Review: Charlie St. Cloud

Het verhaal
Charlie St. Cloud (Zac Efron) heeft de wereld aan zijn voeten. Hij zit in zijn laatste middelbare schooljaar, de diploma-uitreiking staat voor de deur. Charlie is een populaire zeiler met grote ambities. Met een studiebeurs voor de universiteit van Stanford heeft hij de kans om eindelijk het slaperige stadje Quincy te verlaten om nieuwe avonturen tegemoet te gaan. Maar zijn geluk wordt overschaduwd als hij, tijdens een autoritje met zijn broertje Sam, slachtoffer wordt in een ernstig ongeluk. Charlie overleeft de crash, maar zijn jongere broer sterft aan zijn verwondingen. Verscheurd door verdriet doet Charlie zijn kleine broertje een belofte: hij zal hem nooit verlaten.

Vijf jaar later zien we dat Charlies leven er heel anders uitziet sinds de nacht van het ongeluk: hij werkt als onderhoudsmedewerker op de begraafplaats waar zijn jongere broertje begraven ligt. Charlie kan de dood van Sam maar moeilijk verwerken, hij kampt met schuldgevoelens en gewetensvragen, zoals: waarom overleefde ik het ongeluk wel? En Sam niet?

Charlie bezit een bijzondere gave: hij is de enige die zijn overleden broertje kan zien en contact met hem kan maken. Dan komt Charlie in contact met zijn oud-klasgenootje Tess (Amanda Crew). Zij herinnert hem eraan dat hij ook nog zijn eigen leven heeft en dat dat de moeite waard is om voor te leven.  Charlie staat voor een moeilijke keuze: het verleden achter zich laten en opnieuw beginnen of trouw blijven aan de nagedachtenis van Sam?

En?
In deze film zien we Zac Efron voor het eerst een emotioneel zware en serieuzere rol spelen. Het is dus even wennen om de anders zo vrolijke en grappige Zac in een dramatische film te zien. Hij kan de rol wel aan, maar hij mist net de levenservaring om Charlies verhaal diepte te geven. Daardoor komt hij niet helemaal geloofwaardig over.

De film komt helaas een beetje traag op gang, wat een beetje jammer is. Ook de tijdsprong die aan het begin wordt gemaakt (van de dood van Sam, naar vijf jaar later) wekte wat irritatie op. Gelukkig zijn er ook pluspunten:  Zacs ontblote bovenlijf, dat vaak te zien is in de film, maakt veel goed. Wat leuk is aan de film, is dat er een verrassing in zit, iets waardoor de kijker op het verkeerde been wordt gezet. Dit maakt de film interessant en niet al te voorspelbaar. En de vonken tussen Zac en Amanda spatten van het witte doek af.

Al met al best een vermakelijke film, maar geen hoogstandje. Leuk om een avondje te huren, maar misschien toch iets minder geslaagd om geld aan te spenderen voor de bioscoop. Tenzij je natuurlijk een echte Zac Efron-fan bent...

Charlie St. Cloud is vanaf 21 oktober in de Nederlandse bioscopen te zien.