ZeMama: Een broertje of zusje voor Tijl
Ooit dacht ik dat ik nooit moeder zou worden. Iedereen om me heen had kinderen of was zwanger. Behalve ik. Toen ik Tijl eindelijk in mijn armen hield, wist ik het. Daar moest nog een broertje of zusje bij.
Ruim een jaar geleden hield ik Tijl in mijn armen. Het viel me op hoe klein zijn neusje was. Nog misselijk van de bevalling, de gruwelijke weeën en de uiteindelijke keizersnee voelde ik hoe dit naar meer smaakte. Ik bleek een geboren moeke.
Tijdens mijn verlof vulde ik mijn dagen met het uitkoken van speentjes, het wassen van minuscule kleertjes en het knuffelen en voeden van mijn kind. Ik had nauwelijks tijd voor bezoek. Mijn dagen leken voller en intenser dan ooit.
Enigst kinderen
Omdat ik me had voorbereid op gebroken nachten en het ontroostbare gehuil van een pasgeboren baby, verwachtte ik voor de komst van Tijl dat het wel mooi zou zijn. Eén kind. Enigst kinderen zijn allang niet meer zielig, verwend en egoïstisch. Bovendien blijkt uit onderzoek dat kinderen zonder broers en zussen zich echt niet eenzamer voelen dan kinderen uit een groter gezin. Maar ineens wist ik dat je je kinderwens niet hoeft uit te leggen of te rationaliseren. Natuurlijk is één kind hartstikke handig. We wonen piepklein en ik hoef vast niet uit te leggen dat kinderopvang tegenwoordig onbetaalbaar is. Maar toen kleine Tijl nog een newborn was, wist ik het al. Er moest nog een kind bij.
Een broertje of zusje
De kans om spontaan zwanger te raken heb ik na het traject met Tijl al een beetje losgelaten. Daarom belde ik, nog tijdens mijn verlof, met het ziekenhuis. De mallemolen ging weer draaien. Maar de druk was van de ketel. Tijl had ons al ouders gemaakt. Een broertje of zusje voor Tijl zou een geweldige aanvulling zijn.
In onze beleving ging het heel snel. We zaten een paar maanden in de mallemolen van IVF, bloedprikken, hormonen en afwachtstress. Maar op het moment dat we met z’n drietjes in de badkamer stonden, wachtend op de uitslag van de test, wist ik het al.
Moederdag
Ik ben zwanger. Het is Moederdag en in mijn buik zit een baby van 15 centimeter. Het broertje of zusje van Tijl weegt nu 120 gram.
En of je nou een jongen bent of een meisje, je ogen blauw of bruin zijn en je van boekjes houdt of niet… we zijn nu al dol op je. Tijl deelt met liefde zijn kamer met jou. We verheugen ons op je.
Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!
Aefke is onze ZeMama- columniste. Ze is getrouwd en sinds maart 2013 moeder van Tijl. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft Tijl later niet zijn bord leeg te eten. Ze hoopt wel dat Tijl later net zo dol is op ‘boekjes’ zoals ze dat zelf is.
Aefke is meer dan alleen moeder. Ze heeft in september 2012 een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren’. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sociale media, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.