⁠⁠Altijd al eens willen parachutespringen? Dit moet je erover weten

Je staat op de rand van het vliegtuig, de wind raast om je heen en het landschap lijkt oneindig ver. Je maakt letterlijk een sprong in het diepe. Wat geeft parachutespringen een kick zeg! Heb jij dit altijd al eens willen doen? Lees gauw verder, want wij gaan je er alles over vertellen.

Parachutespringen

Parachutespringen staat ook wel bekend als skydiven. Een opwindende extreme sport waarbij een persoon uit het vliegtuig springt met een parachute. De parachute moet op een bepaalde hoogte uit en zorgt ervoor dat je langzaam valt en veilig op de grond komt. Een activiteit die adrenaline combineert met precisie en techniek. Het begon allemaal bij Leonardo da Vinci. Hij tekende in 1485 een parachute en beweerde dat elke persoon van elke gewenste hoogte veilig zou kunnen landen. Toch werd hij nooit geloofd en is de parachute pas velen jaren later echt ontwikkeld

Voorbereiding en uitrusting

De voorbereiding van parachutespringen is essentieel. Veiligheid staat voorop. Dit begint bij een uitgebreide briefing waarin de sprongprocedure, veiligheidstechnieken en noodsituaties worden besproken. De uitrusting die een parachutist gebruikt bestaat uit een hoofdparachute, een reserveparachute, een harnas en een automatische activeringsapparaat (AAD). Het harnas zorgt voor verbinding tussen de parachutist en de parachutes, terwijl de AAD de reserveparachute automatisch opent als de hoofdparachute niet op tijd wordt geopend.

Het springproces

1. Opstijgen en de vliegtuigvoorbreiding: Het springproces begint bij de sprong met het opstijgen in een vliegtuig en dit is vaak een speciaal vliegtuig. Tijdens de vlucht naar de spronghoogte, die meestal tussen de 3000 en 4000 meter ligt, controleren de parachutisten hun uitrusting nogmaals. 
2. Vrije val: Zodra je eenmaal op de juiste hoogte bent, springen de parachutisten eruit. De eerste fase is een vrije val en daarbij val je met snelheden tot 200 km/u naar beneden. Dit duurt ongeveer 30-60 seconden, afhankelijk van de hoogte van de sprong. 
3. Parachuteopening: De parachutist trekt meestal rond de 1000 en 1500 meter aan het trekkoord om de hoofdparachute te openen. De parachute vult zich dan met lucht en de val vertraagt dan tot ongeveer 20 km/u.
4. Navigatie en landing: Na het openen van de parachute navigeert de parachutist naar de landingszone. Dit doet die met stuurkoorden van de parachute. Een succesvolle landing vereit precisie en controle, waarbij de parachutist meestal in een zachte, voorwaartse rol landt om de impact te minimaliseren. 

Veiligheid en training

Parachutespringen kun je niet zomaar. Het vereist training en naleving van de veiligheidsprotocollen. Toch is parachutespringe een unieke combinatie van avontuur, techniek en precisie. Een adrenalinestoot die je een gevoel van veiligheid geeft.