Hoe gaat het nu met… Double Date? (Je weet wel, van het Songfestival)
Ken je de meiden van Double Date nog? Het tweelingduo deed in 1999 met hun hit E-mail to Berlin mee aan de finale van het Nationale Songfestival en door een onverhoopte techniekfout liep het optreden nét even anders dan gepland. Het ging de boeken in als valste performance ooit, maar de tweeling verkreeg daardoor ook een cultstatus. Hoe gaat het nu met Barbara en Isabelle (38) en hoe kijken zij bijna twintig jaar later terug op hun Songfestivalavontuur?
Dames, hoe gaat het met jullie?
In koor: Ja, goed!
B: Bijna 20 jaar geleden deden we natuurlijk mee aan het Songfestival. We waren jonkies van 18 jaar en kwamen in een groot avontuur terecht. In die Double Date periode hebben we even kunnen proeven van de showbizz. Dat was hartstikke leuk, maar nu zijn we wel aan het echte leven begonnen hoor, haha.
Even terug naar het moment dat jullie beroemd werden, dat liep even iets anders dan gepland, hè?
B: Haha, ik vind dat een hele aardige manier om het te verwoorden. Wij hadden helemaal geen zangervaring en toen werden we gewoon op dat podium neergezet. Daarbij hielp de vorm van het podium ook niet mee. Het klonk alsof we met een walkman op stonden te zingen. Maar we hoorden onszelf niet, waardoor we in eerste instantie ook helemaal niet door hadden dat het zo vals was. Dus wij bleven gewoon vrolijk lachen.
I: Dat was ook wel een beetje onze redding, anders hadden we tijdens het optreden al in zak en as gezeten haha!
B: Ja, en ook die weken daarna hebben we dat gewoon volgehouden. We zijn lekker vrolijk overal in meegegaan.
Jullie werden zeker vaak voor interviews gevraagd?
I: Ja, we werden vaak gevraagd in de maanden na het Songfestival. We zijn in ieder denkbaar programma verschenen.
B: Double Date was een ontzettend leuke tijd. We hebben er altijd met een lach op teruggekeken. En natuurlijk is het ontzettend leuk om als tweeling met elkaar mee te maken.
I: We waren jong hè. We zijn in Amsterdam opgegroeid en wel wat gewend, maar het was toch fijn om je zus naast je te hebben. Zeker als we ergens werden gedropt voor een interview of tv programma. Wij hadden altijd elkaar nog om er een feestje van te maken. Dat is fijn als je pas 18 bent en die hele mediawereld op je af komt.
Wat betekende het voor jullie zussenband?
B: We hebben ook wel ruzie gehad in die periode. We zaten 24 uur per dag op elkaars lip. Woonden ook samen in één appartementje. Je bent druk bezig met nieuwe liedjes en danspasjes instuderen. Dan is af en toe ruzie onvermijdelijk.
I: Maar we hebben in die periode ook vreselijk de slappe lach gehad!
B: En dat hebben we nog steeds. Ik kan met niemand zo de slappe lach hebben als met Isabelle.
I: We wonen nu ook niet bij elkaar in de buurt, Barbara woont in Amsterdam en ik in Breda. Soms belt zij me op over iets dat ze heeft meegemaakt. Dan vertelt ze het eerst aan haar echtgenoot, maar die vindt het dan totaal niet grappig. Als ze mij dan belt liggen we hélemaal in een deuk. Dat je gewoon niks meer hoort aan de telefoon, omdat we zo hard moeten lachen.
Lees ook: Sjanna (24): 'Mijn zus heeft het niveau van een kind van 1,5 jaar'
Waren jullie in die tijd allebei op zoek naar een internationale muziekcarrière?
In koor: Welnee, totaal niet!
I: Nee, daar hebben nooit onze ambities gelegen. Wij waren in voor avontuur en een lolletje. We zijn er gewoon via via ingerold.
B: Iemand vroeg ons als duo voor het Songfestival en toen dachten we: ja leuk!
Maar uiteindelijk zijn jullie flink afgemaakt, bijvoorbeeld door Paul de Leeuw, die het Songfestival presenteerde.
I: Ah nee joh, Paul doet dat met een lach.
B: Hij heeft altijd een zwak voor ons gehad. Later heeft hij ons ook nog uitgenodigd in zijn programma om het opnieuw te zingen. Dat was lief.
I: Sowieso waren veel mensen in dat wereldje lief voor ons.
B: De meeste vonden ons hartstikke schattig, die ontfermden zich wel een beetje over ons. We werden nog lang daarna gevraagd overal.
I: En dat kwam zeker niet door onze zangtalenten, haha! Meer doordat we gewoon een leuk duo waren.
Uiteindelijk zijn jullie een compleet ander pad ingeslagen. Waar staan jullie nu, bijna twintig jaar later?
B: We hebben allebei wisselende dingen gedaan. We hebben na onze Double Date periode behoorlijk wat gereisd, bijvoorbeeld samen naar Zuid oost Azië.
I: Daar hebben we heerlijk genoten van het hippie leven.
