is niet oud, denk ik bij mezelf, ook al maakt hem dat minstens tien jaar ouder dan ik ben. Elian bukt om een flesje drank van de grond te pakken, en merk dat ik op mijn tenen ben gaan staan om meer van zijn zongebruinde lichaam te kunnen zien.

“Vanaf het balkon heb je ook een fantastisch uitzicht over onze achtertuin,” zegt Sophie.

Ze hoeft niet hardop aan te vullen dat het uitzicht daar ook fantastisch is over Elian’s tuin.

“Kom,” zegt Sophie, “we eten wat en dan gaan wij de hort op zodat je het huis voor jezelf hebt.”

Met moeite wend ik mijn ogen van Elian af en loop ik achter Soof aan de trap af.

Als Michael en Sophie twee uur later de oprit afrijden draait Sophie haar raampje open.

“Lara, helemaal vergeten. Zou jij die gereedschapskist die achter bij het tuinhuisje staat zo even naar Elian willen brengen? Is Michael helemaal vergeten.”

Voor ik kan protesteren blaast ze me een overdreven luchtkusje toe.

“Dank lieffie, en tot vrijdag!”

Ik hou mijn hand op en zodra ze uit het zicht zijn doe ik de deur achter me dicht.

Mokkend loop ik terug naar de keuken waar ik uitgebreid de afwas met de hand doe.

Het warme water glijdt over mijn handen terwijl mijn heupen meewiegen op een Spotify muziekje op mijn telefoon.

Maar echt ontspannen kan ik niet. De blauwe gereedschapskist die ik inderdaad bij het tuinhuisje vond, staat op me te wachten. Een half uur later sta ik met een glas witte wijn in mijn hand naar het ding te staren. Ach, wat doe ik ook moeilijk. Als ik die kist nu wegbreng kan ik daarna met mijn yogamat de tuin in. Ik zet mijn glas wijn neer, doe de achterdeur open en pak de gereedschapskist op.

“Jemig, wat is dat ding zwaar,” mopper ik hardop. Kreunend waggel ik op blote voeten door de achtertuin en sjouw ik de kist richting de voordeur van de buurman.

Ik wiebel met mijn tenen terwijl ik wacht. Met een klap laat ik de kist op de houten veranda voor de voordeur zakken, en kijk ik voorzichtig door het woonkamerraam naar binnen. Het is donker, maar in de achtertuin lijkt een lamp te branden.

OK. Ik zeg hem wel even dat die kist hier staat, dan kan hij hem zelf ophalen. Op inmiddels koude voeten loop ik door het hoge gras langs het huis richting Elians achtertuin. Misschien wil hij Michaels grasmaaier ook eens lenen.

Als ik bijna de hoek van het huis om ben, de achtertuin in, hoor ik weer diezelfde rustige muziekklanken; langzame uitgerekte noten van een eenzame trompet en een diepe vrouwenstem wiens melancholieke woorden onverstaanbaar zijn door het kraken van de naald van de platenspeler.

Maar zodra de achtertuin in beeld komt, zie ik dat het gekraak niet alleen van een vintage platenspeler klinkt, maar ook van het gekletter van een buitendouche. Achterin de diepe tuin, onder de grote takken van een eik staat Elian met zijn rug naar me toe, naakt. Zijn haren zijn naar achteren gestreken en lijken bijna zwart door het water dat over hem heen stroomt. Schuimige zeep glibbert over zijn prachtige ronde billen en stevige dijen naar beneden.

Holy shit.

Alsof ik een klein kind ben dat een leugen vertelt, sla ik een hand voor mijn mond. Ik zou me om moeten draaien. Nu. Maar ik sta aan de grond vastgenageld en krijg het niet voor elkaar om weg te kijken, laat staan om weg te gaan. Mijn ogen verslinden zijn gespierde lichaam, de kuiltjes in zijn onderrug. Dit is niet het lichaam van een man die tien jaar ouder is dan ik. Deze man ziet eruit alsof hij zo uit een Gillette reclame is gestapt. Met iedere beweging die hij maakt volgen mijn gretige ogen die rollende spieren van zijn biceps, en wacht ik in spanning tot hij zich omdraait.

