Mijn verloren zoon

Aïcha el Wafi is geboren en getogen in een klein dorp in Marokko. Ze is een nieuwsgierig en slim kind, maar ze mag niet naar school, 'omdat ze een meisje is'. Ze is erg boos over dit onrecht dat haar wordt aangedaan. Ondanks haar voornemen om uit het oneerlijke systeem te ontsnappen, kan ze niet voorkomen dat ze op haar veertiende wordt uitgehuwelijkt aan een oudere man. Ze krijgt zes kinderen van hem, waarvan de eerste twee al heel jong overlijden. Haar man is zeer gewelddadig; zowel naar haar als naar de kinderen toe. Hij vindt werk in Frankrijk en met het hele gezin verhuizen ze naar het verre, onbekende Frankrijk, waar het geweld gewoon verder gaat. Ze weet met veel moeite een scheiding af te dwingen en vlucht heel Frankrijk door, schuilend voor ex-man, die haar steeds weer weet te vinden. Aïcha krijgt via haar werk bij de post cursussen aangeboden en leert ze onder andere lezen en schrijven. Ook haalt ze haar rijbewijs en krijgt ze een vaste aanstelling bij de Franse posterijen. Na enkele jaren krijgt ze zelfs de Franse nationaliteit en haar leventje lijkt weer een stuk rooskleuriger te worden.

Op 12 september 2001 kwam het leven van Aïcha el Wafi dus op zijn kop te staan toen het gezicht van haar zoon Zacarias Moussaoui op alle televisiezenders en voorpagina's ter wereld werd getoond. Hij lijkt totaal niet meer op de jongen die tien jaar daarvoor haar huis verliet om te gaan studeren in Londen. Zacarias zou medeplichtig zijn aan de aanslagen van 11 september én hij zou de man zijn geweest die van plan was een vliegtuig te kapen en daarmee het Witte Huis in te vliegen. Toen Aïcha enigszins van de schok bekomen was, besloot ze uit te vinden of dat verhaal op waarheid berustte. Want hoe kon het gebeuren dat haar zoon - een Franse staatsburger en niet-praktiserend moslim - in deze benarde situatie terecht was gekomen?

Vijf lange jaren volgden, vijf jaren van onzekerheid en verdriet. In een van de eerste gesprekken met haar zoon, die in een streng beveiligde gevangenis in isolatie zit, vertelde hij haar dat hij niets met de aanslagen te maken had. Hij was weliswaar een lid van Al-Qaida, maar aan deze operatie mocht hij niet meewerken. Ze geloofde hem en stelde alles in het werk om zijn onschuld aan te tonen. Maar de Amerikanen wilden iemand berechten, een schuldige aanwijzen, iemand straffen voor '9/11'. En Zacarias was de aangewezen persoon hiervoor. Hij speelde het spelletje mee en bekende zijn betrokkenheid om het martelaarschap zich te kunnen toe eigenen, ook al zei Bin Laden zelf in een officieel bericht van Al-Qaida dat hij er 'niet bij hoorde'.

Aïcha el Wafi reisde enkele malen naar de Verenigde Staten waar zij onder andere ontmoetingen had met nabestaanden van slachtoffers van 11 september. Velen voelden met haar mee en ze sloot zelfs vriendschap met een van de moeders die haar zoon verloor toen de Twin Towers instortten. Haar boek is een schrijnend verslag van Aïcha's leven. Hoe ze het van een uitgehuwelijkt, analfabetisch Marokkaans meisje schopte tot Frans staatsburger met een goede baan. Je voelt met elk woord haar verdriet, maar ook haar kracht. En net als je denkt dat het alleen maar opwaarts kan gaan met haar leven, valt ze wederom dieper dan je je kan voorstellen. Maar het is bovenal een verslag van de liefde van een moeder voor haar kind; een liefde waar niets tussen kan komen, en dit boek zal daarom menig moeder aanspreken.

Aïcha el Wafi
Mijn verloren zoon
Het aangrijpende verhaal van de moeder van de 'twintigste kaper'
256 bladzijden
Uitgeverij Mouria
ISBN10: 9045800144 | ISBN13: 9789045800141

Bestel online!

Mijn verloren zoon
Wafi, A. el