Afscheid van anorexia
Anderhalf jaar lang heb ik iedere twee weken een column geschreven. Columns die over mij gingen en mijn beslissing om afscheid te nemen van anorexia. Maar vandaag draait het eens niet om mij. Nee, ik wil jullie in het zonnetje zetten.
Bijna drie jaar geleden kwam ik op het punt waar ik er klaar voor was om anorexia los te laten. Ik wist dat het een zware strijd zou worden en na zo?n anderhalf jaar was ik me er heel erg bewust van dat anorexia echt een bitch is. Anorexia ? of welke eetstoornis dan ook ? is iets wat ik niemand ooit toe zal wensen. Dat gevoel zat me dwars, net als de vele vooroordelen waar ik mee te maken kreeg en het onbegrip. Bovendien kon ik nog zo goed in mijn hoofd hebben hoe achterlijk ik bezig was, het waren de keiharde letters die me met de neus op de feiten drukten.
Van negatief naar positief
De frustraties, de ervaringen en de gevoelens moest ik kwijt. Ik wilde mijn eigen anorexia ? iets negatiefs ? gebruiken om er iets positiefs van te maken en ik hoopte dat ik niet alleen mezelf, maar vooral ook mijn lezers ermee kon helpen. Helpen om te begrijpen wat er in het hoofd van iemand met een eetstoornis om kan gaan, hoe ontzettend ingewikkeld het is en hoe gevaarlijk het kan zijn. Ik dacht dat het allemaal daar om draaide. Maar ik zat ernaast.
Inspireren
Ik ontdekte dat het om nog veel meer dingen ging. Zo koos ik ervoor om geen professionele hulp te nemen, maar er zelf voor te vechten. Hopelijk heeft dat mensen geïnspireerd om hun eigen kracht te gebruiken en beter te worden.
Meer kracht
Maar bovenal wilde ik mijn verhaal vertellen. Om dat te doen, heb je lezers nodig. En wát voor lezers: de ene reactie toverde een brede lach op mijn gezicht, bij de ander pinkte ik haast een traantje weg van emotie. Om nog maar te zwijgen over al die lezers die geen reactie achter hebben gelaten. Hoe bijzonder is het eigenlijk dat zo veel mensen de moeite hebben genomen om de columns over mijn strijd te lezen? Al die dingen waren en zijn hartverwarmend en geven me nog meer kracht om ertegenaan te gaan.
Afscheid nemen
Afscheid nemen
Anderhalf jaar van vele woorden en overwinningen. Anderhalf jaar hebben jullie ze gelezen. En daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor. Helaas is de tijd gekomen om afscheid te nemen van mijn columns hier.
Ik koester jullie lieve reacties en het gevoel dat ik voor een aantal misschien echt iets heb kunnen betekenen. Dat mijn avontuur bij Ze.nl voor nu afgelopen is, betekent niet dat ik van de aardbol verdwijn. Je mag me altijd mailen op jikke.zenl@gmail.com als je vragen hebt of gewoon een mailtje wilt sturen. Ik antwoord sowieso.
Lieve lezers, heel erg bedankt voor het lezen van mijn columns en jullie motiverende woorden!
Liefs, Jikke
Lees ook de vorige columns van Jikke!
Liefs, Jikke
Lees ook de vorige columns van Jikke!
Jikke is een 21-jarige studente met veel schrijfambitie. Ze worstelt al sinds haar twaalfde met een eetstoornis en wordt hier nog steeds iedere dag mee geconfronteerd. Jikke hoopt dat schrijven over haar ervaringen niet alleen haarzelf, maar ook andere mensen helpt.
Jikke blogt voor Ze.nl en schrijft regelmatig over de obstakels en overwinningen in haar strijd tegen anorexia.