Mama to be: Een trap van haar kind

Een jaar geleden zat ik in Nieuw-Zeeland. We hadden een rotjaar gehad met de Kerst als dramatisch dieptepunt. Het was na twee jaar nog steeds niet gelukt zwanger te raken. Maar in Nieuw-Zeeland zouden we onze zinnen verzetten. 
 

We gingen samen in een camper het land ontdekken. Bij terugkomst zouden we ons storten op IVF en al de stress die daarbij zou komen kijken. Ik ben nu 31 weken zwanger. 
 

Nieuw-Zeeland 

Na terugkomst uit Nieuw-Zeeland waren onze hoofden leeg van stress en gevuld met mooie verhalen. We zochten foto?s uit, drukten de mooiste twee af op canvas en gingen weer met tegenzin naar ons werk. Elke avond bespraken we wat we het jaar erop zouden gaan doen. Dan zouden we ook het zuidereiland bezoeken. Eigenlijk was een maand te kort voor zo?n geweldig land. Ik gaf op mijn werk alvast aan dat ik in 2013 twee maanden vrij moest krijgen.  
 

IVF-bijeenkomst

Bij het opruimen van de post vond ik een oude uitnodiging van het ziekenhuis voor een IVF-bijeenkomst. Voor ons vertrek had ik mijn lief ingeprent dat hij die datum in zijn agenda moest schrijven. We hadden immers geen tijd te verliezen en het getik van mijn biologische klok begon me behoorlijk op mijn zenuwen te werken. Bij thuiskomst zouden we meteen weer meedraaien in de rondes van het ziekenhuis. De datum was inmiddels ruim verstreken en ik dacht: Goh. Misschien moeten we toch maar eens bellen.
 

Je kunt altijd nog IVF?en

"Je kunt toch altijd nog IVF?en?", zei een vriendin ooit alsof ze voorstelde een broodje bij de bakker te gaan halen. Een rondje statistieken leerde me dat IVF alles behalve zaligmakend is. De kans op een succesvolle zwangerschap na IVF ligt rond de 20% per behandeling. Uit zelfbescherming verwachtte ik er niet veel van, maar met de stap naar deze behandeling, groeiden mijn hoop, de wens en het verlangen. 
 

 

31 weken

Inmiddels ben ik 31 weken zwanger. De baby groeit goed en volgens de echo?s is ons kind kerngezond. Het kind trapt alsof het voor de wereldkampioenschappen kickboksen in de ring staat en schopt onze plannen in de war. We hoeven niet meer per se naar Nieuw-Zeeland. Met Oud & Nieuw waren we thuis. We hebben al een naam bedacht en kinderopvang geregeld. Wij gaan dolgelukkig 2013 in. 

 

Hoe gaat het?

"Het gaat goed met de baby", zegt  de bijna-moeder dan. Zijzelf loopt om de drie minuten naar de wc en heeft last van haar rug. Haar buik zit nogal in de weg en haar energie wordt weggeslurpt door het kleine wonder. Ze heeft obstipatie. Brandend maagzuur. Is doodmoe, maar slaapt ?s nachts niet. Ze moet nog twee weken werken, die ze het liefst slapend door zou willen brengen. Tijdens het autorijden wordt ze soms overvallen door extreme buikkrampen waardoor ze even moet stoppen aan de zijkant van de weg. Oefenweeën. Volkomen normaal volgens de gynaecoloog. Met het kerstdiner wist ze niet meer hoe ze moest zitten omdat alles pijn deed. Maar waarom zou ze daarover zeuren? Elke keer als ze een trap van haar kind krijgt, straalt ze. 

Lees ook de vorige Mama to be-columns van Aefke!



Aefke is onze Mama to be-columniste. Ze is net getrouwd en zwanger van haar eerste kind. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft haar kind later niet zijn of haar bord leeg te eten. Ze hoopt dat haar kind later net zo dol is op ?boekjes? zoals ze dat zelf is.  

Aefke is meer dan alleen zwanger. Ze heeft net weer een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren?. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de aanstaande vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.