Karlijn (29) raakte minder vruchtbaar door SOA na plaatsing van een spiraal
Een spiraaltje is voor veel vrouwen een gemakkelijk anticonceptiemiddel waardoor je je drie tot vijf jaar geen zorgen hoeft te maken over ongewenste zwangerschappen en vaak blijft zelfs je menstruatie uit. Niet voor de 29-jarige Karlijn. Met het plaatsen van het spiraaltje begonnen de kopzorgen.
“Twee jaar geleden is er bij mij een spiraal geplaatst als anticonceptiemiddel. Na een roerige tijd had ik weer een vaste vriend en wilden we de condooms overboord gooien. De plaatsing ging goed en een week later zijn we op vakantie gegaan met de motor. Het was erg leuk tot ik zeer heftige buikpijn kreeg. Het voelde net alsof ik weeën had. Het kwam opzetten en even later ebde het weer weg. We zijn door een flinke lentestorm naar huis gereden en op de eerste hulp is het spiraaltje direct verwijderd.”
SOA test
“De pijn verdween hiermee helaas niet. Ik ging terug naar mijn gynaecoloog. Zij constateerde een vergrote rechtereierstok. Er is over van alles gespeculeerd, van endometriose tot kanker. Na twee weken waren alle testen terug en bleek het toch ‘alleen maar’ chlamydia te zijn. Het is gebruikelijk om voor het zetten van een spiraaltje een SOA-test te doen, maar die had ik vier maanden eerder nog laten doen en de uitslag was toen negatief. In de tussentijd had ik alleen onbeschermde seks gehad met mijn vriend. Die was vanwege slechte voorlichting ervan overtuigd dat hij niets kon hebben. Niet dus. Ik ging ervan uit dat in deze tijd iedereen wel weet hoe het met SOA’s zit. Ik dacht dat het algemeen bekend was dat je drager kon zijn zonder symptomen te hoeven vertonen. Ik geloofde hem op zijn woord. De plaatsing van het spiraaltje kan gezorgd hebben voor een versnelde reactie van de chlamydia wat bij mij een ontstoken eierstok heeft veroorzaakt.”
Kans op permanente onvruchtbaarheid
“Om de SOA te behandelen, werd ik twee weken lang aan een heftige antibioticakuur gezet. Een vaak gehoord gevolg van chlamydia is een verkleving en dat was ook precies wat mij overkwam. Hierbij is de eileider niet meer een tunnel, maar kleven delen aan elkaar. Ik schok hier enorm van. Er werd verteld dat het kon leiden tot permanente onvruchtbaarheid aan een van de eileiders.”
“Een aantal maanden na de kuur keerde ik terug naar het ziekenhuis om via een nieuwe, minder invasieve methode te controleren of mijn eileiders nog open stonden. Er werd een soort schuim in mijn baarmoeder gespoten dat oplichtte tijdens een inwendige echo. Het schuim vloeide netjes weg door de eileider mijn buikwand in, dus dat was heel goed nieuws.”
Medische fout
“Blij met de uitslag keerde ik terug naar huis. Die blijdschap was van korte duur, omdat kort hierna de buikpijn terugkwam. Het bleek dat de artsen vergeten waren een plastic slangetje van 20 centimeter uit mijn baarmoedermond te verwijderen. Met een ‘Oh… Dit hoort hier niet…’ werd het verwijderd en zat ik met een nieuwe ontsteking.”
“Mijn vriend en ik zijn een jaar lang bezig geweest om zwanger te worden. Afgelopen februari zijn we naar de gynaecoloog gestapt om de kansen op een natuurlijke zwangerschap te laten controleren. Alles leek goed te zijn, maar om uitsluitsel te krijgen over hoe het er nu voor staat zal er binnenkort een kijkoperatie plaatsvinden. Er blijkt een cyste in mijn eileider, net naast de eierstok, te zitten. Deze is waarschijnlijk ontstaan door de verkleving.”
De toekomst
“Binnenkort wordt mijn rechtereileider verwijderd met een operatie. Gelukkig kan ik nog wel zwanger raken, maar de kansen worden wel verlaagd met 20%. De linkereileider kan namelijk ook een bevruchte cel opvangen vanuit de rechtereierstok. Dit heeft tot gevolg dat je kans op vruchtbaarheid niet voor de helft afneemt, maar met slechts 20%. Het is een ingewikkeld verhaal, maar 80% kans is beter dan 50% dus ik ben dolblij met het nieuws. Tijdens de operatie zullen ze gelijk kijken of ik geschikt ben voor een Ivf-behandeling.”
“Een ‘natuurlijke’ vorm van conceptie is natuurlijk onze grootste wens, maar we realiseren ons dat we andere manieren niet kunnen uitsluiten. Als hormoonbehandelingen met inseminatie niet werken, zullen we overgaan op Ivf. De kans op een bevrucht eitje dat zich innestelt is dan maar 15%. Slechts drie Ivf-pogingen worden vergoed door de verzekering, maar wij geven niet op.”
