Vijfig Tinten Seks

Nieuwsgierig geworden door ronkende aanprijzingen ('Dé erotische sensatie van het jaar!!!') en de overvloed aan publiciteit keek ook ik uit naar de Nederlandse vertaling van Fifty Shades of Grey; Vijftig Tinten Grijs. Mijn God, dat moest ik zien. Manlief had er ook van gehoord en bracht het mee als cadeau dus dat kwam goed uit.

Bouquetreeks
Eenmaal met het boek in handen ging ik er eens goed voor zitten. Immers, Daphne en Doutzen waren me volgens de omslag al voorgegaan en dan sta je toch een beetje op de schouders van giganten, nietwaar? Ik kon me nog herinneren hoe ik als veertienjarige met rode koontjes bouquetreeksjes las - dat vond ik al heel wat qua opwinding. Met zinnen als 'zijn liefde voor haar brandde als gloeiend vuur tegen haar lendenen' slaat je fantasie op die leeftijd totaal op hol. Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar hoe dat voelde, zo?n brandende liefde.

Bijten en rollen
Al lezend in dé erotische sensatie werd mijn inlevingsvermogen wel wat op de proef gesteld door hoofdpersoon Anastasia, met al haar zenuwtics. Ze blijft maar op haar onderlip bijten en met haar ogen rollen, wat  haar love interest telkens weer in dermate vervoering brengt dat hij zich grommend op haar stort. Ik probeerde dat even, thuis, en één tip: Niet Doen. Het ziet eruit alsof je debiel bent, zeker als je het tegelijkertijd doet. Het zette in elk geval niemand tot grommen aan. Maar misschien past het ook gewoon niet zo bij me, want ik heb geen albasten huid met blauwe ogen die te groot lijken voor mijn gezicht. Ik moet mijn ogen ?s morgens zoeken in de spiegel.

Maar goed, na een paar hoofdstukken wordt er goed gas gegeven en gaat het in rap tempo van bouquetterig naar sletterig. Mooi, want daar ging nu net alle ophef over.

Gelijk werd me duidelijk hoe echte brandende liefde voelt; als billen die een goed pak slaag hebben gehad. Hmm. Op het moment dat in het boek een lijst met verdergaande erotische wensen wordt overlegd begon ik me lichtelijk zorgen te maken, ik had het boek immers van Manlief gekregen. Probeerde hij me iets duidelijk te maken? Zou hij wat seksuele lijken in de kast hebben? Ik had nooit signalen in die richting gehad, maar je weet maar nooit. Toch maar even vragen.
?Watte?! Ben je gek geworden? Jij had het over dat stomme boek en daarom breng ik het mee. Jezus, ik geef je nog eens wat.?
Pffff, godzijdank. Ik ben voor veel te porren, maar anaal fisten is niet zo mijn ding.

Buiten dat werd ik nogal afgeleid door het feit dat, telkens weer als ze klaarkomt, ze in duizenden stukjes onder hem 'explodeert'. Call me crazy, maar ik leg dan associaties met The Hurt Locker door al dat ge-ontplof. Het lijkt wel alsof Anastasia aan haar tour of duty bezig is in plaats van met een relatie.

Heel irritant allemaal. Maar wat vind ik nu het allerirritantste aan dat hele boek? Dat ik toch deel twee ga halen. Nee, ik snap het ook niet.

Lees ook de vorige columns van Daniëlle!
________________________________________________________________________________________

Daniëlle de Mol Moncourt (1969) geniet ervan met een knipoog naar dagelijkse dingen te kijken.

Ze is moeder van twee hevig puberende zonen - waarbij ze die knipoog meer dan hard nodig heeft -, schrijfster en journalist. Buiten dat houdt ze van sporten, heeft ze een hardnekkige chocoladeveslaving en wijst ze een lekker wijntje ook niet af.

In haar columns observeert ze mensen, de dingen die ze doen en waarom ze dat doen. Wat drijft ze? Een enorm gebied wat haar verbeelding steeds weer opnieuw prikkelt.

Over haar sportavonturen schrijft ze op haar blog serendipityddmm.blogspot.com.