Zwangerschapsvergiftiging werd niet opgemerkt bij Karen: ‘Ik lag op het randje van de dood’

Hoe goed je ook in de gaten wordt gehouden in de aanloop naar je bevalling, je moet altijd ook zelf alert blijven, zo drukt Karen* ons op het hart als we haar spreken. En zij kan het weten. Karen had zwangerschapsvergiftiging en hoewel zij meerdere keren aangaf dat er iets niet goed zat, werden haar signalen volledig in de wind geslagen door haar verloskundige. Met een traumatische bevalling en een bijna-dood-ervaring tot gevolg. 

Bloeddruk

“Ik had altijd een lage bloeddruk. Dus toen mijn bloeddruk in de 36e week ineens omhoog schoot, vroeg ik mijn verloskundige of dit wel klopte. Maar ondanks dat het veel hoger was dan wat ik normaal had, was er volgens haar niets aan de hand. Het viel immers binnen de norm. Eigenlijk hadden er toen al alarmbellen af moeten gaan. Naast die hoge bloeddruk kreeg ik ook nog eens last van harde buiken en intense hoofdpijn. Meerdere keren gaf ik dit aan, maar mijn verloskundige bleef zeggen dat alles oke was.”

Helse bevalling

“Mijn bevalling vier weken later was een hel. In eerste instantie kwam deze niet goed op gang, en toen ik na een halve dag aan weeën een ruggenprik kreeg, werkte deze na een paar uur weer uit. Dat hadden ze nog nooit gezien, hoorde ik op de afdeling. Wat er toen gebeurde weet ik niet meer zo goed, hele delen heb ik niet bewust meegemaakt. Er bleken problemen met het hartje van mijn zoon te zijn en ondertussen kreeg ik stuiptrekkingen en begon ik te schuimbekken.”

Kantje boord

“Toen pas werd duidelijk dat ik een zwangerschapsvergiftiging had. Voor een keizersnee was het toen al te laat: mijn kindje lag al voor de opening. Ik was op dat moment al zo verzwakt, dat ik zelf niets meer kon. In verband met de zwangerschapsvergiftiging moest de baby wel meteen gehaald worden. Door te duwen op mijn buik, een vacuümpomp en een flinke inknip is mijn zoon uiteindelijk geboren. Zelf weet ik er nog weinig van.”

High care

“Hij werd meteen op mijn borst gelegd, maar doordat ik zo ziek was spuugde ik over hem heen. Vreselijk vond ik dat, ik voelde me schuldig. Daarna ben ik weggevallen en verloor ik nog drie liter bloed. Ik lag kantje boord. Een paar uur later werd ik wakker op de high care. Ik had geen idee wat er allemaal gebeurd was en dacht dat ik enkel een zware bevalling had gehad, iets wat je wel vaker hoort. Doodleuk belde ik mijn ouders om te vertellen dat ze opa en oma waren geworden. Toen zij in het ziekenhuis kwamen schrokken ze zich rot: ik lag aan allerlei apparatuur en bedrading.”

Dysmatuur

“Toen zij de artsen vroegen wat er gebeurd was, werd er verteld dat ik een paniekaanval had gehad. Mijn ouders geloofden het niet. Pas na vier dagen kwam de aap uit de mouw: ik had een zwangerschapsvergiftiging gehad. Uiteindelijk heeft dit er niet alleen voor gezorgd dat ikzelf bijna dood was, ook mijn zoontje had een heftige start. Zo was hij dysmatuur (een te laag geboortegewicht, red.) en kon hij zichzelf door een gebrek aan vet niet goed warm houden. Ook zelfstandig drinken was moeilijk. In die laatste vier weken van mijn zwangerschap heeft hij door de zwangerschapsvergiftiging veel te weinig voedingsstoffen binnengekregen.”

Trauma

“Ik heb een trauma overgehouden aan mijn bevalling. Het is inmiddels acht jaar geleden, maar ik merk dat ik er nu pas een beetje over kan praten. Ik kan andere vrouwen niet hard genoeg duidelijk maken dat ze naar hun oergevoel moeten luisteren. Als je voelt dat het niet goed zit en je klachten worden genegeerd, hou dan vol. Geef niet op. Het enige wat ze hadden hoeven doen was mijn urine te testen toen ik de eerste klachten kreeg. Zoveel ellende had me bespaard kunnen blijven als ze toen mijn zwangerschapsvergiftiging hadden ontdekt.”

Over zwangerschapsvergiftiging

Een zwangerschapsvergiftiging wordt ook wel pre-eclampsie genoemd. Zwangerschapsvergiftiging is eigenlijk een misleidende naam: het heeft, in tegenstelling tot wat ze vroeger dachten, namelijk niets met een vergiftiging te maken. Het wordt vaak gekenmerkt door een hoge bloeddruk en eiwitverlies via de urine. De aandoening ontstaat vaak na 20 weken zwangerschap en komt bij 3-5% van de vrouwen die voor het eerst zwanger zijn voor. Heb je eerder al een zwangerschap zonder zwangerschapsvergiftiging gehad, dan is de kans bij een tweede zwangerschap klein dat je het krijgt. 

Helena (42) heeft HG: ‘Ik wenste dat ik nooit zwanger was geworden’

*De naam Karen is gefingeerd. De echte naam van de hoofdpersoon is bekend bij de redactie.