B: Daarna zijn we gaan studeren en ben ik in online marketing terechtgekomen. Een jaar geleden ongeveer heb ik mijn eigen webwinkel voor biologische babyvoeding opgezet, genaamd Bio Bebo.
Hoe is dat ontstaan?
B: Ik kreeg de ziekte van Lyme, maar wilde mezelf niet volstoppen met medicijnen en antibiotica. Ik wilde het op een natuurlijke manier te boven proberen te komen, bijvoorbeeld door gezond te eten en dat beviel goed. Ik wilde dat blijven doen en ook doorgeven aan mijn kinderen, die toen nog jong waren. Je geeft ze het liefst zolang mogelijk borstvoeding en maakt alle hapjes en prakjes zelf, maar ik had daar simpelweg geen tijd voor en was bij de tweede allang blij als ze allebei aangekleed waren. Laat staan dat ik dan nog drie keer per dag in de keuken zou staan. Het bleek best wel moeilijk te zijn om puur en biologisch eten te vinden, zelfs in Amsterdam.
I: Je wil ook gewoon de keuze hebben. Die was beperkt en dat is gewoon jammer. Dan ga je maar wéér voor dat ene biologische pompoenprakje bij gebrek aan beter.
B: Toen ben ik onderzoek gaan doen en kwam erachter dat maar vijf procent van alle babyvoeding in Nederland biologisch is, tegenover 60-70 procent in Denemarken en Duitsland. Aan sommige melkpoeders wordt zelfs suiker toegevoegd! Dat gaat nergens over, dus ik dacht: dat kan beter. Toen heb ik Bio Bebo opgericht, een webwinkel waar ik een aantal biologische babyvoedingmerken verkoop.
I: Ik heb de lerarenopleiding Gezondheidzorg & Welzijn gedaan en nu geef ik daar les aan dezelfde opleiding in Tilburg. Ik vind een gezonde leefstijl belangrijk en kan daar via m’n werk mijn ei in kwijt. De mensen die ik opleid gaan ook weer lesgeven aan het vmbo en mbo, dus zo kan ik dat best breed doorgeven. Wat Barbara zegt, je wil gewoon het beste voor je eigen kinderen. Zowel qua voeding en leefstijl.
B: We hebben allebei kinderen in ongeveer dezelfde leeftijdscategorie. Ik heb er een van zeven en een van negen jaar.
I: Mijne zijn vier en zeven.
B: Als de kids elkaar zien is het zo leuk. Ze zijn dol op elkaar.
I: We hebben niet zo’n grote familie, maar we zijn wel hecht. Wij hebben als tweelingzussen natuurlijk een hele sterke band en je ziet dat onze kids ook close zijn met elkaar.
Lees ook: Sarah heeft haar zussen al 3 jaar niet gezien: ‘Ik heb nooit onvoorwaardelijke liefde gevoeld’
Worden jullie nog wel eens herkend op straat?
B: Jazeker. Vooral als we uitgaan, bijvoorbeeld naar een festival.
I: Hoewel je natuurlijk niet meer vijf keer per zomer naar een festival gaat als je kinderen hebt.
B: Nee, maar we zoeken wel jaarlijks een leuk feestje uit. En dan merk je dat je binnen een bepaald circuit toch nog wel herkend word. Sowieso zijn we samen wel een verschijning omdat we natuurlijk op elkaar lijken. Dan komen mensen naar ons toe: “Zijn jullie een tweeling?”
I: We vinden een gezonde levensstijl allebei belangrijk, dus we zien er allebei gewoon wel, ja, fit uit.
B: Nee, het is niet zo dat een van ons een hele dikke reet heeft, haha!
*Liggen samen in een deuk*
I: We zijn allebei gewoon jong van geest, hebben dezelfde kledingstijl en dezelfde maniertjes.
Zingen jullie nog?
I: Ja, maar alleen binnenshuis. Het is wel een hobby van ons beiden. We zingen thuis graag voor onze kinderen met wat muziekinstrumenten.
B: Isabelle speelt goed op de Ukulele.
I: En Barbara op de piano. Dus dan vinden we het leuk om liedjes in te studeren die de kinderen dan meezingen. Daar geniet ik zo van.
B: Ja, dat is zo schattig. Dan komen er ineens twee kindjes naast je staan die uit volle borst meezingen met Adèle. Puur fonetisch natuurlijk, want ze hebben geen idee wat ze zingen.
I: Ik moet ook altijd zingen voordat ze naar bed gaan. Ze hebben allebei een eigen kamer en dan ga ik in het midden op de gang zitten. Dan mogen ze verzoeknummertjes indienen en ze willen vaak Halleluja en House of the Rising Sun horen. Daarvan vallen ze altijd in slaap. Dus we zingen nog wel, maar gewoon binnenshuis.
B: We zijn geen topzangeressen. Nooit geweest ook. Het was altijd gewoon voor de lol.
Wie het optreden van Double Date in 1999 heeft gemist of na twintig jaar wel een opfrisser kan gebruiken kan 'm hieronder nogmaals bekijken:
Lees ook: Teresa: 'Ik raakte zwanger van de man van mijn zus'
