Manon rouwt: December
Manon (21) was altijd al dol op schrijven, maar besloot nog meer op papier te gaan zetten toen haar vader in februari van 2017 na een kort ziekbed overleed. Om met haar emoties om te gaan en anderen tot steun te zijn schrijft ze over dit verlies, de impact ervan op het dagelijks leven en de filosofische 'zin' van het leven.
De regen die op m’n raam klettert doet me denken aan de avond van 23 februari, wanneer we in de stromende regen het ziekenhuis uitliepen na het overlijden van m’n vader. Nu het steeds kouder, donkerder en natter wordt, vliegt deze herinnering me vaak aan. December lijkt me teveel te worden. De maand van Sinterklaas, kerst en nieuwjaar. De maand van liefde en samen zijn. De mooiste maand van het jaar voor velen. Ook ik keek er elk jaar naar uit. Ik zou graag willen dat ik dat dit jaar ook weer kan doen. Maar nu zie ik december als een maand van donkere tijden en eenzaamheid. Ik kijk op tegen de feestdagen, maar ook tegen de voorpret; de kerstliedjes, reclames en mensen die zeggen dat ze niet kunnen wachten tot kerst en Oud & Nieuw. Het voelt als een steek in m’n hart. Papa zal er niet bij zijn. Het zal nooit meer zijn zoals het was. Zelfs de kleinste dingen zijn veranderd, wat het normale leven minstens zo moeilijk heeft gemaakt.
December was altijd één groot feest bij ons. Vroeger werden wij onwijs verwend met sinterklaas. Het kon niet gek genoeg. Toen we wat ouder waren, maakten we uitgebreide surprises en gedichten voor elkaar. Tijdens kerstavond legde papa stiekem cadeautjes onder de kerstboom, die hij altijd met veel liefde en moeite had uitgezocht. De kerstboom schitterde, de kaarsjes gloeiden en de kerstliedjes galmden door het huis. We vonden het heerlijk om deze gezellige dagen samen door te brengen. Mijn vader zorgde er altijd voor dat wij zo vaak mogelijk met z’n allen waren. Ondanks dat hij er in levende lijve niet meer bij is weet ik zeker dat hij als onze eeuwig verbindende factor er altijd voor zal blijven zorgen dat wij samen zijn.
Elk jaar kwamen er op 31 december veel mensen bij ons samen om het nieuwe jaar in te luiden. Onder het genot van champagne en grote potten vuurwerk, proostten we met elkaar op wéér een mooi en gezond nieuw jaar. Niemand van ons kon ooit bedenken dat we dit vorig jaar voor het laatst met z’n allen hebben gedaan. Het ergste van december vind ik dat we een nieuw jaar in gaan zonder papa. Een jaar, waar hij nooit bij zal zijn. Een jaar, weer een stukje verder weg van hem…
Manon schreef eerder:
