Welkom: Aviola
Maar naarmate de tijd vorderde, realiseerde ik me dat zij niet alle antwoorden had waar ik naar zocht. En daarbij werd ik gemakzuchtig, ik zocht zelf niet meer, maar stelde haar alle vragen...
En zo kwam ik tot de volgende conclusie:
Ieder van ons heeft zijn eigen gave. Er is geen meer, minder, verder, verlichter, wijzer of beter.
We beschikken allemaal over een enorme dosis (unieke!) wijsheid.
Wellicht zijn sommigen van ons 'voorlopers', maar nooit meer, beter of verder dan ieder ander die hier op aarde rondloopt. Ik geloof wel dat de een meer capaciteiten heeft om gemakkelijker bij die ‘bron’ te kunnen komen dan de ander, zoals mijn vriendin L.
En zo zijn wij allemaal leraar of 'meester' van elkaar. En vertellen wij de ander wat hij/zij eigenlijk al lang weet, maar zich simpelweg alleen maar hoeft te herinneren.
Elkaar continu weer naar die 'bron van wijsheid' sturen, net zolang tot dat wij eraan gewend raken en het een deel van ons leven wordt. Dat is volgens mij bewustwording.
Of de 'engel' in de ander te zien. Zo beleef ik dat met mijn familie, vrienden, mijn collega's en natuurlijk mijn kinderen die mij een stukje hemel geven door onverwachts iets te zeggen waardoor mijn hart sneller gaat kloppen. Of mijn man die iets voor me doet, waardoor mijn hart volstroomt met liefde. Het zijn kleine, verpakte ‘engelenboodschapjes’.
Ik ben inmiddels 43 jaar en loop voor het eerst met een rechte rug. Vriendin J bleef het maar zeggen:"Jee, wat gek om jou zo te zien! Zo ehh... recht!" En misschien heeft mijn (nieuwe) houding wel te maken met het feit dat ik jarenlang naar anderen heb opgekeken. Anderen waren altijd sterker, mooier, slimmer, energieker, intelligenter dan ik, en wijzer natuurlijk...
Zo begeleidde ik M een tijdje. Ik gaf haar vele inzichten en her en der wat ‘gereedschappen’. En ik moet eerlijk toegeven: dat gaf een hoop energie!! Totdat ik me op een dag realiseerde dat M tegen mij opkeek, dat ze vol verwachting en met grote ogen tegenover mij zat en naarstig op zoek was naar antwoorden, waarvan ze dacht dat ik ze allemaal in mijn ‘gereedschapkist’ had. Net als ik, op mijn beurt, bij vriendin L had gedaan.
Ik ben alle mensen waar ik naar heb opgekeken dan ook enorm dankbaar, want blijkbaar had ik dat nodig. Des te meer realiseer ik me dat het nu tijd is voor een nieuwe fase in mijn leven. Ik ben wie ik ben, met alles er op en eraan, en ik ben uniek. Net zoals jij uniek bent.
Grappig genoeg vond er na een paar jaar een verschuiving plaats binnen de relatie met M. De rollen werden omgedraaid: M gaf mij adviezen. Iets waar zij in het begin wel wat moeite mee had, ik kon haar teleurstelling voelen. Ik wist het toch allemaal al? Hoe kon ik bij haar om wijsheid komen vragen?
Inmiddels heeft M daar vrede mee. Wij komen bij elkaar voor advies. De ene keer weet zij het antwoord op waar wij naar op zoek zijn en de andere keer is het andersom. Vriendin L fascineert me nog steeds en dat is wederzijds!
En dat is precies zoals het zou moeten zijn.
Welkom unieke vrouw! (of man!)
