Welkom: Altijd dichtbij
Naarmate de tijd verstreek kwam ik tot de conclusie dat de kans klein was dat ik ooit mijn brood kon gaan verdienen met het vak waar ik zo hard voor had gestudeerd. Ik kreeg als freelance illustrator wel opdrachten, maar niet voldoende. Die onzekerheid moet bij je passen en ik ben daar dus niet het type voor. Ik ging vervolgens onderzoeken of er andere beroepen waren die bij mij pasten en waar je wel je brood mee kan verdienen. Ik werd hierin gecoacht door een voormalig opdrachtgever. Samen kwamen we tot de conclusie dat redacteur een beroep was dat goed bij me zou passen. Ik moest me dus gaan omscholen. De nieuwe weg die ik was ingeslagen zorgde niet voor de zekerheid waar ik zo naar verlangde. Ik zat nog steeds vol met twijfels. Als ik in mijn bed lag, in mijn donkere slaapkamer, kwamen die twijfels altijd heel hard en dreigend op me af. Op een avond vroeg ik mijn gids om het antwoord te geven op een belangrijke vraag: zit ik op de juiste weg?
De volgende dag moest ik weer aan de slag in de fotozaak waar ik werkte om nog wat inkomsten te krijgen. Het was een drukke dag met veel pasfotoklanten. Ik was verrast toen een oude bekende voor mijn pasfotocamera verscheen. Ik had nog bij deze jongen op de basisschool in de klas gezeten en ik had hem al jaren niet meer gezien. “Goh! Wat leuk om je weer te zien! Wat doe je tegenwoordig?” was mijn eerste reactie.
"Ik ben redacteur bij kennislink." Antwoordde hij. Ik had het antwoord op mijn vraag gekregen in de vorm van een oude bekende.
Een lange weg van stages en cursussen volgde. Zo ben ik in het najaar van 2009 bij vrouw.nl terecht gekomen. Het voelde alsof ik thuis kwam. Zo veel warmte en positiviteit was ik niet gewend. Ik mocht er getuige van zijn hoe Aviola op een wonderbaarlijke wijze mooie en bijzondere mensen aantrekt. Niet lang na mijn komst bij de redactie maakte ik kennis met Marit en Marjon, twee hele lieve meiden waar het direct mee klikte. Binnen de kortst mogelijke keren waren we een team geworden. Het is werkelijk een wonder hoeveel energie ik krijg van de momenten dat we met z’n vieren bij elkaar op de redactie zijn. We motiveren en inspireren elkaar. Ik ben het helemaal met Marit eens. We zijn net familie van elkaar.
Vrouw.nl houd mij in donkere tijden op de been. Het is het lichtpuntje dat een glimlach op mijn gezicht tovert. Ik hoop dat ik nog lang een bijdrage zal leveren aan de positiviteit van vrouw.nl en ik heel veel mensen bij mag maken met verhalen en beelden, want dat doe ik het aller liefst.
