Achtergrond: Voelen: hoe doe je dat?

Eerlijk gezegd overviel mij die vraag op dat moment. Ik had er nooit bij stil gestaan dat mensen gevoel zagen als iets dat je aan en uit kunt zetten. Naspeurwerk leidde naar een YouTube-documentaire over de Duitse arts Dr. Manfred Doepp, die gespecialiseerd is in hersenen en hun functies. Daarnaast houdt hij zich ook nog bezig met holistische levensvisies. In de documentaire komt naar voren dat wij mensen een rechter- en een linkerhersenhelft hebben. Beiden hersenhelften hebben hun eigen functies. Zo houdt bij de meeste mensen de linkerhersenhelft zich bezig met logisch- en ruimtelijk denken, met rationeel denkwerk, terwijl de rechterhersenhelft zich bezig houdt met intuïtie en creativiteit. Dr. Doepp geeft aan dat bij de meeste mensen de natuurlijke verbindingen tussen deze hersenhelften verdwenen zijn en dat we een sterk ontwikkelde linkerhersenhelft hebben. En dat klopt ook wel, want wat doen wij mensen in deze maatschappij voornamelijk? Juist, denken!

Dat zou ook verklaren waarom zoveel mensen de verbinding met hun gevoel verloren zijn, alsof ze het verleerd zijn. Gelukkig is dat niet zo. Dus hoe kun je dat gevoel dan inschakelen? Je hoeft het niet in te schakelen, omdat het de hele dag al ingeschakeld is. Wat je kunt doen is ergens naar toe gaan, je werk, naar school, naar de fitnesstraining, de supermarkt, maakt allemaal niet uit, als je maar mensen opzoekt. Gewoonlijk als je met mensen een interactie hebt, dan geeft je gevoel je voortdurend signalen zoals: 'dit vind ik niet prettig, dat is zo leuk, en och die romantische film van gisteravond, toen die lekkere vent op dat witte paard voorbij reed. Heerlijk! Dat wil ik ook.' Nou, hebbes; dat is nou je gevoel.

Praten met mensen is ook een prachtige manier om te leren wat je gevoel je aangeeft. Maar wat gebeurd er nu bij ons in de praktijk? Stel, iemand vertelt je in de supermarkt iets vervelends. Het voelt niet prettig op dat moment, maar het gesprek gaat gewoon voort. Als je een half uur later thuis op de bank ploft, kan het nog wel zijn dat je even nadenkt over wat er gezegd werd, maar al snel laat je het los en ga je gewoon verder met je leven. Je zet de automatische piloot weer aan en hup met de geit... aan het werk.

Wat je ook zou kunnen doen is eens nadenken waarom het zo vervelend voelde? Was het misschien herkenbaar of juist helemaal niet? Natuurlijk hoef je dat niet bij elk gevoel te doen. Je hebt tenslotte nog wel meer aan je hoofd. Maar regelmatig nadenken over dit soort zaken, de leuke- en de minder leuke gevoelens, zorgt ervoor dat je jezelf beter leert kennen. De uitspraak "Ken uzelf" is al zo oud als de weg naar Rome. Voor de denkende mens kan zelfkennis de sleutel naar gevoel zijn. Of je moet natuurlijk zo puur zijn als een baby. Die denken niet, die zijn alleen maar. Just be, zeggen de Engelsen. Dat is akelig moeilijk en Eckhart Tolle heeft met dat concept "zijn" en vooral in het "NU zijn", tot een kunst verheven. In het Nu zijn is een soort van stiltepunt en als je daaraan je gevoel kan koppelen... lieve mensen, je weet niet wat je overkomt, zo mooi! Dan kun je alleen maar denken: dat wil ik ook!

Ga ervoor want het ligt binnen handbereik.

Zie ook: Zijn we het voelen verleerd?