Elian draait zich om. Kippenvel trekt over zijn natte huid als hij zich bukt om een handdoek van een stoel te pakken. Hij draait zich om, en…

Verschrikt stap ik terug de schaduw in en druk mijn rug tegen de zijkant van het huis aan. Snakkend naar adem knijp ik mijn ogen dicht. Shit. Heeft hij me gezien?

Binnensmonds vloekend snelwandel ik bijna richting de voordeur. Achter me, om de hoek, hoor ik Elian het trapje van zijn veranda oplopen. Half hijgend bel ik nogmaals aan.

Ik staar…

Druppels water lopen van Elian’s natte haar en baard over zijn hals en gespierde borstkas naar beneden. Hij is dik dertig centimeter langer dan ik.

“Ehm, hallo?” zegt hij. Maar het klinkt als een vraag.

Ik durf hem amper aan te kijken en staar naar het donkere borsthaar dat net nog zichtbaar is onder de badjas die hij aan heeft getrokken.

Zijn donkere ogen staren me aan. “Wat kan ik voor je doen?” vraagt hij. Zijn diepe stem heeft een hese klank die mijn onderbuik doet samentrekken.

Oké, Lara, doe iets. Zeg iets.

“De kist,” mompel ik snel. En wijs naar het blauwe gewicht dat schuin naast me op de grond staat.

“Michael vroeg of ik het terug wilde brengen. Dus bij deze.”

Elian’s wenkbrauwen schieten omhoog.

“Oh ja. Dat was bijna vergeten. Maar dank je wel.”

Hij steekt een hand uit, en in een reflex neem ik hem aan.

“Elian,” zegt hij. Zijn stem is diep en warm. Net als zijn hand.

“Lara. Ik ben een vriendin van Sophie, ik pas een paar dagen op het huis nu zij een midweekje weg zijn.”

Mijn ogen flitsen heen en weer van Elian’s volle lippen naar het zwarte borsthaar dat boven zijn badjas uitkomt. Als ik opkijk zie ik dat hij glimlacht. Zijn donkere ogen sprankelen bijna ondeugend.

“Wat ben je aan het bouwen?” vraag ik om het gesprek gaande te houden. “Ik zag je vanuit de slaapkamer met planken sjouwen.”

Elian stapt achteruit en houdt de voordeur voor me open.

“Kom maar even kijken, als je wil.”

Ik twijfel geen seconde, en stap naar binnen.

Als hij me voorgaat, de gang in, merk ik dat hij naar eucalyptus ruikt. Fris, pittig en een tikkeltje spannend. Binnen gaat Elian voor het raam staan en wijst naar een groot gat achter in de tuin, waar ook een stapel planken en een grote ronde badkuip staan. Daar heb ik net compleet overheen gekeken.

“Daar komt een hottub. De houtkachel die erbij hoort komt morgenochtend. Eind van de week is het klaar als het meezit.”

Ik knik, en staar even naar de druppende buitendouche onder de boom. Die zal vast niet zichtbaar zijn vanaf mijn slaapkamerraam.

“En wat ga jij hier doen tot Sophie en Mike terug zijn?” vraagt Elian.

Hij staat vlak bij me, en als ik me omdraai om antwoord te geven zie ik dat de ceintuur van zijn badjas los zit. Het is maar een flits, maar in gedachte krul ik een vinger om de witte band, en trek hem los zodat de badjas openvalt.

Mijn ogen schieten snel omhoog.

“Ik kom niks doen. Of…ik bedoel... Ik ga zo weinig mogelijk doen zodat ik even bij kan komen.”

“Drukke baan?” vraagt Elian, en tot mijn spijt trekt hij zijn badjas extra goed dicht en doet hij zijn armen over elkaar.

“Beetje te druk soms,” zeg ik blozend.

Op zijn veranda buiten staat een hangmat, gewoven in zon verkleurde repen groen, geel en oranje. Hij ziet er goed gebruikt uit.

