De lange weg naar een baby #6: Zeg dit wél tegen een vrouw met een onvervulde kinderwens
Mijn naam is Lieke. Ik ben 28 jaar en ik leid het leven waar ik vroeger altijd van droomde. Ik heb een geweldige vriend, we wonen samen in de Randstad in een huisje waar we zeker nog twintig jaar kunnen blijven en mét een boompje in de tuin. Zonder beestje, dat dan weer niet. We hebben allebei een goede baan en genieten van onze tijd samen. Ons leven… is bijna compleet. Er is echter nog een grote wens.
Lees ook: Zwangerschapstest: alles wat je moet weten
Reflecteren
Afgelopen week trok ik mijn meest comfortabele sneakers aan om een wandeling te maken door mijn woonplaats. Dit is voor mij geen uitzondering, hoor. Ik hou van bewegen en sinds ik weet dat zitten het nieuwe roken is, ben ik extra gemotiveerd. Wel liep ik deze keer alleen. Dat komt bij mij niet zo vaak voor. Meestal vergezelt mijn vriend me voor een ommetje na het eten, maar deze keer dus niet. Ik was deze avond alleen met mijn gedachten en dat was eigenlijk een heel goed moment om eens te reflecteren op de ik-heb-nog-steeds-geen-baby-situatie. Ik had het gehad, 23 pogingen om zwanger te raken waren mislukt. Inmiddels zat ik in de wachtrij voor de 24e. Ik vond het allemaal écht niet leuk meer. Ook de reacties van mijn omgeving begonnen me te ergeren. Bepaalde vragen konden echt niet door de deur. Tijdens mijn wandeling maakte dat gevoel plaats voor een meer positieve kijk op de situatie. Tijd om het glas halfvol te gaan zien. Te beginnen met te bedenken wat ik eigenlijk wél fijn vind wat mensen zeggen of doen:
1. "Kan ik je helpen?"
Het klinkt echt cliché en makkelijk, maar het wordt zo gewaardeerd. Kan ik je helpen en hoe kan ik je helpen? Het doet me goed als iemand oprecht hulp aanbiedt. Het is een situatie waar niemand eigenlijk iets kan doen, maar op deze manier het gesprek openen en vertrouwen geven, vind ik echt waardevol.
2. "Ik ben er voor je"
Afgelopen maand gebeurde iets waar ik al een hele lange tijd tegen op zie en niet wist hoe ik daarmee om zou gaan. Eén van de belangrijkste vrouwen in mijn leven is zwanger geraakt. Na drie keer proberen. Ze vertelde me het als een van de eerste en daar ben ik heel dankbaar voor. Toch kan ik niet ontkennen dat het nieuws insloeg als een bom. Een gevoel van jaloezie stak de kop op. Het maakte wel direct plaats voor vreugde, want als ik het iemand gun is zij het wel. Op dat moment had ik geen gehoefte aan praten, maar wel dat iemand die er gewoon ís. Een aanwezigheid zonder oordeel is eerlijk gezegd heel fijn.
3. "Wil je erover praten?"
En last but not least: als ik je vertel over mijn kinderwens, betekent het niet dat ik er altijd over wil praten. Wanneer mijn moeder wil weten hoe het gaat, vind ik het heel fijn dat ze vraagt: “Wil je het er even over hebben of heb je er nu geen behoefte aan?” In dit geval kan ik helemaal zelf bepalen of ik het wil of niet. Gewoon een kleine check voordat er van wal gestoken wordt… want dat laatste, te pas en te onpas dit onderwerp aansnijden, is echt niet nodig en prettig.
Lieke en haar vriend zijn ruim anderhalf jaar bezig om een zwanger te worden. Elke twee weken blogt ze voor Ze.nl over de emotionele en medische rollercoaster die erbij komt kijken als je kinderwens niet (direct) in vervulling gaat. Lees ook haar vorige columns:
#3: Een onbehandelde SOA
#4: Een negatieve uitslag
#5: Confronterende vragen
