Robbert Rodenburg breekt stilzwijgen over zijn moeilijke jeugd

Robbert Rodenburg had een jeugd vol strijd

Robbert groeit op in een omgeving waar homoseksualiteit allesbehalve geaccepteerd is. “Ik groeide op in een conservatief-christelijke gemeenschap waar gay zijn niet echt gebruikelijk is”, vertelt hij. Deze woorden raken de kern van zijn strijd. Op zijn vijftiende komt hij uit de kast, een moment dat voor zijn omgeving een enorme schok is. “Mijn ouders wisten niet zo goed wat ze met mijn geaardheid aan moesten en spraken er in het begin weinig over”, zegt Robbert. Dit gebrek aan acceptatie en begrip heeft een grote impact op zijn jeugd.

De impact op school

De schooltijd van Robbert was allesbehalve gemakkelijk. “Op school probeerde ik het nog geheim te houden, maar mensen waren niet achterlijk”, legt hij uit. De constante angst om ontdekt te worden, leidde tot een nare schooltijd vol onzekerheid en pijn. Het is een herkenbaar verhaal voor veel jongeren die in een soortgelijke situatie verkeren. Robbert's ervaring is niet uniek, maar desondanks voelt hij zich vaak alleen in zijn strijd.

De verhuizing naar Amsterdam

Op zijn achttiende verhuisde Rodenburg naar Amsterdam. “Daar kon ik wel mezelf zijn”, vertelt hij. Deze stap markeert een keerpunt in zijn leven. De vrijheid om jezelf te zijn, zonder angst voor oordeel, is een bevrijding. Toch blijft het verleden hem achtervolgen. “Ik overtuigde mezelf ervan dat mijn verleden me niks meer deed, totdat ik een paar jaar geleden dacht: is dat echt wel zo?”

Een documentaire als confrontatie

Het idee om een documentaire te maken over zijn verleden ontstaat in gesprekken met zijn goede vriendin en documentairemaakster Linda Hakeboom. “Samen spraken we er regelmatig over”, zegt Robbert. De documentaire wordt een manier om de confrontatie met zijn verleden aan te gaan. “Het maken van de documentaire vond ik erg spannend. Ook omdat het meteen met camera was.”

Terug naar de oorsprong

De reis terug naar zijn geboorteplaats is voor Rodenburg emotioneel geladen. Robbert en Linda bezoeken plekken die hem doen denken aan de moeilijke tijden. “Ik sprak met mijn ouders en andere familieleden over hoe ik en zij mijn coming-out hadden beleefd”, deelt hij. Deze gesprekken zijn niet alleen belangrijk voor Robbert, maar ook voor zijn ouders, die eindelijk de ruimte krijgen om hun gevoelens te uiten.

Erkenning en groei voor Robbert Rodenburg

Door het maken van de documentaire ontvangt Robbert veel erkenning. “Helemaal toen ik dat document van school zag”, herinnert hij zich. Hij had als kind al het gevoel dat docenten anders naar hem keken. “Ze spraken het nooit uit, maar ik voelde dat gewoon. Nu weet ik dat mijn gevoel juist was.”

Lees ook: Monica Geuze in 'levensgevaarlijke' situatie: 'Jullie zelf waarschijnlijk al bedacht'