“Soms kan je beter ontspannen als je bezig blijft, maar iets heel anders doet dan normaal.” Elian wijst naar de stapel steigerplanken. “Voel je vrij om een handje te komen helpen deze week.”

Ik trek mijn wenkbrauwen op. “Ik heb niet het idee dat ik zo’n plank van de grond krijg.”

Elian staart me aan. Als zijn ogen over mijn hals glijden, voel ik kippenvel over mijn huid trekken.

“Er is maar één manier om daarachter te komen.”

Het lijkt alsof ik zijn diepe stem voel trillen in mijn lichaam.

“Ik…ik zal er over nadenken,” zeg ik. En weer glijdt mijn blik naar beneden, naar zijn kruis. Ik weet niet wat me overkomt. Deze man is een wildvreemde, maar ik kan me niet inhouden.

“Je deed niet open, net,” zeg ik.

Elian draait zich naar me toe, zijn ogen vragend.

Mijn wangen gloeien als ik hem aankijk. “Ik ben achterom gelopen omdat ik een lamp zag branden.”

Ik zie aan zijn gezicht dat het kwartje valt. Hij haalt diep adem en laat zijn armen langs zijn lichaam hangen.

“En wat heb je gezien?”

Ik tuit mijn lippen en kijk Elian van onder mijn wimpers aan. “Net niet genoeg.”

Hij lacht verbaasd en lijkt even woorden te kort te komen. De lachrimpels bij zijn ogen zijn prachtig. Een rode blos verspreidt zich op zijn wangen – het maakt hem alleen maar aantrekkelijker. Mijn hart racet opgewonden bij de gedachte dat deze mooie man verlegen wordt van mij.

“Wat had je graag willen zien?” vraagt hij zacht.

Ik doe een stap dichterbij. De rand van Elian’s badjas kriebelt tegen mijn benen.

“Mag ik?” vraag ik, en reik naar de ceintuur van zijn badjas.

Hij haalt diep adem. Zijn adamsappel beweegt heen en weer, en dan knikt hij. Met twee handen trek ik de ceintuur los. De jas valt open, en ik snak naar adem als zijn erectie naar voren valt. Hij is halfhard, en terwijl ik naar hem kijk, wordt hij harder.

Als ik omhoog kijk, buigt Elian zijn hoofd voorover. Zachte lippen raken de mijne. Langzaam en voorzichtig kust hij me.

Ik doe nog een stapje dichterbij en glip allebei mijn handen zijn badjas in om zijn lichaam te verkennen. Als mijn vingers zijn onderbuik strelen, kreunt Elian zacht tegen mijn lippen aan. Onze tongen vinden elkaar, en glijden over elkaar heen. Elians sterke handen strelen over mijn rug naar beneden, en kneden mijn billen. Ik duw mezelf tegen hem aan. Zijn erectie is hard tegen mijn buik.

Op de achtergrond kraakt de naald van de platenspeler die nog steeds ronddraait, maar de muziek is al gestopt. Elians vingers strelen over mijn heupen, en zakken onder mijn jurkje. Voorzichtig trekt hij de dunne stof omhoog tot mijn middel. Hij trekt aan het elastiek van mijn string, en laat het plagend terugspringen tegen mijn heup.

Ik lach geschrokken, en laat mijn handen over zijn blote billen glijden. We betasten elkaar ontspannen, alsof we elkaar al jaren kennen en eindelijk de moed hebben om toe te geven dat we meer wilden. De spieren in mijn nek en schouders ontspannen als hij een arm om mijn middel slaat en me stevig tegen zich aandrukt.

“Het niet heel eerlijk zo,” bromt Elian, maar ik voel hem glimlachen tegen mijn lippen. “Ik heb amper nog iets aan.”

Ik glimlach en kus hem zacht op zijn borstkas terwijl mijn vingers de contouren van zijn sixpack ontdekken.

“Voel je vrij om het speelveld wat eerlijker te maken.”

