De logistieke kant van een veldslag...

Wat me opviel: deze tijd van - ahum - licht en vrede wordt op televisie nogal apart gevierd. King Arthur, The Last Samurai, de hele Lord of the Rings-trilogie? één en al wapengekletter.

Spannend. Mooi om te zien ook. Alleen bekroop me onwillekeurig een gedachte tijdens het kijken: hoe regelden ze dat eigenlijk, vroeger?

 

Het is namelijk altijd op een vaste plek. Dat is ook logisch, anders had je twee legers die maar bleven zoeken naar elkaar. Ze waren ook niet helemaal van de pot gerukt toen. Maar hoe spraken ze dat af? Ik weet dat het onzinnig is - mijn gedachten gaan soms compleet met me op de loop - toch was ik enorm afgeleid door hoe dat dan precies in zijn werk ging. De praktische, logistieke kant, zeg maar.

In het dal doen dan maar?

Kwamen die legerleiders/generaals/stamhoofden/whatever de avond van tevoren bij elkaar?

?Zullen we het in dat dal doen, achter de derde heuvel bij de dikke eik??

?Toplocatie.?

?Ja, lekker overzichtelijk ook.?

?Mee eens. Zullen we het dan om, zeg, een uurtje of vijf doen? Hebben we de zon niet meer in de ogen.?

?Goed idee. We zullen er zijn.?

?Ok, zie ik je dan.?

?Ja. Grrr.?

?Grrr.?

 

Mooi. Dat zou eventueel zo bedisseld kunnen zijn. Iedereen maakt zich klaar, let the games begin. In die tijd was het trouwens allemaal glashelder, je ging een potje matten en diegene die met de meesten overbleef had gewonnen. Klaar. Niks geen gedoe met onderlinge wapenhandel en toestanden, gewoon fijn, duidelijk en geordend. Iedereen wist waar ?ie aan toe was.

 

Ik dwaal nog verder af van de film. Het slagveld was bepaald. De veldslag was over. Eén partij had gewonnen en die ging een potje plunderen. De gewonden en andere overlevenden werden tot slaaf gemaakt - dat was voor de tijd van de conventie van Genève, toen had je gewoon pech als je bij de verliezers hoorde - en verder ging iedereen zijns weegs.

 

Ruim je troep eens op
Maar wie ruimde in godsnaam die troep op? Het was een behoorlijk zooitje op zo?n veld. Lijken (daarvan kan ik me nog voorstellen dat een gedeelte door familie of vrienden werd opgehaald, al kwam dat in de praktijk neer op heel wat gepuzzel, lijkt me. Afgaande op The Last Samurai vlogen de hoofden en andere lichaamsdelen nogal in het rond), dooie paarden, dingen die in de fik werden gestoken en ontelbare losse bezittingen. 

 

Dan moeten er toch heel wat velden slordig hebben bijgelegen. In elk geval een hele tijd. Het zal wel komen omdat ik moeder en dus opperopruimer ben, maar nogmaals, tussen het gehak en geschiet door heeft het me echt een tijdje bezig gehouden hoe dat allemaal in zijn werk ging.

 

Oliebollen
Google biedt ook al geen uitkomst. Ik vind van alles over het verloop van veldslagen, tot en met de verkoop van slaven en geplunderde bezittingen aan toe, maar niks over het geregel voor- en achteraf. Waar ik wel op stuit: oliebollen. Bij het struinen tussen de Germaanse stammen door, kom ik tegen dat hun voorbereiding voor komende gevechten bestond uit het eten van oliebollen. Als offer aan de godin Perchta, zodat haar zwaard door de vette deegwaren van hun buik zou glijden in plaats van 'm open te rijten.

 

Kijk, dat vind ik dan weer leuk, en hoe toepasselijk! Op dit verse jaar ga ik me gelijk eens flink voorbereiden. The old fashioned way. Bescherming kun je nooit genoeg hebben.

Lees ook de vorige columns van Daniëlle!