Olga deed haar behoefte in het park: 'Ik hield het echt niet meer'

(Aan het einde van het jaar blikken we terug op de beste artikelen van Ze.nl. Dit artikel verscheen eerder in juni.)

Iedereen kent het gevoel dat je zó nodig naar de wc moet, dat je het bijna niet meer kunt houden. Rechtop lopen gaat al niet meer en je buik spant zich samen door alle kramp. Maar wat als dit gebeurt terwijl je niet thuis bent? Het overkwam Olga (26): zij moest zo nodig poepen dat ze geen andere keus had dit midden in het park te doen. 

“Sinds kort doe ik aan hardlopen en proberen mijn vriendinnen en ik altijd een andere route te bedenken, anders gaat het ook zo vervelen. Deze keer kozen we voor het Vondelpark. De sfeer is hier altijd goed en je kunt er lekker hardlopen. We besloten van tevoren om twee rondjes te rennen, dan hadden we onze beweging voor die dag ook weer erop zitten.”

De dames spraken met elkaar af voor de ingang van het park en iedereen had z'n sportkleding al aan. “Hoewel ik normaal altijd vol energie zit, voelde ik me even wat minder lekker. Mijn buik was wat van slag, maar ik bedacht me dat wat beweging weleens kon helpen. Dus daar gingen we en voor ik het wist zat het eerste rondje erop en voelde ik me inderdaad al wat beter. De frisse lucht deed me blijkbaar goed.”

Een drukkend gevoel

“Maar tijdens het tweede rondje voelde ik opeens een drukkend gevoel. Een gevoel dat je uit duizenden herkent: ik moest poepen. Ik probeerde het op te houden, je kunt ook niet anders: een nummertje twee in je broek doen is ook niet echt een goed idee. Stug probeerde ik door te rennen, maar ik merkte dat mijn lichaam echt van die bruine vriend af wilde. Mijn benen werden ongelooflijk zwaar en ik merkte dat ik al half aan het persen was. Dit ging ik niet volhouden!”

“Ik bedacht me krampachtig alle smoesjes die ik kon bedenken om mezelf nu van mijn vriendinnengroep te scheiden, maar ik wist dat geen enkel smoesje zou werken. Mijn vriendinnen zijn allemaal moederganzen en willen dan weten waarom ik er zo plotseling vandoor moest dat ik niet eens het rondje af kon maken. Het rennen ging inmiddels al een stuk ongemakkelijker omdat ik alleen maar bezig was met mijn billen op elkaar houden. Hier moest nú een einde aan komen.”

De bosjes in

“Ik trok het echt niet meer en stopte met rennen. Nog even twijfelde ik of ik het wel moest vertellen, maar het flapte er al uit voordat ik er erg in had. ‘Meiden, ik moet zo ontzettend nodig poepen.’ Natuurlijk werd ik eerst uitgelachen, maar ik trok het zo slecht. Ik werd er letterlijk ziek van. Toen ik mijn vriendinnen vertelde dat ik de bosjes even inging, lachte de helft me keihard uit en de anderen stonden een beetje onwennig om zich heen te kijken. Of ik het echt ging doen, vroegen ze, maar ik had simpelweg geen keuze.”

“Ik dook de bosjes in, schoof mijn sportbroek en onderbroek naar beneden en ik had ‘m nog maar half van mijn achterste af of de grote boodschap was er al uit. In een oogwenk was het gebeurd en god, wat voelde dat goed. Ik hees mijn broek snel naar boven en snelde de bosjes uit. Al mijn vriendinnen lachten me uit, maar het kon mij niets schelen: ik was van het drukkende gevoel af!” 

Heb jij ook iets om op te biechten en wil jij dat delen met onZe lezeressen? Dan kun je een mailtje sturen naar michelle@ze.nl.