Welkom: Lekker in een hokje

De katholieke kerk is veel in het nieuws en wel zo dat ik mij er voor ga schamen dat ik een katholieke achtergrond heb. Al is het niet zo dat ik dit geloof nog aanhang. In de ogen van een vrome christen ben ik waarschijnlijk een heiden. Ja, ik geloof, maar dat geloof heeft weinig met het Christendom van doen.

Ik probeer mijn overtuiging al jaren in een hokje te stoppen, maar vooralsnog heb ik geen hokje gevonden dat overeen komt met mijn ideeën. Ik denk dat mijn katholieke basis maakt dat ik de behoefte heb aan een hokje. Ik heb er immers altijd in gezeten. Het is een onderdeel van mijn identiteit. Maar ik ben er uitgestapt en voel me nu toch wat verloren. Kennelijk is het fijn om een stempel op te drukken en het beestje een naam te geven. Dan hoor je tenminste ergens bij.

Maar is het in deze ontzuilde, individualistische maatschappij nog wel realistisch om dat te willen? Of is het een achterhaald concept? Een echo uit het verleden dat langzaam verdwijnt uit onze samenleving? Misschien is dat maar goed ook. Groeperingen krijgen leiders en zo verandert iets puurs in politiek. En politiek is slecht voor spiritualiteit. Nee, dan maar geen hokje. Ik hou het liever zuiver.

Welkom!