Lauren (30) was verslaafd aan cocaïne: ‘Wekelijks ging er soms 230 euro doorheen’
Haar eerste ervaringen met cocaïne was niet eens prettig, toch kwam Lauren binnen een afzienbare tijd in een desastreuze coke- en alcoholverslaving terecht. Jarenlang snoof en dronk ze drie keer of vier keer per week, totdat het genoeg was en ze door vrienden naar een afkickkliniek werd gestuurd. “Wekelijks had ik last van hartkloppingen en bloedneuzen.”
Eerste lijn
“Ik kan me mijn eerste lijntje nog goed herinneren,” vertelt Lauren aan de Britse krant Daily Mail. “Ik depte wat op mijn tandvlees en voelde niet zoveel. De tweede keer was heel anders: ik snoof de hele nacht waarna ik urenlang wakker lag door de vreselijke hartkloppingen die ik had. Na die keer beloofde ik mezelf het nooit meer te doen. Toen het me daarna voor de derde keer werd aangeboden ging ik toch weer voor gaas, ondanks die vervelende ervaring. Ik heb nog steeds geen idee waarom.”
Hartkloppingen
Twee jaar later zijn de hartkloppingen usual business geworden voor Lauren. “Ik had best vaak geen gevoel in mijn vingers en tenen en last van bloedneuzen. Daarbij kreeg ik door de alcohol soms een vreemde tic in mijn gezicht, die op de meest ongemakkelijke momenten opspeelde. Bijna elke avond ging ik uit en dronk ik alcohol. Soms zelfs in mijn eentje als niemand meewilde. Drie of vier keer per week snoof ik ook nog eens coke. Op het dieptepunt ging er wel 230 euro doorheen per week, wat ik kon betalen door mijn goede baan. Soms ging mijn wekker op mijn telefoon af - tijd om op te staan en naar werk te gaan - terwijl ik nog lijnen van de wc aan het snuiven was.”
Problemen
“Achteraf gezien heb ik al veel langer problemen. Als tiener dronk ik al veel te veel en dit gedrag zette ik gewoon door tijdens mijn studententijd. Als ik een drankje niet lekker vond, liet ik het niet staan maar dronk ik het net zo lang totdat ik eraan gewend was. Zo deed ik dat met wijn, bier en later ook whiskey. Als ik iets te vieren had, vierde ik het met wijn en als ik ergens verdrietig om was, troostte ik mezelf met wijn. Op mijn 22ste kwam ik voor het eerst in aanraking met cocaïne. Die avond, die keer dat ik voor het eerst wat coke op mijn tandvlees deed, was ik zo bezig met uitgaan dat ik de trein miste naar de begrafenis van mijn beste vriendin’s vader. Ik deed afstandelijk tegen iedereen die zich zorgen om mij maakte. Ook mijn familie hield ik op afstand. De keren dat ik mijn ouders zag had ik altijd smoesjes om het hele weekend op hun bank te slapen, zodat ik een beetje op kon knappen van mijn kater.”
Donkere tijd
“Het was een donkere periode. Ik zag nog zelden daglicht: eigenlijk alleen wanneer ik moest werken en zelfs dán kwam ik bijna nooit op tijd. Mensen op me heen begonnen zich meer en meer zorgen te maken en een collega zei zelfs: ‘Elke keer dat ik je zie, zie je er steeds meer uit als een junk.’ Het maakte me niet eens uit. Ik was te moe en depressief om een beetje mijn best te doen voor mijn uiterlijk. Het maakte me niet uit. Ik functioneerde op twee tot drie uur slaap per nacht, in het weekend bleef ik in bed om te herstellen. Ik deed bijna geen was, opende mijn mailbox amper en ik was een 23-jarige met extreem veel geheugenverlies. Een wrak.”
Parijs
Na een paar jaar besluit Lauren dat het genoeg is geweest, ze belt haar zus. “Ik legde haar uit waar ik al die jaren mee bezig was. Ze was zo ontzettend lief, hiep me helpen verhuizen en mocht een tijdje bij haar en haar man wonen. Zij moedigden me aan te stoppen met werk en voor een tijdje naar Parijs te gaan voor een nieuwe start. Daar ging het lange tijd goed, totdat een vreemde me coke aanbood op een huisfeestje. Mijn vriendin Lisa betrapte me en droeg me letterlijk het huis uit en gooide me in een taxi. Toen besloot ik hulp te zoeken, die ik vond bij een praatgroep met andere verslaafden. Ik was er in eerste instantie sceptisch en zelfs een beetje lacherig over, maar toen ik in die kamer zat en alle verhalen hoorden van mijn medestanders, begon ik te huilen. Ik begreep elk woord dat ze zeiden: de wanhoop, de eenzaamheid, de depressies en de schaamte. Ik kreeg al snel het advies om ook te stoppen met alcohol, als ik van mijn cokeverslaving af wilde komen. Maar hoe zou dat gaan? Cocaïne mocht dan mijn geheime vijand zijn, drank was mijn grote vriend. Wat moest ik dan drinken tijdens het eten? Hoe zou ik ooit op de dansvloer staan zonder drank? Om naar maar te zwijgen over daten… wie wil er nou een meisje dat nooit drinkt? Totdat ik een vrouw sprak die hetzelfde mee had gemaakt als ik en nooit meer dronk.”
Afkicken
“Op 22 april 2014 besloot ik volledig te stoppen met drank en drugs, inmiddels ben ik dus al ruim vier jaar nuchter. Mijn familie en vrienden gaven me veel steun: ik vertelde mijn ouders pas over mijn problemen toen ik zes weken nuchter was. Ze hebben me altijd gesteund.” Inmiddels gaat het veel beter met Lauren, die momenteel een boek schrijft over haar ervaringen. “Dat is niet altijd even gemakkelijk, maar het kan zomaar zijn dat iemand zijn verhaal in de mijne herkent - wie weet kan mijn verhaal dan nét datgene zijn wat ze nodig hadden om hun leven te veranderen. Herstellen van mijn verslaving was niet makkelijk, maar ik wil nu niet meer anders. Vandaag de dag krijg ik geen bloedneuzen of hartkloppingen meer en ook die gekke zenuwtrekjes in mijn gezicht zijn weg. En, ik schaam me niet meer voor mezelf.”
Lees ook: Angela (29) heeft nymfomanie: ‘Ik had 10 à 20 keer per week seks’
