Lauren (26) ging op 17-jarige leeftijd in de overgang
Stel je voor dat je 17 jaar bent. Kinderen krijgen is wel het laatste waar je aan denkt en op dag krijg je te horen dat je ze nooit zal hebben. Het overkwam Lauren. Ze ging vervroegd in de menopauze. Lauren: "Ik had nooit verwacht dat het zo'n grote impact op mijn leven zou hebben."
Laatbloeier
Al vroeg in de pubertijd had de 26-jarige Lauren door dat er iets 'mis' met haar was. In tegenstelling tot haar vriendinnen was ze als vijftienjarige nog nooit ongesteld geweest. "Ik dacht dat ik gewoon een laatbloeier was. Ik had nooit verwacht dat de oorzaak zo'n grote impact op mijn leven zou hebben", vertelt Lauren in een interview met een Britse krant.
Lauren stapte naar de huisarts en het ene na het andere ziekenhuisbezoekje volgde. Pas na twee jaar kreeg ze haar diagnose te horen: Prematuur Ovarieel Falen. Kortom: ze zat te vroeg in de menopauze. Dat ze zelf geen kinderen zou kunnen krijgen, sloeg in als een bom. "Dokters zeiden dat er een heel kleine kans was dat ik zwanger kon raken, omdat mijn eierstokken niet functioneerden. Als ik wel kinderen zou willen, kon dat via een eidonor."
'You have an idea in your head at that age of how your life is going to pan out. You expect to be 25 with a good job a house and starting a family.' #FertilityMonth https://t.co/6a33QNozz4
— Metro (@MetroUK) 27 november 2018
Twijfelen over doel
"Op die leeftijd heb je een bepaald idee over hoe je leven er later uit gaat zien. Je verwacht dat je op je 25e een goede baan, een huis en misschien een gezin hebt. Mijn diagnose gooide alles door de war. Mensen verwachten dat vrouwen kinderen zullen krijgen. Als je dat niet kan, ga je twijfelen over je doel. Op die leeftijd was ik nog niet bezig met kinderen krijgen, maar nadat me verteld werd dat het nooit zou gebeuren kon ik nergens anders meer aan denken.
Depressie
Lauren kreeg hormoonvervangende therapie, wat normaal gesproken aan 40- en 50-jarige vrouwen wordt gegeven. Gelukkig had ze op lichamelijk gebied weinig last, "behalve dan af en toe een opvlieger". Het mentale aspect heeft de grootste impact op Lauren. "Al acht jaar heb ik last van een depressie en angststoornis en geen eigen kinderen kunnen krijgen is daar onderdeel van geworden", aldus Lauren.
Verdriet
Zien hoe vriendinnen om haar heen een gezinnetje stichten doet Lauren verdriet. "Ik had niet verwacht dat ik er zo verdrietig van kon worden. Nu mijn vrienden met kinderen beginnen, probeerde ik mezelf te distantiëren. Het is niet hun schuld, maar het is moeilijk om te zien wat ik niet kan hebben. Een keertje was ik uitgenodigd voor een babyshower van een vriendin en onderweg daarnaartoe barstte ik in tranen uit."
Taboe op alternatieven
Lauren probeert open te zijn over haar situatie, maar ontdekt dat er veel stigma's zijn rondom onvruchtbaarheid. "Sommige mensen hebben een sterke mening over IVF. Ze vinden dat je voor God speelt. Ik hoop dat we meer open kunnen zijn over vruchtbaarheidsproblemen. Ik denk dat er veel mensen zijn die in stilte lijden."
Kinderwens
Lauren en haar vriend, met wie ze bijna zes jaar samen is, hoopt dat ze ooit een kindje kunnen krijgen met behulp van een eidonor. "We hebben het over IVF gehad, maar we hebben nog geen haast. We weten dat we kinderen willen, maar het is een moeilijk proces waar we ons eerst goed op voor willen bereiden."
