ZeMama: Neem nooit een kind mee op kraambezoek
Ben je weleens op kraambezoek geweest? Of heb je ervaring met wat je wel en niet wilt in je kraambed? Ik voel me een kersverse moeder en dacht precies te weten hoe ik een kraambezoek moest aanpakken.
Als je net een baby hebt, wil je je kersverse kind aan iedereen laten zien. Je bent kapot na de geboorte. Of het nu een keizersnede was of een soepele thuisbevalling: je voelt je alsof je net de marathon hebt gelopen. Verder ben je hartstikke emotioneel, kun je niet tegen leuk bedoelde grapjes over je figuur of je haar en wil je al helemaal niks raars over je pasgeboren wonder horen. Toen mijn broertje een grap maakte over de naam ‘Tijl’ (heb je hem vanochtend in een teiltje gewassen?) kon ik er toevallig prima mee omgaan. Voor hetzelfde geld was ik in huilen uitgebarsten om nooit meer op te houden. Hormonen.
Een klein, afzichtelijk monstertje
Houd rekening met pas bevallen vriendinnen. Zeg haar dat ze er goed uitziet. Dat het ook niet niks is, zo’n bevalling en blijf ook absoluut niet te lang. Drink een glaasje fris of een kopje koffie (mits makkelijk te zetten en het liefst kom je overdag zodat de kraamhulp dit voor je kan regelen), eet een beschuitje en zeg hoe mooi de baby is. Ook als je een klein, afzichtelijk monstertje in de wieg ziet liggen. Ga niet vragen of ze is ingeknipt, uitgescheurd en of ze aambeien heeft. Vertel al helemaal niet hoe je eigen bevalling is geweest. Daar zit niemand op te wachten. Het draait nu om haar en de baby.
Mijn eigen bevalling
Op de valreep van 2013 beviel een goede vriendin van een prachtige jongen. Toen ze belde zat ik bij het kerstontbijt van Tijl op de kinderopvang. Ik liet mijn eigen kind acuut in de steek om de telefoon op te nemen. Vol enthousiasme hoorde ik haar verhaal aan. Ik probeerde naar haar te luisteren in plaats van zelf over mijn bevalling te ratelen. Ik vroeg niet wanneer we mochten komen en wenste haar veel geluk en plezier met de kleine vent. Ik benoemde nog wel even hoe leuk ik het zou vinden om te komen kijken. En warempel. Een paar dagen later waren we al welkom.
Geen kinderen mee op kraambezoek
Een andere regel is dat je niet je eigen kind meeneemt op kraambezoek. Wie weet gilt hij de hele tent bij elkaar, kotst de boel onder of trekt op andere manieren de aandacht. Het gaat even niet om jou en je kind, maar om de prachtige nieuwe baby van je vriendin en de nieuwe vader. Want die laatste wordt nogal eens vergeten. “Mag Tijl mee?”, vroeg ik toch. We zouden na het kraambezoek ergens gaan eten en het leek me zo leuk om Tijl kennis te laten maken met zijn kleine vriendje. Tijl mocht mee. Ik maakte me geen zorgen. Ons kleine wondertje is altijd erg rustig en lief.
Mijn krijsende schatje
Toen we binnen waren, zette mijn schatje het al snel op een krijsen. Gelukkig was mijn vriendin nog boven aan het voeden. “Hij heeft honger”, constateerde mijn man. De vader van de nieuwe baby zocht een stoeltje waarin Tijl kon gaan zitten. Mijn man haalde het hapje van het schatje uit de auto. Mijn vriendin kwam intussen binnen met een wolk van een baby. Mijn wondertje gilde totdat zijn hoofdje vuurrood zag. Ik verontschuldigde me. We probeerden Tijl in de kinderwagen van de nieuwe baby te zetten, zodat hij kon eten. Hij strekte zijn rug en gilde. Zo hard als hij kon. Pas toen hij eten kreeg, bedaarde hij. Met rode koontjes bewonderde ik de baby en overhandigde de nieuwe ouders het kraamcadeau. “Rompertjes! Fijn!”, zei de nieuwe vader. “Al onze babypakjes zitten in de was. We hadden net nieuwe nodig.” “Gelukkig”, zuchtte ik. Maar toen ik mijn glas pakte, zat het gloednieuwe rompertje ineens helemaal onder de appelsap. “Geeft niks”, vond de vader. “Ik hang ‘m even over de verwarming.” “Kom, we gaan”, zei ik tegen mijn mannen. Ik kon wel janken. Van onbehagen en schuldgevoel.
Al is het nog zo’n schatje
De volgende avond reed ik naar het huis van de jonge ouders. Twee tassen vol schattige kleine kleertjes van Tijl op de achterbank. Dit keer ging ik op pad zonder mijn kleine schatje. Want ik houd van hem. Meer dan ik kan beschrijven. Maar op sommige momenten is het heel goed om hem even thuis te laten. Daar mag hij gillen. Zo hard als hij kan. Neem nooit een kind mee op kraambezoek. Zorg ervoor dat je vrienden maakt en dat ze van je blijven houden. Laat daarom je kind thuis. Al is het nog zo’n schatje.
Lees ook de vorige ZeMama-columns van Aefke!
Aefke is onze ZeMama- columniste. Ze is getrouwd en sinds maart 2013 moeder van Tijl. Aefke hoopt een consequente moeder te worden, maar van haar hoeft Tijl later niet zijn bord leeg te eten. Ze hoopt wel dat Tijl later net zo dol is op ‘boekjes’ zoals ze dat zelf is.
Aefke is meer dan alleen moeder. Ze heeft in september 2012 een boek uitgebracht, de kantoorthriller 'Tijdens Kantooruren’. Verder is ze gek op Nieuw-Zeeland, sociale media, sushi, haar kat Casper en natuurlijk de vader van haar kind. Aefke schrijft op stoereschrijfster.nl.
