ZePapa: Propper of vouwer

“Goed zo, papa!”, roept Sanne. Met een brede smile en enthousiast geklap komt ze me tegemoet. “Goed zo?”, vraag ik me hardop af. Enigszins verbaasd kijk ik haar aan. Om vervolgens onder luid applaus de wc door te trekken. 
 

Terwijl ik de deur sluit probeer ik te ontdekken wat ik onbewust heb gepresteerd. ‘Vier je succes’ heb ik ooit een wijs man horen zeggen. Ook de kleine. Maar dan is het natuurlijk wel handig om te weten wat te vieren. “Papa sticker plakken?”, hoor ik haar plots vragen. Langzaam begint het te dagen. Sinds een aantal dagen zijn we namelijk gestart met potjetraining, oftewel ‘plasse potte’ zoals ze zelf zegt. Een aantal keer per dag wordt ze op het potje gezet.  Soms willekeurig en af en toe op haar eigen verzoek. In de hoop dat ze daar haar behoefte gaat doen met een sticker als beloning. Inmiddels prijken er vier prachtige plakplaatjes op een sierlijk vel papier. 
 

Ruimdenkend

Iets praktisch als plassen op de wc is voor volwassenen een vanzelfsprekendheid. Als nieuwkomer in de wereld van toiletgebruik is zij nog erg ruimdenkend. Deze nieuwe methode vindt ze ontzettend leuk en een interessante mogelijkheid voor de toekomst. Echter vooralsnog houdt ze alle opties open. De luier blijft favoriet. Hij raakt inmiddels wat uit de mode maar gemak is toch ook erg belangrijk. En ook het bad blijft incidenteel dienst doen als toilet. Maar dat is vaak een kwestie van prioriteiten stellen. Als je de voorkeur geeft aan een emmer en een eend kunnen er soms ook wat bruine bitterballetjes boven komen drijven. Haar verbaasde reactie hierop bewijst dat we nog een lange weg te gaan hebben.  
 

Toiletgedrag

Zoals bekend zegt het toiletgedrag veel over het karakter van de mens. Er zijn een aantal vragen die je kunt beantwoorden. Ben je een vouwer of een propper? Oftewel, verbouw je het toiletpapier tot een grote prop of vouw je de strook netjes om je hand? Neem je ruimschoots de tijd met een tijdschrift of wil je zo snel mogelijk vertrekken? Ben je een lezer of een denker? Het zegt veel over wie je bent en hoe je in bepaalde situaties reageert. 
 

Wat tot nu toe bij haar opvalt is dat ze, zoals een ware diva betaamt, ruim de tijd neemt. Ze gaat zitten en laat zich door niets of niemand van de pot halen. Bij de geringste poging word je letterlijk de deur gewezen. Ergens niet meer dan logisch, want ik vind het persoonlijk ook vervelend als ik halverwege mijn sessie van de pot wordt gerukt. Ten tweede duldt ze geen pottenkijkers. Rustig blijven wachten tot ze klaar is wordt niet op prijs gesteld en moet een kamer verder. Met groot vertoon van macht en Italiaanse gebaartjes word je gesommeerd te vertrekken. Ze is erg gesteld op haar privacy en immers groot genoeg om aan te geven wanneer het tijd is. 
 

Qua lectuur is het nog een beetje afwachten. Ik ben haar nog niet op de gang tegengekomen met een Bobo of Donald Duck onder d’r arm. En ja, een propper of een vouwer? Ach, dat soort praktijken laat ze liever aan haar personeel over.

Dit was helaas Davids allerlaatste ZePapa-column, boehoe! Bedankt voor al je leuke verhalen, David!

Lees hier Davids vorige ZePapa-columns!