ZeMama: Het ritme van twee
“Ach, zo’n tweede draait zo in het ritme mee!”, riepen mensen geregeld als ik vertelde dat ik zwanger was van het broertje of zusje van Tijl. Ik vraag me nog steeds af welk ritme mensen precies bedoelen.
Tijl was een baby die zijn flesje leegdronk nadat wij hem wakker maakten. Daarna liet hij een enorme boer in ons gezicht en ging slapen tot de volgende voeding. Vervolgens herhaalden voorgaande zinnen zich.
Bo krijst zijn kop eraf als hij honger heeft. Dan ren ik voor zijn flesje, dat hij vervolgens gulzig leegdrinkt. Daarna heeft hij krampjes, reflux of geen zin om alweer te gaan slapen. Hij huilt wat meer en harder.
Alert
“Niets aan de hand hoor”, zei de huisarts. “Er is niets met zijn longetjes, hij groeit goed en is heel alert.” Dat laatste wist ik. Hij volgt alles met zijn kleine oogjes. Als hij kon praten, had hij al honderden vragen gesteld. Waarom hij geen eigen kamer heeft bijvoorbeeld. En waarom Tijl eerder was dan hij. Waarom papa naar zijn werk gaat en waarom hij geen muziek op zijn kamer mag.
Eigen ritme
Onze tweede draait niet zomaar even in het ritme mee. Als wij willen eten, heeft Bo ook honger. Dan geef ik hem met één arm de fles terwijl ik zelf ook wat probeer te eten en intussen wil ik nog even voorkomen dat onze dreumes al het eten in zijn glas met drinken kiepert. Het liefst giet hij de hele rotzooi dan over onze vloer. Als Bo in bad wil, wil zijn broer ook. Vervolgens hangt hij steeds bij mijn man op zijn arm omdat hij wil ‘Kijken?! Kijken?!!’. Als ze allebei op bed liggen en ik de troep wil opruimen, hoor ik mijn kleinste schatje jammeren. Hij wil of kan niet slapen.
Bo heeft nog even zijn eigen ritme. Dat is prima. Het jongetje is amper vier weken en we moeten hem nog echt leren kennen. Vandaag danste ik even met hem door de kamer op het ritme van ‘de wielen van de bus’. Bo sloot zijn oogjes en deinde rustig mee op de cadans van het liedje. Toen ik hem later in zijn bed legde keek hij me heel even aan alsof hij wilde zeggen: “Wij begrijpen elkaar wel mama.”
Hij sliep terwijl ik mijn column schreef.
Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!
Aefke is onze ZeMama- columniste. Ze is getrouwd en sinds maart 2013 moeder van Tijl. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft Tijl later niet zijn bord leeg te eten. Ze hoopt wel dat Tijl later net zo dol is op ‘boekjes’ zoals ze dat zelf is.
Aefke is meer dan alleen moeder. Ze heeft in september 2012 een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren’. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sociale media, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.