De muziek staat een tikkeltje harder. Dit keer even geen Lana del Rey, wel Duitse hardstyle. Inmiddels ken ik de hele cd uit mijn hoofd en maak ik de juiste moves met mijn handen en mompel een beetje mee.
Ik loop naar de gang en pak mijn hippe sneakers. Nu nog mijn telefoon, oordopjes, sleutels en ik ben klaar voor een blokje om. Het is prachtig weer! De zon schijnt, de lucht is blauw en er is geen enkel wolkje te bekennen. Ook al ga ik letterlijk een blokje om, dan ben ik er toch even uit geweest. En heel eerlijk, ik kijk best uit naar dit moment. Het zorgt tevens voor een sociaal praatje met de mensen uit mijn hofje, waardoor ik meteen kan oefenen met praten. Ik heb goede en slechte dagen, gelukkig krijg ik regelmatiger te horen dat het beter gaat. Dat vind ik fijn. Nu de rest nog, maar... alles op z'n tijd.
Niet werken
Voetje voor voetje loop ik en mijn gedachten flitsen door mijn hoofd. Door mijn concentratie- en geheugenproblemen, weet ik alleen over vijf minuten niet meer waaraan ik dacht. Bepaalde zaken kan ik nu letterlijk naast mij neer leggen, puur omdat ik het niet meer weet. Iets wat ik wel mis, is het werken. Ik heb de indicatie gekregen dat ik de komende maanden, of zelfs langer, niet mag werken. En als ik dan ga werken, is het de vraag of ik mijn huidig werk überhaupt nog kan uitvoeren. Het maakt mij enorm verdrietig, boos en wanhopig dat ik niet kan en 'mag' werken. Werken was voor mij mijn lust (letterlijk soms) en leven. Maar het was ook een manier om mijn gevoel weg te stoppen. Nu ik niet meer werk, 'voel' ik zoveel en daar weet ik me niet altijd raad mee. Ik kan slecht tegen spanning en nervositeit.
BFF
Mijn telefoon gaat. Ik krijg een whatsappje van Scarlett Hope. Ik ken haar al vanaf 2009, toen we allebei onze voetstappen zetten in de geweldige erotische branche. Inmiddels is ze mijn BFF. We kletsen de hele dag door over werkelijk alles! Ze houdt me lekker op de hoogte van haar wel en wee op het werk. Ik vind dit soort berichten fijn, dan voel ik me toch altijd weer even betrokken. En dan denk ik aan hoe het er al die tijd bij mij aan toe ging. Over alle dolle escortboekingen, want ja bepaalde klanten mis ik wel. Zo was er echt een hele toffe, open-minded Marokkaan wie ik vaak zag. Ook denk ik terug aan het winkelen met Johnny, over wie ik eerder een column schreef. Laatst kreeg ik zelfs nog een sms’je van die ene bekende dj. Hij vroeg of het wat beter ging met mij, heel attent!
Missen
Het enige wat ik niet mis, is hoe het er werkelijk aan toe gaat. Nu ik er een tijdje 'uit' ben, zie ik dit pas in. Dan doel ik niet op mijn escortwerkzaamheden, wel op het werken in een sexclub en het privéhuis. Het leven van een privéhuis, dat is echt een lifestyle, serieus! Daar zal ik nog eens wat over schrijven. Waar het een beetje op neerkomt is dat je van een snoepje naar paradepaardje tot een product gaat. Je staat op een hoog voetstuk en ik hield dat op den duur niet meer vol. Ik prikte door een bepaalde visie heen. Typische uitspraken, gebeurtenissen, theorieën, gedachtegangen.
Het was leuk voor wat het was, de meiden daar mis ik absoluut niet. Alleen al daarover kan je al een heel boek schrijven. Bij de bedrijven waar ik werkzaam was, heb ik duidelijk tegen de exploitanten laten weten dat ik absoluut niet wil dat 'de meiden' contact met mij op nemen. Er is echt één meisje, pff, zij heeft een megaplaat voor haar kop. Als ik mijn rustmoment heb, flikt ze het telkens weer om mij te appen met de meest complete onzin. Voornamelijk roddels en informatie wat mij totaal niet meer boeit. Toen ze vroeg waar ik werkte en hoe het met mij ging, flipte ik. Ik heb niet altijd mijn irritaties en driftbuien in stand, dat heb ik er ook een beetje aan over gehouden, maar dat komt ook vooral door het onbegrip wat ik voel vanuit een aantal mensen.
Kleine mooie momenten
Ik loop langs een prachtig stukje, er is een vijver met eendjes. Vader en moeder eend met een hele bups kleintjes. Ik neem plaats op het bankje en veeg een traan weg. Geen idee waarom, al kan ik hier zo van genieten. Dit zijn de kleine, mooie momenten in het leven. Ik kom tot het besef dat, hoe hard je ook gewerkt hebt, hoe fantastisch imago je ook hebt, of hoe goed je het ook doet, veel of weinig geld, het boeit niet. De echte dingen die er toe doen; liefde, geluk en gezondheid kan je helaas niet kopen. Van sommige dingen heb ik spijt, al waren het prachtige momenten. 'Spaar geen centen maar mooie momenten' schiet me ter plekke te binnen en verander mijn whatsapp-status gelijk in deze quote. Ondertussen neem ik een nieuwe selfie en pas hem aan. Mijn moeder en een paar vriendinnen reageren meteen. 'Je ziet er een stuk gezonder uit'. Ik weet wat ze bedoelen en het geeft me de kracht om verder te gaan zoals ik nu bezig ben; goed voor mezelf zorgen door goede voeding en mij te houden aan het eetschema. En, ik ben al 5 weken gestopt met alcohol en drugs. De angst dat ik 'aankwam' is ook niet meer aanwezig. Wat overigens niet wil zeggen dat ik beter ben! Ik zit alleen nog te wachten tot ik op intakegesprek mag bij een eetstoorniskliniek. De wachtlijsten zijn alleen zo lang.
Mijn rondje zit erop en ben bijna thuis. Ik voel het aan mijn benen; ze tintelen enorm. Tijd om met een beker aanmaaklimonade op de bank te ploffen voor een avondje trash tv. Komt helemaal goed!
Tot de volgende column.
Nanda(1985) is single zonder dat ze wanhopig op zoek is naar de ware Jacob. Ze heeft graag mensen om zich heen, maar kan ook heel goed alleen zijn. En dat moet ook wel, want in haar beroep is privacy wel gewenst. Ondanks haar vier diploma’s heeft Nanda gekozen voor een baan als escortgirl. Maar ze is ook zo veel meer dan dat.
