Griep: Digitale kippensoep & Scarlett Johanssen

Ja hoor, het is zo ver. Ik ben gesneuveld in de oorlog tegen de griepepidemie. Maandenlang bood ik er weerstand aan en zag ik hoe mijn vrienden één voor één aan bed gekluisterd waren met een snotneus.

Met een hoop goed bedoelde adviezen en digitale plaatjes van kippensoep poogde ik ze wat op te vrolijken en telkens weer kon ik tevreden concluderen dat ik werkelijk de weerstand had van een grote, stoere vent. Je weet hoe dat gaat: in the heat of the battle stijgt het je een beetje naar je bol en op het moment dat je denkt dat je veilig bent, word je gegrepen. The story of my life. Dus waar eenieder inmiddels weer vrolijk het after-griep-leven heeft opgepakt, lig ik omringd door tissues op bed naar mijn telefoon te staren. Een digitale kippensoep terug? Ho maar.
 

Een afschuwelijke griep

Het is een heel nare griep. Zo één waarbij je de hele tijd met je mond open zit en je ogen samenknijpt. Eén waarbij je alleen maar van die vieze "hnnnng"-kreungeluiden uit kunt brengen. Eén waarbij je lichaam levenloos in het eigen zweet ligt te baden, om zo nu en dan opgeschrikt te worden door een hoestbui, waarna je je longen van de grond moet rapen. Een griep waar de koorts je het ene moment het gevoel geeft in je blote reet op een ijsschots te staan en je het andere moment doet geloven dat je gemarineerd en al in een oven bent geschoven. Om de ellende iets te verlichten wil een warme douche nog weleens helpen, zij het niet dat je het volgende uur het losgekomen snot op moet zien te vangen. Iedereen die wel eens behangen heeft kan zich er iets bij voorstellen: je neemt zo'n overvolle, zware emmer behanglijm en je gooit hem leeg door je huis. Gewoon ? hoppa ? door je huis. Dat doe je toch niet? O, jawel. Wel met déze griep.

Lamlendig en verveeld

Maar weet je wat ik nog het ergste vind van zo'n invasie aan bacillen door mijn lichaam? Dat er niets anders opzit dan de hele dag een beetje lamlendig op de bank te hangen. Om de verveling te compenseren gooi ik er dan maar weer een paar romantische comedies tegenaan en ja hoor: de misère is compleet. Want waar ik normaal gesproken al geen succes heb in de liefde, wil het met zulke gezwollen, dikke oogleden al helemaal niet lukken. Dus terwijl een Scarlett Johansson de ene hunk na de andere van zich af moet slaan, lig ik met een kop als een afgetuigde boxer mijn eenzame dagen door te komen.

Griep en single

Niet dat ik eraan moet denken hoor, dat een ander mij nu zou zien in deze staat. Laten we wel wezen: als vrijgezelle griepslachtoffer kun je je wél lekker schaamteloos uitleven in je eigen ranzigheid. Tissues opruimen? Fuck no! Per ongeluk in je dekbed niezen? Hell yes! En al die achterlijke bekken die je trekt als je moet niezen maar hij komt er maar niet uit? Niemand die ze ziet! No damage done in this sexlife!

 

Toch blijft het een beetje jammer. Want waar Scarlett erop uit gaat en de tijd van haar leven heeft, lig ik voor pampus op de bank naar al haar filmzoenen te kijken. Voor een kippensoepje moet ik hemel en aarde bewegen. En met spierpijn in ledematen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, is een tripje naar het toilet een medaille waard. Misschien is het dan ook tijd om het eens in een ander filmgenre te gaan zoeken. Zombiefilms of massamoorden, gewoon onder het mom van "het kan altijd erger". En als ik toch mag kiezen, dan het liefst één met Scarlett in de hoofdrol.

 

Die bitch heeft me lang genoeg gemarteld vandaag.