Lisa (29) heeft emetofobie: ‘Ik at bijna niks meer uit angst voor overgeven’

Angst voor overgeven

“Zolang als ik me kan herinneren heb ik al angst voor overgeven gehad. Het begon al heel vroeg, rond mijn achtste jaar. Mijn broertje, toen 6 jaar, reageerde heel sterk op bepaalde voeding en gaf daarom heel erg vaak over. Mijn omgeving reageerde hier op een walgende manier op. De reacties van mensen zijn bij mij op jonge leeftijd al diepgeworteld geraakt. Ik kon er nog best redelijk mee leven en dacht er niet veel over na. De angst kwam alleen op wanneer iemand moest overgeven of buikgriep had.”

Burn-out

“Eind 2015 heb ik een burn-out gekregen en toen werd de fobie echt een hel. Lange tijd durfde ik niet meer naar buiten. Ik kreeg paniekaanvallen waardoor ik misselijk werd en als gevolg durfde ik bijna niks meer te eten. Ik viel héél veel af. Voor die tijd was ik heel druk met sporten en gezond eten, wat ook deels de burn out veroorzaakte. Ik was obsessief. In een halfjaar ben ik van 73 kilo naar 58 gegaan. Het was ook echt niet gezond. Ik moest hierna weer opnieuw leren eten.”

“Toen de burn-out symptomen en paniekaanvallen na een jaar grotendeels waren verdwenen was ik in mijn hoofd alleen maar bezig met overgeven, buikgriep en misselijkheid. Ik was als de dood voor zieke mensen. Al zag iemand er alleen maar wat bleekjes uit of zei iemand dat hij of zij zich niet lekker voelde, rende ik spreekwoordelijk al weg. Ik was er continu mee bezig om griep, misselijkheid en misselijke mensen te voorkomen.”

Gehandicaptenzorg

“Na ruim een jaar ging ik weer aan het werk in de gehandicaptenzorg. In de woonvoorzieningen krijg je dagelijks te maken met overgeven. Het eerste jaar heb ik gewerkt met ontzettend veel ontwijkingsgedrag en extreem veel spanning. Continu voelde ik die angst om iemand te zien kotsen. Op een gegeven moment kregen zowel bijna alle cliënten als het personeel buikgriep. Ik was één van de weinigen die op dat moment wel kon werken en ik durfde niet af te bellen. Met lood in mijn schoenen en gewapend met alcohol, bleek en mondkapjes ben ik aan het werk gegaan. Het hele weekend heb ik gewerkt tussen de zieke mensen. Na dat weekend heb ik thuis verschrikkelijk hard gehuild, máár ik had het overleefd. Toen wist ik dat ik hulp moest zoeken. Met dank aan mijn psycholoog heb ik het grootste deel van mijn angstige gedachtes omgezet in geruststellende gedachtes.”

Geen drank

“Ik drink geen alcohol meer. Ook zie ik het nut er niet meer van in. Uitgaan in combinatie met drank leidt tot een paniekaanval. Ik heb geen drank nodig om het gezellig te hebben. Plus het scheelt me een kater en een hoop geld. Ik ga wel naar feestjes en concerten. Voordat ik ga heb ik wel heel veel spanning, maar als ik er eenmaal ben geniet ik ontzettend.”

Relaties

“Het afgelopen jaar ben ik vooral met mezelf bezig geweest en heb ik geen tijd gehad voor een relatie. Ik heb wel even geprobeerd te daten, maar er geen energie voor iemand anders als je jezelf aan het uitvogelen bent en het al moeite kost om de dag door te komen. Daar komt nu net gelukkig weer wat verandering in, dus wie weet of een leuke man op mijn pad komt.”

Uitgelachen

“De fobie kan een hele leuke, gezellige dag met vrienden meteen omzetten in een depressieve week. Emetofobie is echt niet niks. Het wordt vaak nog niet serieus genomen, want sommige mensen lachen me heel snel uit en snappen niet hoe erg het kan zijn.”

“Momenteel doe ik bijna alles weer. Wel met hulp van mijn lotgenoten, collega’s en familie die er allemaal vanaf weten en mij steunen op moeilijke momenten. Het gaat met ups en downs, maar het gaat steeds beter!”

Wil je meer weten over emetofobie of heb je een angst voor overgeven? Bekijk dan de website van Stichting Emetofobie.

Lees ook: Heftig! Jaimie (21) transformeerde binnen 1,5 jaar tot een man

Dit artikel verscheen eerder op Ze.nl.