Het welbewogen leven van Nelson Mandela
Afrikans Nationaal Congres
In 1944 raakte Nelson Mandela betrokken bij de strijd van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) tegen de apartheid en tegen de dominantie van de blanke etnische minderheid en de segregatiepolitiek. Geweldloos probeerde hij zijn doel te bereiken. In 1960 richtte hij de militaire tak van het ANC, Umkhonto we Sizwe, op. Dit deed hij omdat hij merkte dat geweldloos verzet geen zin had. Iedereen die zich tegen de apartheid verzette, zag Mandela als zijn vriend, ongeacht je kleur, ras of geloof.
Levenslange gevangenisstraf
In 1964 werd hij veroordeeld voor het voorbereiden van een guerilla-oorlog; hiermee wilde hij het apartheidsregime omver werpen. Hij kreeg hiervoor een levenslange gevangenisstraf. Hij zat 27 jaar gevangen, grotendeels op Robbeneiland.
Tijdens zijn gevangenschap werd echter het apartheidsregime internationaal besproken en Mandela werd het gezicht van de wereldwijde anti-apartheidsbeweging. In 1976 stelde de minister van gevangenissen Jimmy Kruger voor om Mandela vrij te laten onder voorwaarde dat hij verhuisde naar thuisland Transkei, maar Mandela weigerde. Hij bleef vasthouden aan zijn principes. Ook het voorstel in 1988 dat hij vrijgelaten zou worden als hij en de ANC voor altijd geweld zouden afzweren, zouden breken met de communistische partij en zich niet zouden inzetten voor het omverwerpen van de blanke regering, sloeg hij af. Hij wilde dit namelijk alleen als de regering ook zou stoppen met zijn gewapende strijd.
Vrij
Op 11 februari 1990 kwam Mandela vrij op verzoek van president Frederik de Klerk. Het verbod op het ANC werd opgeheven en Mandela werd unaniem gekozen tot voorzitter. Met de regering voerde hij destijds onderhandelingen over een vreedzame toekomst tussen blank en zwart in Zuid-Afrika.
President
In februari 1994 waren er voor het eerst vrije, niet-raciale verkiezingen. Op 75-jarige leeftijd werd Mandela - van 1994 tot 1999 - de eerste zwarte president van Zuid-Afrika. Hij schafte de apartheid in Zuid-Afrika af en voerde gelijke rechten voor de zwarte bevolking in. In 2002 won hij de Nobelprijs voor de Vrede.