De woorden zijn amper van mijn lippen gevallen als ik een warme hand van mijn billen tussen mijn benen voel glippen.

Ik spreid mijn benen iets, en voel Elian’s vingers aan de voorkant mijn slipje inglijden. Ze zijn warm… heet, tegen mijn kloppende vulva. Ze glijden over mijn opgezwollen lippen, en als hij ze voorzichtig spreidt, voel ik hoe nat ik al ben.

Hijgend vindt mijn mond de zijne weer. Elian’s baard prikt tegen mijn lippen, en in een flits vraag ik me af hoe zijn schaamhaar tegen mijn wang zou voelen. Ik laat allebei mijn handen over zijn blote bast glijden, van zijn harde tepels verder naar beneden. Zijn borsthaar kietelt mijn vingertoppen.

Ik kan de drang om zijn penis in mijn handen te hebben niet meer bedwingen. Terwijl Elian mijn clit streelt en daar zachtjes rondjes draait, vindt mijn hand zijn erectie. Hij is hard, groot, en zijn eikel is al vochtig.

Ik vouw mijn vuist om zijn erectie en beweeg mijn hand heen en weer.

Mijn benen trillen als Elian zijn hand in mijn slipje steeds sneller beweegt. Fuck. Deze man weet precies wat hij doet. Hijgend probeer ik overeind te blijven terwijl onze handen elkaar betasten. Mijn onderbuik trekt samen en vult zich met dat heerlijke pulserende gevoel van lust.

“Nog niet komen,” zegt hij in mijn oor, en duwt dan een vinger in me.

Ik kan niks anders doen dan kreunen en zo lang mogelijk vol proberen te houden. Want ik wil meer – veel meer van deze man. Maar zodra hij mijn clit weer vindt, en me in een steeds intenser ritme masseert en teased, hou ik het niet meer.

Ik trek hem af, snel en hard, in hetzelfde tempo als dat hij me vingert. Zijn warme lul is nat in mijn hand, en glipt makkelijk in en uit mijn vuist. Plotseling verstijft hij en spuit hij zichzelf leeg. Zijn warme sperma spettert tegen mijn buik, en sijpelt langzaam over mijn buik naar beneden, mijn slipje in. We wiegen samen heen en weer, kreunend, terwijl Elian’s vingers in een perfect ritme om mijn clitoris draaien, tot ook ik kom. Alles aan me lijkt te trillen als mijn orgasme als een golf water over me heen raast. Even wordt het zwart voor mijn ogen, en hoor ik niks anders dan onze ademhaling. Elian’s vingers wrijven nog steeds over mijn clit, zachtjes, terwijl hij me met zijn sterke armen stevig vasthoudt tot mijn hartslag wat gedaald is.

Hij houdt me tegen zich aan, en duwt wat losgekomen haarlokken achter mijn oor.

“Beter zo?” vraagt hij.

Beter? Mijn hersenen staan op nul activiteit en ik moet mijn best doen om te bedenken wat hij bedoelt. De lange stilte die valt voelt verbazend ontspannend.

“Oh, je bedoelt dat ik buiten niet genoeg gezien had?”

“Dat ja,” zegt Elian glimlachend, en hij kijkt me aan.

Mijn vulva klopt nog tussen m’n benen als hij mijn billen streelt.

“Ik ben aangenaam verrast,” grap ik.

Even kijken we elkaar aan.

“Wil je buiten douchen?”

“Zeker niet,” antwoord ik snel. “Ik, eh…ga lekker thuis de warme douche in. Misschien tot morgen?”

Elian knoopt zijn ceintuur weer vast – en ik zie het met een misplaatst gevoel van weemoed aan.

“Kom maar eens kijken hoeveel planken je van de grond krijgt morgen.”

“Okay,” zeg ik, en loop een paar stappen achteruit, om me vervolgens om te draaien en met snelle stappen richting huis te gaan.

WETEN HOE DEZE SEXY SERIE AFLOOPT? GA NAAR ROUZE.ME EN LUISTER OOK DE ANDERE AFLEVERINGEN.