Ons Soort Loeders: Kleine viezerik

Kinderen door Alies
Olivia heeft haar oppas ontslagen. Want die vrouw gaf de kinders appeltaart (zoet is fout), was te direct (Floris is hooggevoelig) en liet ze, schrik niet, onbegeleid televisie kijken. Niet goed voor de prikkel-verwerking, ofzo.

 
En nu heeft Marcia toevallig ook een opvangprobleem, want ze gaat werken! Veertien uur per week, als tweede office manager van Albert Verlinde. En Yolan had drie dagen per week BSO geregeld maar ‘Melle wil er vanaf’.
 
Koeien
“We gaan ons opvangprobleem gezamenlijk oplossen”, zo besluit Olivia. Ik mag ook mee. We maken een afspraak in de Torteltuin. “Dus nu ben je echt opgenomen in de kring van koeien”, zegt mijn zus als ik het haar vertel. Zo noemt mijn zus alle moeders. Waarschijnlijk heeft dat iets met haar weerzin tegen borstvoeding te maken.  

Op de bewuste dag is het loeidruk in de speeltuin. Waarom moeten kinderen toch altijd zo krijsen? We proppen ons op een bankje met al die net iets teveel uitgedijde moederbillen. Marcia tovert een thermosfles Café Latte tevoorschijn. “Heb je geen groene thee?” vraagt Yolan misprijzend. Olivia pakt vijgenbrood van Crust en Crumbs uit en zegt: “Wat vinden jullie nou van die Charly. Zij prikt regelmatig met haar vinger in Floris ogen, dat is toch niet normaal?”


Melle rukt intussen een fietsje uit de handen van een ander kind. We horen luid gebrul. Yolan grijpt niet in. “Even kijken of ze het samen kunnen oplossen.” Ze zegt het trots, alsof ze een briljante pedagogische interventie pleegt. En, inderdaad, er komt een oplossing: Melle rijdt triomfantelijk weg op het gewilde fietsje.
 
Autistisch
“Waarom pakt de juf dat meisje nooit aan? Het is toch schandalig dat onze kinderen hier aan blootgesteld worden? Die moeder van Charly zei dat dit haar manier is van contact maken…daar valt je broek toch van af” snuift Olivia. “Zakt”, corrigeer ik.

“Dat kind is natuurlijk knetter autistisch, daar hoef ik haar niet eens voor te testen. Ze zou beter af zijn bij die ouderwetse christelijke school hier, daar hebben ze meer van dit soort kinderen. En het kan allemaal niet meer naar het speciaal onderwijs hè. Bezuinigingen. Zitten wij ermee. En ten koste van wie? Van de talentvolle kinderen natuurlijk…”

Er staat een moeder voor onze neus. “Is dit jongetje van één van jullie?” vraagt ze ietwat verlegen. Ze wijst naar Melle. “Sorry dat ik jullie onderbreek, maar hij heeft nu het fietsje, de bal en de jas van mijn zoontje verstopt en we weten niet …” “Ja als jij er last van hebt...” briest Yolan. Ze roept Melle eindelijk tot de orde. Als ze terugkomt zegt ze: “Wat een zeikwijf. Nou, waar hadden we het over? Oh ja, die Charly. Maar is het niet een structureel probleem? Hoe veilig is het klimaat op school eigenlijk?”

 
Piemel
Ze stelt voor om de onveiligheid bespreekbaar te maken op de komende ouderavond. Intussen zie ik Jochem dralen bij de WC. Yoncé dartelt om hem heen. Ik loop naar hem toe. Hij fluistert: “Yoncé wil ook in de wc om me piemel te kijken.” Die kleine viezerik. Ik zou het niet geloven als het niet eerder gebeurd was, bij ons thuis. Zijn opdringerige vriendin rent eindelijk weg en ik duw Jochem de WC in. Als een bodyguard blijf ik voor de deur staan.
Ik heb het wel weer gezien hier. Kwamen we hier niet om het opvangprobleem te bespreken? Ik bied de dames ruimhartig mijn oppas aan. “Jouw oppas? Die heb je toch van Marktplaats?” Dit feest gaat duidelijk niet door. Olivia wil dat we om de beurt op elkaars kinderen gaan passen. Iedereen is voor. Ik houd mijn mond. 
 
“Het was echt gezellig dames” concludeert Marcia tevreden als we gaan. “Zullen we eens een workshop cupcakes bakken doen met z’n allen? Dan doen we ook eens iets zonder de kinderen!” Iets leuks mag het dan dus blijkbaar niet zijn. Straks krijgen we de smaak nog te pakken.

Lees ook de vorige verhalen van Alies!



Een helemaal niet zo roze wolk, oude vrienden die je niet meer ziet, keiharde concurrentie tussen moeders, opdringerige vaders, schoolpleinaffaires, etiket-plakkende professionals en tegen je zin de juf helpen: een greep uit de onderwerpen in de serie ‘Ons Soort Loeders’.

Hierin beschrijft Alies haar leven als moeder in het over het paard getilde Utrecht-Oost. Haar nieuwe vriendinnen, waaronder een jaloerse MILF en de Opper-Vagina van het schoolplein, lijken vooral bezig te zijn met de kinderen. Maar gaandeweg komen hun werkelijke behoeften aan het licht. Meer Alies? Kijk op Facebook.com/OnsSoortLoeders
Alies is gecreëerd door Anne-Marie de Ruiter.