Preutsheid in de sauna

Ik begrijp niet wat maakt dat mensen de behoefte voelen om in grote getalen in kleine, houten oventjes te zitten, tot het zweet uit al hun meest onsmakelijke lichaamsholtes komt stromen. Een dagje sauna is wat mij betreft een verspilling van mijn tijd.

Maar waarom voelen zo veel andere mensen wél de behoefte om op hun vrije dag naast dikke mensen in een bubbelbad te zitten? Om hun huid eraf te schrapen met zeezout en vervolgens in een ziekelijk koud badje te springen? Gezellig bijkletsen met vriendinnen onder het genot van hun geslachtsorganen in je gezichtsveld: ik pas. Ontspanning ontschmanning, als ik me wil ontspannen doe ik dat niet in een omgeving waar amateuristisch opgenomen vogelgeluidjes worden afgewisseld met het geruis van golven. Het voelt voor mij verrevan ontspannend om om de haverklap genoodzaakt te zijn mijn badjas uit te trekken. De enige die de vrijheid heeft om mijn billen te bestuderen, is mijn scharrel. En zelfs daar moet ik nog bepaalde grenzen aan verbinden: "Gast, niet als er anderen bij zijn en niet in een drukke winkelstraat".

Toch lijk ik één van de weinigen die met deze bepaalde vorm van preutsheid kampt. Ik heb me zelfs weleens laten overhalen om met een vriendin mee te gaan naar zo’n resort. "Zet je er overheen, in een mum van tijd heb je niet eens meer door dat iedereen in zijn blote nakie loopt." Nou, daar had ze dus ongelijk. Terwijl iedereen genietend zijn hoofd in zijn nek had gegooid bij 80 graden, zat ik mezelf maar een beetje streng toe te spreken om te voorkomen dat mijn ogen weer afdwaalden naar het kleinste piemeltje in de ruimte. Ik fixeerde me op een tegel aan de muur, bedacht me hoe bloedverziekend heet het wel niet was en OEPS, shit, ik keek toch weer naar het piemeltje. Ongelofelijk, wat een klein piemeltje. Tégel, Donna, tégel!!!

Ik kon ook niet stoppen met het maken van verdenkingen: toen er een ranzig type met te veel schaamhaar bij me in het kruidenbad kwam zitten, wist ik zeker dat ze zat te plassen. Stiekem, maar wel degelijk. Ik voelde het bijna langs mijn lichaam stromen. Het scheelde weinig of ik had wanhopig om de badmeester geroepen. Pissen in het kruidenbad, wat dacht ze wel?!

Nee, het hele saunagebeuren is niet aan mij besteed. Om tot rust te komen, vlij ik me liever op de bank met een leuke serie of een goed boek. In mijn ochtendjas, dat dan wel. Maar met daaronder een grote onderbroek. Een hele, héle grote...