De zoon van Amber (42) kreeg PTSS na een mishandeling op straat: 'Het beheerste ons hele leven'

Nadat Ambers zoon Dylan zwaar werd mishandeld na een feest in het dorp, ontwikkelde hij een heftige vorm van een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS). Hij kreeg last van nare herbelevingen, waarbij het hele gezin machteloos stond. Amber: “Het was alsof we vanachter glas moesten toe kijken hoe onze zoon en grote broer werd mishandeld.”

Mishandeld

Amber: “Het was in april 2015. We waren met het hele gezin bij een bijeenkomst in het dorp en toen wij naar huis gingen bleef mijn oudste zoon nog even met wat vrienden. Niet veel later is hij door twee oudere jongens mishandeld. Hij is zo hard op zijn hoofd getrapt dat hij er hersenletsel aan overhield, waarvan hij gelukkig inmiddels is hersteld.”

Dissociëren

Sommige mensen ‘dissociëren' tijdens een traumatische ervaring als deze. Amber: “Dat gebeurde ook bij Dylan. Hij trad als het ware uit zijn lichaam en maakte van de aanval alleen het laatste stukje bewust mee. Het is een soort beschermingsmechanisme van je lichaam.”

Toch had Dylan de hele belevenis onbewust wel geregistreerd en langzaam maar zeker drongen die beelden zich aan hem op. “In de dagen na de mishandeling vertoonde Dylan steeds meer kenmerken van PTSS. We denken achteraf dat gesprekken met de politie de druppel waren. Dylan begon zich steeds vaker te dissociëren, waarbij hij met een lege blik in zijn ogen voor zich uit staarde en zich voor de wereld om hem heen afsloot.”

Lees ook: Wijkverpleegkundige Judith (39) kreeg MS: ‘Ineens was ik de patiënt’

Helbelevingen

“Later kwamen ook die vreselijke herbelevingen. Of hoe hij het noemde: helbelevingen. Bij een trigger die hem herinnerde aan het voorval maakte hij alles weer opnieuw mee. Dan viel hij op de grond en leek het alsof hij opnieuw geschopt en geslagen werd. Dat was vreselijk traumatiserend voor hem, maar ook voor ons, want wij konden niets doen. Het was alsof we vanachter glas moesten toekijken hoe onze zoon en grote broer werd mishandeld. We konden alleen wachten tot het voorbij was en hem daarna opvangen.”

“Na een tijdje sloegen die passieve herbelevingen om in een vluchtreactie. In plaats van de mishandeling keer op keer verstijfd te ondergaan probeerde hij nu weg te rennen van de daders. Het resultaat was een achtervolging in huis, waarbij hij als een dier in het nauw naar uitwegen zocht. Wij volgden hem om te zorgen dat hij niet alles op zijn weg kapot zou maken of zichzelf pijn zou doen door bijvoorbeeld uit een raam te springen.”

“Op een zeker moment beheerste de PTSS, de gevolgen evan en reacties erop ons hele leven. Mijn man werd depressief en ook mijn jongste zoon leed er gigantisch onder. Zelf ben ik in 2014 na jarenlange werkervaring in de zorg boventallig verklaard en werd daardoor werkloos. Zelfs de hond uitlaten was al een hele opgave, want ik kon niet weg.”

Vakantiehuisje

“Na een half jaar zag mijn gezin instorten en wist dat er iets moest gebeuren, want zo kon het simpelweg niet langer. Dylans behandelaren gaven aan dat ze hem niet konden helpen als hij telkens werd geconfronteerd met herinneringen aan het voorval. Ik wist: we moesten daar weg.”

“Verhuizen leek in onze angst geen optie, omdat mijn jongste zoon het juist fijn had op school en ik hem dat niet wilde ontnemen. Toch waren de gevolgen voor het gezin zo groot, dat het erop of eronder was. We besloten om weg te gaan en hebben negen maanden in verschillende vakantiehuisjes gewoond in afwachting van een huis op een andere plaats. Weg van alles en even helemaal tot rust te komen. Althans, dat dachten we…”

“Eenmaal in het vakantiehuisje kregen we pas in de gaten hoe diepgeworteld Dylans PTSS zat. De omgeving was weliswaar veranderd, maar daarmee was de PTSS nog niet weg. Dylan's aanvallen bleken niet alleen getriggerd te worden door bekende dingen, maar ook door onbekende. Opeens zat hij daar in een onbekend huis, in een onbekend bos met onbekende voorbijgangers. In het dorp wist hij tenminste wie hij wel en niet kon vertrouwen, maar hier schuilde het kwaad in alles en iedereen.”

