De lange weg naar een baby #5: Confronterende vragen
Mijn naam is Lieke. Ik ben 28 jaar en ik leid het leven waar ik vroeger altijd van droomde. Ik heb een geweldige vriend, we wonen samen in de Randstad in een huisje waar we zeker nog twintig jaar kunnen blijven en mét een boompje in de tuin. Zonder beestje, dat dan weer niet. We hebben allebei een goede baan en genieten van onze tijd samen. Ons leven… is bijna compleet. Er is echter nog een grote wens.
Lees ook: Zo weet je wanneer je vruchtbaar bent
23 mislukte pogingen
De HSG was dus de volgende stap. Prima, we hebben weer wat om naar uit te kijken. We blijven duimen dat dit dé oplossing is... Terwijl wij wachten op de afspraak, worden steeds meer vrouwen om mij heen zwanger. Het lijkt wel alsof er iets in de waterleiding zit... Nu kan het natuurlijk ook met de leeftijd te maken hebben waarin ik inmiddels zit. De meeste meiden zijn op hun 28e wel toe aan een volgende stap in hun leven.
Ikzelf was relatief 'vroeg': ik was 26 jaar toen we 'begonnen aan kinderen'. Inmiddels zijn we 23 maanden verder: 23 mislukte pogingen om zwanger te raken. Het maakt me onzeker dat het niet lukt en het voelt alsof ik het echt niet kan... Dat mijn lichaam me in de steek laat. Ik ben toch een vrouw? Ik ben op de aarde gezet om kindjes te maken. Waarom lukt het me niet? Die onzekerheid kan soms killing zijn. Zeker wanneer ik om me heen zie dat de ene na de andere vrouw zwanger raakt. Hoewel ook zij er misschien al 23 maanden mee bezig zijn. Je weet het vaak niet van elkaar, want een onvervulde kinderwens houden de meesten voor zichzelf. Zo ook ik. Bepaalde 'goedbedoelde' vragen of opmerkingen zijn daarom erg confronterend. Welke? Ik zette ze even op een rijtje.
"Ik wil graag tante worden. Wanneer ga jij nou eens aan een kindje beginnen?"
Nee, nee en nog eens nee. Een vruchtbaarheidstraject kan een enorm emotionele achtbaan zijn. Je raakt hier totaal de verkeerde snaar. Bovendien wil de dame in kwestie ongetwijfeld niet liegen, maar tegelijk ook niet vertellen dat ze al twee jaar bezig is. Je brengt haar hiermee ontzettend in verlegenheid. Als ze erover wil praten, dan komt ze zelf naar je toe. Beloofd!
"Laat het los."
Als de vrouw de moed heeft verzameld om te vertellen dat ze lang bezig is om in verwachting te raken, reageer dan niet met 'ach laat het los, het komt vanzelf'. Iemand die al twee jaar probeert een kindje te krijgen kán het niet loslaten. Iedere menstruatie is weer een teleurstelling. Zeker als ze te horen krijgt dat de ene na de andere vrouw in haar omgeving zwanger wordt.
"Heb je al nagedacht wat je gaat doen als het nooit lukt?"
Nooit lukt? Nou, dát geeft vertrouwen. Not. Nee, ik denk daar niet over na, want het gaat zeker weten lukken.
"Bij de eerste poging was het gelijk raak."
Good for you. Bij mij lukt het dus niet en het is niet bevredigend om dit te horen. Wat moet je ermee? Laat je eigen succesverhaal achterwege als iemand vertelt hoe lastig het is om zwanger te raken.
"Pfoe, soms verlang ik wel naar het leventje zonder kinderen."
Oké. Nou, ik verlang naar een leventje mét kinderen en zónder onvervulde kinderwens. Ik kijk nu al uit naar mijn dikke duik, slapeloze nachten, een vader die apetrots is op wat we samen op de wereld zetten. Ik wil wél een leventje met kinderen.
Lieke en haar vriend zijn ruim anderhalf jaar bezig om een zwanger te worden. Elke twee weken blogt ze voor Ze.nl over de emotionele en medische rollercoaster die erbij komt kijken als je kinderwens niet (direct) in vervulling gaat. Lees ook haar vorige columns:
#1: Ons geheim
#2: in de achtbaan naar de vruchtbaarheidsarts
#3: Een onbehandelde SOA
#4: Een negatieve uitslag
