Interview: Zanger Gary Go.

Ik ontmoet de 24-jarige Gary in een prachtige suite van Hotel Vondel in Amsterdam. Hij ziet er erg relaxed uit, ondanks zijn vermoeiende dag met interviews én een gemiste vlucht. Toch neemt hij uitgebreid de tijd voor me en belanden we in een prachtig gesprek over zijn leven als nieuwe ster.

Identiteitscrisis

Gary Go is overduidelijk een artiestennaam, daar twijfel ik niet aan. Als ik dit aan hem vraag, begint hij te lachen. "Mijn echte naam is Gary Baker, maar ik word eigenlijk nooit meer zo genoemd. Op mijn veertiende was ik al heel erg actief en noemden mijn vrienden me 'Gary Go', omdat ik zo energiek was. Toen ik vervolgens als manusje-van-alles in een muziekstudio kwam te werken, namen de mensen het daar over en het is altijd zo gebleven. Het was dan ook een hele logische keuze om een album onder die naam uit te brengen. Inmiddels ben ik zo gewend aan de naam dat ik bijna een identiteitscrisis heb als mensen mij Gary Baker noemen."

Tot de kern

Het nummer Wonderful schreef Gary in New Jersey. Hij had zich teruggetrokken om tot zijn eigen kern te komen, hij wilde pure nummers schrijven. "Ik was helemaal alleen en zat er totaal doorheen. Ik geloofde niet meer in mijzelf. De studio waar ik mijn nummers mocht opnemen, geloofde echter wél in mij. Op een gegeven moment heb ik tegen mezelf gezegd dat ik er echt mocht zijn. En toen kwam de inspiratie voor Wonderful, het eerste nummer voor mijn debuutalbum. Ik hoop dat ik hiermee ook andere mensen kan inspireren om in zichzelf te geloven. Heel veel mensen zijn erg onzeker over zichzelf en dit nummer heeft mij heel veel kracht gegeven."

"Ik wil graag dat mensen iets bij mijn muziek voelen"

Dat Gary Go kracht heeft gekregen, blijkt uit het feit dat hij door Q Magazine wordt vergeleken met één van 's werelds meest succesvolle bands van dit moment: Coldplay. "Ik was erg verrast toen ik het hoorde. Natuurlijk doet het me goed om met die band op hetzelfde niveau te staan, maar aan de andere kant zegt het verder niet zoveel. Mensen willen graag een punt van herkenning hebben, zijn hokjesdenkers. Maar iedereen hoort iets in mijn muziek, of dat nou te vergelijken is met The Script, the Beatles of Coldplay. Veel bands klinken hetzelfde en ik hoop wel dat ik iets kan toevoegen aan de hedendaagse muziek. Ik wil graag dat mensen iets voelen. Zo heb ik bijvoorbeeld veel meer met wat het bij mijn fans oproept. Zo had ik een reactie van een vrouw wiens echtgenoot in Irak is overleden op mijn myspace. Zij haalde zoveel kracht om door te gaan uit mijn muziek, ik ben daar helemaal van onder de indruk."

Muziek is een vorm van therapie

Gary doet ook zijn best om mooie, inhoudelijke liedjes te schrijven. "Ik wil niet het zoveelste nummer schrijven over dat ene meisje die mijn hart heeft gebroken, ik schrijf geen throw away popsongs. Ik verwacht niet dat mensen het licht gaan zien door mijn muziek, maar muziek kun je wel zien als een vorm van therapie. Het is voor mij in elk geval een vorm van therapie, ik kan er alles in kwijt. We leven in een waanzinnige gekke tijd. Iedereen staat heel ver van zichzelf af en heeft alleen maar vluchtige contacten, bijvoorbeeld Facebook of LinkedIn. Het lijkt zelfs of het hebben van vrienden zijn betekenis verloren heeft. Hoe meer mensen je buddies zijn op Facebook, hoe beter je blijkbaar bent."

"Men is nog nooit zo ongelukkig geweest als in deze tijd"

Gary vertelt me dat hij zelf op zoek is naar verdieping in zijn leven. "Ik wil tevreden zijn met wat ik heb, rust in mijn hoofd. Ik wil eerlijk zijn tegen mezelf en geen compromissen moeten maken naar anderen toe. Ik wil luisteren naar wat mijn hart mij ingeeft." Het klinkt allemaal heel spiritueel wat Gary zegt, maar toch is hij niet zweverig. "Ik heb niets met de zweverige kant van de spiritualiteit, zoals je heel veel ziet tegenwoordig. We bereiken er niets mee. Kijk bijvoorbeeld naar al die zelfhulpboeken over hoe je gelukkig moet worden. Er zijn er meer dan ooit en er komen er steeds meer bij, maar men is nog nooit zo ongelukkig geweest als in deze tijd. Ik denk dat we ons moeten realiseren waar we mee bezig zijn. Ik houd me er vaak mee bezig. Volgens mij moeten we even blijven stilstaan in alle drukte, rondkijken en zeggen: 'wat is hier aan de hand?'. We zijn vaak bang om de verkeerde vraag te stellen aan onszelf, omdat we bang zijn wat de uitkomst is. Maar het antwoord is heel simpel: leef met je hart."