Lees ook: Het zoontje van Anne (42) had zware epilepsie: 'Mijn kind was een schim van zichzelf'

Behandeling

“Wat de behandeling van PTSS zo moeilijk maakt, is dat het een puzzel van biologische, cognitieve en neurologische elementen is die bij iedereen anders in elkaar zit. PTSS kan zo diepgeworteld zitten dat er geen eenduidige oplossing voor is. Ook bij Dylan was het een complexe puzzel die we stukje bij beetje probeerde op te lossen. Vaak betekende één stapje vooruit er weer twee achteruit. Dan sloeg er net medicatie aan en dan bleek hij daar heftige hallucinaties van te krijgen. Het duurde even voordat we hadden uitgevogeld wat de oorzaak daarvan was."

"Toch waren er ook lichtpuntjes. Zo slikte Dylan anti-histamine tegen uitslag die ook bleken te helpen tegen de donkere wolken in zijn hoofd. Dat was het moment dat ik besloot er zelf in te duiken en alles wat ik maar kon vinden over PTSS te gaan lezen. Ik vond bijvoorbeeld iemand die gespecialiseerd was in het meten van de hormoonwaarden en voedingsstoffen en hem ging behandelen. Ook vond ik via dezelfde weg zelfs iemand die het dissociëren bij Dylan heeft behandeld. Stukje bij beetje puzzelden we zo alle stukjes bij elkaar en ging het steeds beter. Wij waren casemanager en zo werkten 5 behandelaren en wij zelf aan alle factoren van de PTSS."

"Uiteindelijk was de laatste schakel in het herstel dat wij als gezin aan onszelf moesten werken en Dylan de rust moesten geven om te herstellen. Het hele gezin was ontwricht en we moesten ons richten op helen en tot rust komen. "

PTSS vrij

"Inmiddels gaat het goed. Dylan is sinds 2016 PTSS vrij en ook met ons gaat het goed. Het was een herstelperiode met veel pieken en dalen en mijn werkervaring als jeugdhulpverlener heeft heel veel geholpen in dit proces. Zonder die ervaring weet ik niet of we het wel gered zouden hebben. Ik sta nu anders in het leven en geniet nog meer van de kleine dingen, zoals aan tafel een spelletje spelen met het hele gezin. Wat er ook gebeurt, ik geloof er heilig in dat alles wat vandaag gebeurt, goed is voor de toekomst. Die gedachte heeft me altijd op de been gehouden."

Eigen bedrijf In-Unity

Alles wat Amber en haar gezin hebben gemist in deze periode, gebruiken ze nu om anderen te helpen. "Nu zet ik mezelf in om gezinnen die hetzelfde doormaken als wij te helpen. Daarvoor heb ik mijn eigen bedrijf In-Unity opgezet, waarmee ik voorlichtingen en trainingen geef. Ook bied ik 24/7 coaching en begeleiding aan ouders met een kind met PTSS. Verder werk ik aan mijn boeken: Je Kunt Een Ander Niet Helen, Maar Wat Dan Wel? over wat je als ouder wél kunt doen als je het gevoel hebt dat je machteloos aan de zijlijn staat en Een Dierentuin In Mijn Hoofd met psycho-educatie over PTSS voor kinderen. 

Volg Amber op de voet via haar blogs waarin ze al haar ervaringen deelt over PTSS binnen een gezin.

Kijk voor meer informatie over PTSS op de website van MIND. Heb jij zelf ervaring met PTSS en wil je hier anoniem met een professionele hulpverlener over praten? Bel, chat, mail of app dan met MIND Korrelatie via www.mindcorrelatie.nl.