Elvira: ‘Ik steel uit elk restaurant waar ik kom'

(Aan het einde van het jaar blikken we terug op de beste artikelen van Ze.nl. Dit artikel verscheen eerder in januari.)
 
We hebben allemaal weleens een potlood van de IKEA in onze jaszak laten glijden voor de heb en ook dat ene bakje mayonaise namen we mee zonder te betalen. De meesten houden het daar wel bij, maar bij Elvira gaat het wat verder. "Uit elk restaurant waar ik kom, neem ik stiekem iets mee."
 
Elvira: "Ik kan me niet eens herinneren hoe mijn kleptomanie is begonnen. Volgens mij was het nog in mijn studententijd, nu alweer wat jaartjes geleden. Je weet hoe het is voor studenten; ze hebben weinig geld en spullen en leven van dag tot dag. Ik vroor eten dat ik op zondag had gemaakt in zodat ik er de hele week van kon eten en had maar twee borden en kopjes. Zo was het nou eenmaal, maar daar wilde ik natuurlijk maar wat graag verandering in brengen."

Wijnglazen

"Ik ging met een vriendinnetje uit eten in een wat luxer restaurant. Ze nam mij mee voor mijn verjaardag en betaalde, dus ik vond het heerlijk. Lekker eten, goede wijn, wat wil je nog meer? De wijnglazen waren prachtig, gemaakt van stevig glas en groot ook. Ik had thuis geen wijnglazen, want dat kon ik natuurlijk niet betalen, maar deze wilde ik onwijs graag hebben. Toen mijn vriendin naar het toilet was en er niemand keek, heb ik snel mijn glas in mijn tas gedaan. Mijn hart bonkte in mijn keel, want ik was als de dood dat iemand het zag. Gelukkig was dat niet het geval en toen we later op de avond afrekenden en wegliepen, gierde de adrenaline door mijn lichaam. Ik had een mooi glas meegenomen zonder dat iemand het zag!
 
Thuis heb ik het glas omgespoeld en een mooi plekje op het aanrecht gegeven. Elke keer als ik ernaar keek kreeg ik weer kriebels in mijn buik. Dit smaakte naar meer! Ik kon natuurlijk niet terug naar dat restaurant om nog zo'n glas te stelen, maar ik kon ergens anders vast nog wel mooie glazen vinden. Zo is het begonnen. In de periode daarna nam ik uit elk restaurant waar ik was stiekem iets mee. Soms waren dit glazen, maar ook de peper- en zoutstelletjes, servetten, stampertjes in ijsthee en waxinelichtjes waren niet veilig voor mij. Nog steeds niet, want ik kan er nu gewoon niet meer mee stoppen."

Verslaving

"Het is echt een soort verslaving geworden. Overal waar ik ben neem ik iets mee en ik ben er stiekem heel trots op dat ik nog nooit ben betrapt. Ik heb al zoveel thuis staan, dat kun je bijna niet geloven. Natuurlijk past het niet allemaal mooi bij elkaar, want het komt uit verschillende restaurants, maar dat maakt mij niets uit. Het gaat me vooral om de kick die ik krijg als ik merk dat ik weer iets heb kunnen meenemen zonder dat iemand het doorheeft. Soms steel ik ook voor anderen. Laatst was ik met een vriendin uit eten en zij vond het vaasje dat op tafel stond heel mooi. Toen ze niet keek heb ik dat dus in haar tas gestopt. Ze was er niet heel blij mee toen ze dat eenmaal thuis ontdekte, maar ik vond het leuk om dat aan haar te kunnen 'geven'. 
 
Ik weet niet hoe lang ik dit nog kan blijven doen zonder gesnapt te worden. Ik ben wel bang dat iemand ooit merkt dat ik aan het stelen ben en de politie belt. Maar tot die tijd blijf ik gewoon doorgaan. Er zijn namelijk nog een hoop spullen die ik wil hebben!"