SOS: ongepland zwanger
Je bent de laatste tijd extreem moe en houdt maar weinig binnen. En nu komt ook nog eens je menstruatie maar niet op gang. Je zou toch niet…? Een test geeft het antwoord: jawel, je bent zwanger. Totaal ongepland. Wat nu?
Het is de nachtmerrie van vele vrouwen: ongepland zwanger worden. Nu is ongepland niet per definitie ongewenst, maar toch kun je behoorlijk schrikken als je zwangerschapstest positief blijkt. Wat moet je doen? Hoe zal je partner reageren? En wat staat je te wachten als je besluit het wel of niet te houden? Wij helpen je op weg.
Praten
Sommige vrouwen raken ongepland zwanger en zijn er na de eerste schok al uit wat ze willen doen, maar er zijn ook dames die dat absoluut niet weten. Zij hebben een hoop afwegingen te maken. Mocht je ongepland zwanger zijn en niet weten waar je moet beginnen met nadenken, zorg dan dat je er met iemand over praat die je vertrouwt. Het is wel zo dat jij uiteindelijk zelf een beslissing moet maken, maar dat wil niet zeggen dat anderen niet voor je kunnen klaarstaan en je waar nodig kunnen adviseren. Bij wie zou je terechtkunnen zonder dat je meteen veroordeeld wordt? Hij of zij kan je helpen je gedachten op een rijtje te zetten, wat nodig is voor het maken van een keuze. Wil je liever praten met iemand van wie je zeker weet dat hij er neutraal in staat? Er zijn speciale instanties die met je meedenken in het geval van een ongeplande zwangerschap. Denk bijvoorbeeld aan het FIOM.
Realistisch nadenken
Goed, dat je niet alleen met je ongeplande zwangerschap hoeft om te gaan, is duidelijk, maar waar moet je allemaal over nadenken? Allereerst: heb je überhaupt een kinderwens, of stonden kinderen wel ooit op de planning? Zou je een kind – voor zover je kunt overzien – nu mentaal aankunnen? En hoe zit het met je omgeving? Wil je partner een kind? Zo nee, zijn er mensen in je buurt die je zouden kunnen helpen als je het kindje besluit te houden? Red je het financieel om een kind te onderhouden, zowel met als zonder partner? Overigens zijn de praktische vragen een hulpmiddel voor het maken van een goed besluit; de antwoorden erop hoeven niet altijd tot een logische beslissing te leiden. Zo zijn er vrouwen wiens partner het kind niet wil en die financieel gezien niet in de beste situatie zitten, maar die er toch voor kiezen het kindje te houden. Let dus ook heel goed op wat je gevoel je vertelt.
Het kindje houden
Heb je een besluit genomen, dan komt er ook weer veel op je af. Ga je met de vader van het kindje door, dan kun je misschien veel van waar je tegenaan loopt met hem delen, maar dit kan heel anders zijn als je er alleen voorstaat. Probeer in ieder geval (ook) zo veel mogelijk steun te zoeken bij familie en vrienden. Praat bijvoorbeeld met je eigen ouders over waar zij tegenaan liepen en hoe zij dit hebben opgelost. Maak daarnaast een begroting: wat zul je waaraan kwijt zijn? Wees hierbij realistisch en kijk of je aan die begroting kunt voldoen en zo nee, hoe je dit gaat oplossen. Hetzelfde geldt voor woonruimte: hoeveel heb je nodig, en hoeveel heb je nu? En als je niet genoeg ruimte hebt, kun je dan verhuizen, of kun je andere praktische oplossingen bedenken? Tot slot: wie zijn degenen op wie je kunt terugvallen als je ze nodig hebt? Zorg voor een vangnet, ook al denk je de opvoeding van het kindje prima alleen (of alleen met je partner) aan te kunnen.
Het kindje niet houden
Als je hebt besloten het kindje niet te houden, kun je een aantal dingen doen. Je kunt er allereerst voor kiezen een abortus te ondergaan. Dit kan door middel van een abortuspil of een curettage. Welke van de twee behandelingen voor jou geschikt is, hangt af van hoelang je al zwanger bent. Hoe het ook zij: een abortus is niet zomaar iets. Ben je acht weken of langer zwanger, dan hoor je via de huisarts naar een abortuskliniek verwezen te worden. Tussen het gesprek met je dokter en de behandeling in de kliniek horen vijf dagen bedenktijd te zitten. Ben je minder dan acht weken zwanger en laat je het vruchtje weghalen, dan heet dit een overtijdbehandeling. Hiervoor heb je geen verwijzing van de huisarts nodig. Bij een overtijdsbehandeling is de bedenktijd flexibeler.
Bij een zwangerschap van minder dan negen weken kun je kiezen voor een curettage, maar ook voor een abortuspil. In het laatste geval zorgt een aantal pillen ervoor dat de zwangerschap wordt afgebroken. De eerste keer neem je de medicatie in een kliniek in. De tweede reeks pillen slik je thuis. Aan zowel de abortuspil als een curettage zitten voordelen. Een abortuspil kan wat natuurlijker voelen dan een curettage en je kunt een deel van de behandeling thuis doen. De kans dat de behandeling mislukt is echter wat groter (1,3 tot 7,5%) dan bij een curettage. Een curettage is alleen een intensievere ingreep. Je moet ervoor naar de kliniek, waar je in een gynaecologische houding moet liggen en een roesje krijgt. Wel zul je minder last van bloedverlies hebben dan bij de abortuspil. Ook kun je meteen een spiraaltje laten zetten. Dit hoeft uiteraard niet, maar het is wel erg belangrijk om over anticonceptie na te denken, om te voorkomen dat je weer ongepland en ongewenst zwanger wordt.
Enkele vrouwen kiezen niet een abortus, maar laten het kindje komen, om het vervolgens af te staan ter adoptie. Als je dit wilt, bijvoorbeeld omdat je uit bepaalde overtuigingen geen abortus wilt ondergaan, heb je na de geboorte drie maanden bedenktijd. In die periode wordt het kindje in een pleeggezin geplaatst. Na die drie maanden beslis je definitief.
Heb jij weleens met een ongeplande zwangerschap te maken gehad? Wat deed je toen?