ZePapa: Testosteron

Hare Majesteit is ziek. Moeder is ook niet fit. Moeder gaat naar de dokter en haalt daarna nog wat boodschapjes. Lees: moeder gaat jagen en neemt voedsel mee. Vader blijft thuis bij het kroost. Nu heb ik niet veel boeken gelezen, maar dit lijkt me niet zoals het in den beginne bedoeld is. Mogelijk wel een gevolg van iets wat Aletta Jacobs pakweg 100 jaar geleden heeft ontketend. Dit succes had zij vermoedelijk ook niet durven dromen maar het zou zeker een reden voor een groots feest zijn geweest.

Nadat ik de kleine dame een klein flesje heb gegeven, hoop ik met alles wat ik in me heb dat ze het er niet uitgooit. Gisteravond golfde ze namelijk de hele boel weer terug naar buiten. Een jaar geleden was ?ondankbaar? mijn enige gedachte geweest, maar nu zijn ?aaah? en ?wat sneu? de enige reacties die ik mezelf hoor uitbrengen. Gelukkig lijkt ze alles binnen te houden en zet ik haar comfortabel in de ligstoel alias ?de troon?. Daar heeft ze een goed overzicht over haar woonkamer en haar eerste verslaving: de televisie.

Onder het genot van een kop koffie en Thomas de Trein zit ik rustig op de bank terwijl zij in haar zetel ogenschijnlijk wat onschuldige geluiden zit te maken. Een paar tellen later vult de lucht zich met een indringende geur die je normaal gesproken in deze concentratie en intensiteit alleen bij de rioolwaterzuivering tegenkomt. Het eerste wat door mijn hoofd spookt is: ?dit ga je niet menen? en ?waar heb ik dit aan verdiend??. Nu heb ik de laatste maanden al wat grenzen verlegd dus deze klus zal ook wel geklaard gaan worden, maar een hobby zal het nooit worden.

Ik leg haar op het aankleedkussen en doe voorzichtig de luier open. De geur wordt nog heftiger en slaat op mijn ogen. Ik voel mijn traanbuizen langzaam de productie verhogen. De adertjes staan op het punt van knappen. Mijn lippen beginnen voorzichtig te trillen, maar tot echte tranen zal het niet komen. De verbazing van hoe het mogelijk is dit te produceren terwijl er bijna niets binnenkomt, knalt binnen als ik de inhoud zie. Dit is werkelijk de ergste luier die ik in mijn papacarrière heb meegemaakt. De moeder der poepluiers. Terwijl ze mij met een voldane lach zit aan te kijken ga ik met lichte tegenzin toch maar aan de slag.

Om dit soort momenten dragelijk te maken, probeer ik altijd situaties te bedenken die mogelijk nog erger zijn om het op die manier voor mezelf makkelijker te maken. Bijvoorbeeld. Hoe zal de tandarts van Henk Schiffmacher zich voelen als hij door de crisis gaat besparen op mondkapjes? Of wat schiet er bij de dokter van Erica Terpstra door zijn hoofd tijdens een rectaal darmonderzoek?

Snel beter
Gelukkig is de klus meestal snel geklaard en is de schade minimaal. Er zijn geen mensen en dieren gewond geraakt tijdens deze activiteit. Hoewel handen wassen na zo?n handeling geen overbodige luxe is.

Nu maar hopen dat ze snel opknapt! Dat mag wat mij betreft best ten koste gaan van een kleine hoeveelheid testosteron.

Lees hier Davids vorige ZePapa-columns!
________________________________________________________________________________________

David is onze ZePapa-columnist en vader van Sanne, een baby van een paar maanden oud. Hij is samen met zijn vriendin Jennifer begonnen aan een lange reis met poepluiers, babyvakanties, aandachtspannes van een kind, en meer van die clichés. De wereld die altijd zo ver weg leek, is nu toch echt begonnen.